Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
33 dzień...czwartek

Ostatnio zdałam sobie sprawę, że życie przecieka mi między palcami, a ja trwonię czas na głupstwa. Mało działam, mało rozwijam swoje pasje. Ot choćby taki internet. Siedzę w nim godzinami bez potrzeby. Ciągle sprawdzam pocztę, przeskakuję z portalu na portal, sprawdzam co na forach, Vitalii, Facebooku itd. To zajmuje czas, który bym mogła spożytkować bardziej twórczo i sensownie. Mogłabym np. zobowiązać się sama przez sobą, że będę malować jeden obraz w tygodniu i raz pisać coś typu opowiadanie, wiersz, haiku. Wtedy bym była z siebie zadowolona i rozwijałabym się, uczyła. Nie miałabym uczucia, że stoję w miejscu. Nie powinnam przy tym zwracać uwagi na to czy wena jest. Ważna by była systematyczność, której mi brak. Ta cecha by mi się przydała, bo teraz działam jak mi się przypomni, a później długo długo nic. Pomyślę nad tym i może tak zrobię...

Dziś po południu zrobię sobie zabieg koloroterapii wahadłem, bo coś w moim życiu ostatnio nie bardzo równowaga jest.

Jeśli chodzi o równowagę to liczę, że przywrócą ją medytacje i joga. Joga mi idzie. Mój wewnętrzny jogin mi sprzyja. Ćwiczenia wykonuję coraz lepiej. Pracuję też nad rozluźnieniem i oddechem. Niestety moje ciało nie zawsze chce współpracować. Zdałam sobie sprawę, że problem mam nie tylko z kręgosłupem lędźwiowym ale i prawym ramieniem i biodrami. Biodra mnie zdziwiły, bo nigdy bólu w tym miejscu nie czułam, a jest źle. Chyba w tym co mówiła mi kiedyś lekarka, że grozi mi wózek jest jednak trochę prawdy. Obudziłam się chyba w ostatnim momencie...Książki o jodze jednak nie kupię, bo znalazłam jej spis treści i okazało się, że prawie wszystkie ćwiczenia z niej już znam. Nie będę przecież kupowała książki dla kilku asan. To bez sensu...

Menu: mandarynka, serek homogenizowany, frytki z selera i marchwi, schab wędzony, ogórek świeży z jogurtem. Wczoraj spaliłam około 420 kalorii, bo ćwiczyłam ponad godzinę. Udało mi się z powrotem zrobić kołyskę. Co prawda zbyt zgrabne to nie było ale stopy za plecami chwyciłam i wytrzymałam w tej pozycji siedem wolnych oddechów. Sukces.

A na koniec myśl i zdjęcie, które mnie rozczuliło...Kilka kociaków już tak karmiłam...Kochałam je wszystkie i nadal są w moim sercu choć niektóre już na mnie czekają za tęczowym mostem...