Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Gnuśność i tęsknota

Wczoraj zrobiłam zakupy w sklepie dla rękodzielników. Czas zacząć robić bombki. Tym razem kupiłam plastikowe. Kupiłam też klej do serwetek. W domu mam kilka bombek ze styropianu. Będę miała zajęcie na jakiś czas. Zrobiłam też trochę porządku w pracowni. Jeszcze muszę to i owo sprzątnąć, bo już nie ma gdzie stanąć. Powinnam też pomyśleć o kartkach świątecznych ale to dopiero po 15 X, bo wtedy będę w mieście i wydruki ewentualnie zrobię. Wszystko co zrobię prześlę prawdopodobnie do sklepiku Fundacji Jadwigi Adamowicz, bo los bezdomnych i krzywdzonych zwierząt nie jest mi obojętny. Dziś czekam na kuriera, bo dla tej fundacji przygotowałam paczkę z fantami. Tym razem to rękodzieło, książki i trochę ubrań oczywiście w idealnym stanie i nowych.

Nie wiem jak mi z tą robotą pójdzie, bo ostatnio zrobiłam się wstyd to przyznać gnuśna. Nic mi się robić nie chce tylko bym spała i marzyła. Z drugiej strony się nudzę. Nie wiem co mi się stało, bo ja do tej pory nie nudziłam się. Mam tyle zainteresowań, że zawsze coś sobie znajdowałam. Teraz nie. Dusza rwie się chyba do czegoś nowego. Sama nie wiem do czego. Kusi mnie tylko zakazany owoc czyli spotkanie z Sebastianem, bardzo za nim tęsknię i ciągle o nim myślę...

Wczoraj już dużo nie zjadłam. Był sos z dyni z ziemniakami, 2 jajka z majonezem/odrobina/ i pół opakowania serka homogenizowanego. Głodna nie byłam. Chyba jednak ten moroznik dobrze apetyt tłumi. Nadal nie biorę pełnej dawki, bo się boję.

Tęsknota

dotykam twoich ust

przez woal porannej mgły

jesteś tak daleko

jak pokochać pachnące samotnością wieczory

i puste noce

obleczone w bezsenność

ciche jak niemy ptak

pozbawione rozkoszy

i szczęścia

czy jeszcze zamkniesz mnie w ramionach

popieścisz ciepłym oddechem

czy posmakujesz moich warg

przytulisz