Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Chcieć a nie móc... chcieć a nie mieć możliwości.

nie ma obawy...pozdrawiam wieczornie

obawiałam się dzidziusia i odwlekałam sprawę (mam wadę macicy i nie powinnam tego robic). tak odwlekalam, że mało co i byłoby za późno. musiałam przejśc operację i szereg ciężkich badań. moja lekarka już 6 lat temu namawiała mnie na dzidziusia (byłam już mężatką). ale zawsze było coś przeciwko. a to tylko jedno z nas pracowało a to to a to tamto. gdy okazało się, że jestem w ciąży myślałam jak my damy sobie radę. dajemy radę do tej pory i wiem, że zawsze się jakoś ułoży. mamy siebie i znajdziemy jakieś rozwiązanie. masz fajnych teściów. oni też wam na pewno pomogą. zawsze jest jakieś wyjście. tylko kochana nie odwlekaj tej sprawy za długo, bo życie jest za krotkie. pozdrawiam i trzymaj się ciepło...

Kochana doskonale rozumiem, ale pisałaś przecież, że masz możliwość do wieku 25 lat. może do tej pory coś się polepszy ?

to masz o czym myslec, ale nigdy nie ma sytuacji bez wyjscia-pamietaj-nigdy i napewno jak ruszycie glowkami to sie wszystko pouklada-tylko trzeba poglowkowac-moze nie tak od razu znajdziecie wyjscie ale jak by nie patrzyl troche czasu jeszcze macie. Trzymam kciuki.

ze spadnie, ale ciagle chodze glodna:/ buuu boczki wielgasne mi urosly..buu ale to nic, postaram sie byc dzielna;)buzki

Biedactwo :(, smutno mi, szkoda mi Was :(, zycze Tobie dziecka, twojego wlasnego!!! moze cos sie jeszce uda, moze sie pieniazki jakos znjada..., zainteresujcie sie kredytami, zawsze jakis wyjscie, a w przyplywie gotowki, to sie szybciej splaci. buziaki i 3maj sie cieplutko, musisz uwierzyc, musi byc dobrze!! sciskam :*

Mam nadzieję, że jakiegoś pięknego dnia obudzisz się i powiesz : Bedę mamusią, będę miała dzidziusia, jestem taka szcześliwa :) Zycze Ci tego z całego serca :) nawet 5 rozrabiaków :)

my też jeszcze chcielibyśmy poczekać z dzieciaczkami :) ale jakby coś się przytrafiło... :) pozdrowionka :)

ja Cie rozumiem i to bardzo dobrze..ja co prawda mam 18lat ale ostatnio odkryto u mnie wade (zwiazana ze sprawami ginekologicznymi).. strasznie ciezko mi bylo.. musialam do psychologa chodzic, bo nie potrafilam sobie sama z tym poradzic..;( teraz czekaja mnie 2 operacje.. i mam ogromna nadzieje, ze w przyszłości bede mogła mieć dzieci..:* pozdrawiam i caluje:*

<img src="http://img262.imageshack.us/img262/9942/hellokitty7lmkj0.gif" border="0" alt="Image Hosted by ImageShack.us" />

od 21 rku zycia szukała :) rzecz jasna ... żle mi sie niepisało

słonko ona u mamy mieszkała gdzieąś z rok góra Półtora , a potem poszła na swoje dostała mieszkanie i poszła w sumie już od 21 lat szukała mieszkania ,a dostała je w wieku 29 prawie to poatrz ile czasu to zjeło...

Rozpetałas 'wojne' na vitalii ... hi hi. Nie wiem czego oczekujesz... ja Ci nic nie poradze bo sama stoje przed tym wyborem... i wydaje mi sie to zupełnie indywidualna sprawa... Kiedyś ktoś mi powiedział, ze decydując się na dziecko nie powinnam myslec tylko o sobie- ze ja chce..., ze dziecko cos naprawi...,ze zazdroszcze kolezanka w ciazy lub dziecmi itp. POZDRAWIAM!!!! i gratuluje frekwencji w Twoim pamietniczku ;)

cóż to za chorobe masz ;(....kochana będzie dobrze jeśli potrzebujesz czasu to sobie go daj...a mieszkanie...jak dla mnie to nic że wynajęte...:* ważne że macie gdzie mieszkać a nie mieszkacie pod mostem...to nie ważne że jest wynajęte

urwalo mi w drugim adresie ...b... czyli adres jest taki... bmoldawa@wp.pl czekam! A ja ci pozniej wysle maila z nr konta. Buziaki

Przeczytałam Twój komentarz w pamiętniku Gosiacka na temat mieszkań WŁASNYCH i WYNAJMOWANYCH. U nas sa inne realia, czego Wy w Niemczech nadal nie potraficie zrozumieć. Mam siostrę w Niemczech - mieszka tam 20 lat i za każdym razem ostro się z nią ścinam w tej kwestii. U nas nie stać nikogo na wynajmowanie mieszkania na całe lub na pół życia, jak Wy to robicie. Zwłaszcza kiedy ma sie dzieci na wychowaniu. Za wynajęcie mieszkania płaci się tyle, że bardziej opłaca się wziąć kredyt i kupić mieszkanie. a rata kredytu wraz z opłatami jest niższa niz ten zakichany czynsz dla właściciela. Pozatym nas nie chronią zadne prawa lokalowe jak jest u Was. Właściciel w każdej chwili może wymówic umowę, i masz wtedy kilka dni na to żeby cos znaleść. U nas nie ma mieszkań budowanych specjalnie pod najem, co wiem ,że w Nieczech jest, bo w takim właśnie mieszka moja siostra i też sobie zmieniają co chwila, bo a to za małe, a to sąsiedzi nie pasują. Dlatego proponuje najpierw troszkę się dowiedzieć a później komentować. Dodam jeszcze tylko jedną rzecz: Polacy sa związani z miejscem, lubią mieć własne mieszkanie a nie obce. Lubią przekazywać swoją ziemię dalszym pokoleniom. Moja siostra jedyne co przekaże, to książki kucharskie które nawet nie są jej. Mimo wszystko pozdrawiam.

Problem mieszkania to ogromny problem. Sama go nie mam, tzn mieszkamy z mężem we wlasnym - ale to jest jego i tylko jego mieszkanie. Po nim odziedziczy go moja pasierbica (jego córka). Jak mnie kiedyś przegoni, to zostanę na lodzie. Dlatego warto zainteresować się kredytem na mieszkanie, o ile oczywiście macie wystarczające dochody. A jeżeli nie są na tyle wysokie, to może mieszkanie w TBS-ie. Moja koleżanka sobie takie załatwiła, chociaż ma niskie dochody. Warto spróbować. Głowa do góry i życzę wszystkiego najlepszego.

Wiem, ciezko jest... To w takim razie jak tak uparcie stoisz przy swoim to nie pozostaje mi nic innego jak to zeby sie wam w koncu ulozylo.. Ulozylo w sensie zeby moc miec dziecko bez przeszkod... Ale ja i tak wiem swoje :)

cie gosiasku i naprawde niewiem co bym mogla ci poradzic ,wlasciwie zadnego wyjscia z tej sytuacji nie ma chyba ze miec dziecko i klepac biede a moze gdzies na peryferiach miasta znalezc tansze mieszkanie albo te 3 lata gniezdzic sie u tesciow a potem dziecko do przedszkola a ty do pracy przeciez musi byc jakies wyjscie tyle ludzi jakos sobie radzi ,zycze ci aby wszystko sie poukladalo i zebys miala to upragnione dzieco pa

a oc siostra cię nie rozumie czy o mnie ci chodzi???????;ja cie rozumiem