Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zasada nr 6. Naucz się mówić "nie"

Dla mnie te 8 kg to zawyżony wynik ;D jak zejdą 4kg to będę w niebie! :D

Czytałam o tych badaniach o raku po yerbie, ale czytałam też komentarze do nich, że nie są wiarygodne, bo większość tych osób, które zachorowały pije bardzo gorącą yerbę i namiętnie palą papierosy i niektórzy uważają, że to właśnie ta temperatura i fajki powodują raka, bo naczynia się robią bardziej chłonne od temperatury i kumulują w sobie dym tytoniowy, a nie sama yerba. Poza tym nie piję aż takich ilości.

Właśnie w ten sposób wczoraj wypiłam z mężem drinka, niby nie namawiał, ale miał ochotę... Całe szczęście rzadko się to zdarza. A jaką dać odpowiedź jak się nie chce żeby ktoś wiedział, że jestem na diecie, albo mam postanowienie? Zazwyczaj staram się wtedy coś nałożyć na talerz i mówię, że jeszcze mam... I ukradkiem oddaję mężowi ;P Ale im więcej się robi dobrych rzeczy dla siebie typu trening, tym łatwiej odmówić.

oj znam to znam niestety

z tych 6 zasad, ta jest chyba najtrudniejsza ;)

Dziękuję za Twój pamiętnik!:) Mądrze piszesz i mam wrażenie, że trafiasz do ludzi. A przynajmniej do mnie trafia to, co piszesz i karze mi się zastanowić. Mimo, że znam w teorii to, o czym piszesz doskonale, to jednak w praktyce różnie to wygląda, a często wręcz odwrotnie. Ale zmotywowałam się Twoimi wpisami:) Trzymaj tak dalej, śledzę Twój pamiętnik, obserwuję i czekam na kolejne notatki;)

święte słowa;-)

to bardzo ważna, ale zarazem trudna kwestia.... wizyty u teściowe, babci... zawsze kończą się moimi nerwami i obrażaniem gospodarzy... Ehhh... tutaj nie ma żadnych argumentów.

Na szczęście w moim otoczeniu nie jest tak źle. W domu chłopaki pizze jedzą na mieście i sami sobie robią kolacje. U mamy na obiedzie zawsze znajdzie się chude mięsko gotowane na parze z warzywami i góra surówki. U teściowej gorzej, ale wtedy kładę małe porcję i "rozwłóczę" po talerzu, żeby wydawało się więcej ;-) i długo jem. No i do wieczora już nic w ten dzień nie jem. A reszta rodziny i znajomi też dbają o to co jedzą. Tylko w takich dobrych warunkach czemu ciągle jestem gruba?!

Właśnie i nie wiem jak tak można zmuszać ludzi do jedzenia.Ja zjem swoje i więcej nie tykam,moja rodzina wie, że mam cel i chcę go osiągnąć więc takich pytań nie ma.Gorzej z teściami,zawsze się czepiają że ja za mało jem i że mam czysty talerz.Stanowcze " nie" nic nie daje i tak w kółko:)

ja się nigdy nie tłumaczę. Stosuję zasadę "zaciętej płyty": NIE DZIĘKUJĘ ;)

Ja do diety zmotywowałam chyba całą najbliższą rodiznę :) Wiem, że bardziej zwracają uwagę na toc o jemy :)n Najlepiej kiedy mimo wszystko jestem u siebie we Wrocławiu - wtedy jem to co chce :) Asertywność trzeba sobie niestety wyrobić bo w przeciwnym razie zaczniemy unikac spotkań z bliskimi! nie popadajmy w paranoję!

"Ciasto pachnie cudownie, na pewno jest pyszne ale ja mam postanowienie w którym chce wytrwać. A zjedzenie tego będzie oznaką słabości, a to nie moja cecha" Teraz tak będę mówiła!

Dokładnie, zawsze mówią to tak, byśmy się głupio poczuły, że nie chcemy czegoś zjeść i najczęściej dla świętego spokoju jem to, by wreszcie dali mi spokój. Zawsze słysze 'dobrze wyglądasz, nie musisz iść na dietę', 'nic po tobie nie widać', 'głupoty wymyślasz' itp. Nie akceptują tego, że nie chcę jeść, bo przecież jak można nie jeść na spotkaniu rodzinnym? Nie przepadam za spotkaniami rodzinnymi, bo zawsze jest tak samo. Zazwyczaj mówię, że mnie brzuch boli albo poprostu że nie mam apetytu, wtedy nic nie mogą na to poradzić :)

Na szczęście u mnie w domu rozumieją, że jestem na diecie i nic we mnie nie wciskają :)

Ciężki temat rzeczywiście ;)

ja wolę odpowiadać, że nie jestem głodna albo że dopiero co jadłam.. nie lubię się przyznawać do dietkowania, bo w mojej rodzinie to jest średnio widziane... ale ostatnio niestety stanowczo za dużo dałam w siebie wmusić z "grzeczności", trzeba z tym skończyć

no z ust mi to zostało wyjęte, zasady mam podobne ale niestety z praktyką gorzej !!! Zwłaszcza babcia i jej pachnący sernik czy jabłecznik i po takiej wizycie szlak trafia całą dietę, bo ja niestety nie znam umiaru albo nic albo wszystko.

Mam 35 lat i największy stres to obiad lub niedzielna kawa u teściów. To wspaniali ludzie, ale bardzo zaborczy jeśli o to chodzi, Oni nie tylko namawiają, gdy nie chcę sobie nałożyć teściowa sama wkłada mi kotleciory na talerz, gdy pytam czy mama chce by te kotlety się zmarnowały, odpowiada mi że zjem, zjem nie zmarnują się, kiedyś nadziałam kotleta na widelec i odłożyłam tam skąd do mnie przyszedł, obraza była na cały dzień. Najgorsze sa sytuacje kiedy ktoś stosuje manipulację emocjonalną, a mi coś wypada lub nie, ale się uczę odpowiadać. Dobry wpis, dzięki!

Powiedziałam przyszłej teściowej, że mam stan przedcukrzycowy i uczulenie na gluten i nie mogę jeść nic co ona przyrządza :-) potrafi mi dopiec, że zrobiła malutkiego kotleta (w panierce) dla mnie z kluskami śląskimi... ręce mi opadają ale nie poddaje się i trwam przy swoich postanowieniach :-)