Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Spokojnie i leniwie...

No i znowu koniec tygodnia. Co dziś będę robić jeszcze nie wiem. Pewnie popiszę i pogadam ze znajomymi, ale co ponadto? Kusi mnie namalowanie akwareli. Może irysy. Dawno nie malowałam...Moje zobowiązanie, że namaluję 100 akwarel w roku 2016 oddala się wielkimi krokami...Może ozdobię butelkę? Może coś innego np. kolczyki. Coś muszę artystycznego podziałać. Nie można żyć samymi rozmowami. To nie w moim stylu. Od kilku dni trochę czytam. Powinnam obejrzeć dalsze części Downton Abbey, Vikingów i Gry o tron. Też mi się nie chce. Porządek w szafie nadal nie zrobiony. A dzień za dniem schodzi na niczym. Nie wykorzystuję ich, a trzeba, bo jak moja mama mówi te chwile już się nigdy nie powtórzą. Trzeba je łapać, gdyż miną bezpowrotnie i dopiero na starość będzie się tego żałować. Kilka dni temu moja mama skończyła 75 lat. Tym samym została oficjalnie zaliczona do grona staruszek. Tylko się zdenerwowała. Oczywiście życzeń jej nie złożyłam. Unikam tego, bo ona zawsze powtarza, że ma lat 29,5. Urodzin nie uznaje. Trzyma się dobrze. Jest zdrowa i sprawna. Leków żadnych nie bierze i dwa wiadra węgla potrafi na raz przynieść do domu z komórki. Ja ledwie jedno, niepełne niosę. Jednak to smutne, że lat jej przybywa. Pamiętam ją jeszcze jako piękną, młodą kobietę. Jak ten czas leci.. Wczoraj po południu zrobiłam kolejne kolczyki, magnes i breloczki...Kolczyki są dla mnie. Breloczki są dwa. Jeden na bazarki dla kotów i jeden dla Sebastiana, bo chciał...Magnes będzie na bazarki, a na razie powisi na mojej lodówce... W rzeczywistości kolory ładniejsze...