Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Biodro wczoraj dało się we znaki. Ponad pół roku bez tabletek p-bólowych , niestety wróciłam do nich. Przynajmniej na czas świąt , aby nie komplikować spotkania. Mimo bólu, który zaczął się w sobotę i przez noc nie przeszedł, pojechaliśmy wczoraj do Parku Oliwskiego. Miałam nadzieję, że rozchodzę. Nie udało się, droga powrotna była koszmarem, tak bolało. Na szczęście w SKM załapałam się na wiek, ustąpiono mi miejsca. W domu tabsa, zelzalo po 2 godzinach, dziś nadal leczę. Park cudny, mnóstwo ludzi, kwitną magnolie. Słońce grzało przyjemnie, opaliłam dekolt. Mnostwo zdjęć, chwila na ławce z książką , były lody, kawa w sympatycznej ksiegarnio-kawiarni, na koniec pizza, ale bez zachwytu. Gdy wychodziliśmy z domu było 12 stopni, w południe dochodziło już do 20, a wracaliśmy z zapowiedzią zmiany, bo mocno wiało. Spędziliśmy 5 godzin poza domem, powolnie, wdychając zapach czeremchy, patrząc na kaczki, słuchając oszlamiajacego śpiewu ptaków . Dziś w domu, aby nie nadwyrężyc, aktualnie pada deszcz, więc strata mała. Mąż rano myl okna, stąd te opady!😀.

Trochę źle się czułam, bo ciśnienie 100/ na 65, badania wykazały małopłytkowość. To pewnie po mamie, bo ona miała. Byłam u kardiologa, gdzie po raz kolejny usłyszałam, że w moim wieku(🫤?)tak to bywa, gdy na dodatek choruje się na choroby cywilizacyjne. Ach, postanowiłam żyć bez zamartwiania się, skoro jestem w takim wieku. Jak Matuzalem czy co? Z sukcesów zaliczam zakup nowych okularów przez męża. Dopiero po przyznał się, że źle widział od jakiegoś czasu. A poza tym spaceruje, dziś 5 km I 6500 kroków, rządzę w kuchni, dziś upieklam fajne bułeczki twarogowo-jablkowe, czytam i szykuję się do wyjazdu. Decyzja o spędzaniu świat poza domem pozwala mi od kilku lat oderwać się od szału przygotowań i zakupów.  Wolę być niż mieć, wolę czas spędzać wesoło, przyjemnie i bez spinki. Pogoda ostatnio dziwnie przysłowiowa. Mój szczypiorek rośnie powolutku, na noc wnoszę go do domu. A, nadal nie kupuje i nie jadam wędlin, żadnych. Ponownie zrobiłam pasztet, upieklam mięso do chleba, zrobiłam pastę rybna z wędzonej makreli. Piję sporo wody, także z elektrolitami. I czekam na spotkanie z synem.

Do Sopotu mamy kolejką SKM 12 minut, korzystamy zatem z tej formy podróży. Trasa w większości taka sama, czyli pieszo z Sopot Wyscigi do morza, wzdłuż plaży do Sopotu, molo, powrót SKM do domu. Ciepło było bardzo gdy szliśmy od kolejki, znów zdjęłam kurtkę. I co dalej? Ano to co zawsze, zachwyt nad secesyjna architekturą. Słońce pięknie oświetlało te perełki z ubiegłych wieków, a ja znów zostałam utwierdzona, że nowe budownictwo to bezduszne stawianie obiektów tak podobnych do siebie, że aż przykro. 11619 kroków, 8 km i 138 minut ruchu.Przy okazji chwilka na placu z solanka aby powdychać, kawiarnia z widokiem na molo i morze z wysoka, samo molo, które nagle wygoniło ludzi bardzo chłodnym wiatrem. Ludzi masa, od dworca szli z walizkami, bo to przecież początek weekendu. I tylko szkoda, że pogoda nie dopisze, co ten wiatr już sygnalizuje. Taka wycieczkę robimy 1 lub 2x w roku, zawsze poza sezonem. Już umówiliśmy się na górny Sopot następnym razem.Za oknem słońce coraz słabsze, niebo z błękitnego zmieniło się w mleczne. Na obiad to samo, co w zeszły piątek, czyli szparagi, jajko sądzone, ziemniaki z koperkiem i kefir. Oboje uwielbiamy. Na sobotę przewiduje zupę szparagowa z końcówek odłamanych, kotlety z fileta indyczego i mizeria. W niedzielę będzie schab pieczony, może kopytka i młodą kapusta duszona. Gdy zaplanuję sobie posiłki to łatwiej mi wykorzystać zrobione zakupy. Lubię seriale medyczne, ostatnio oglądam Chicago Med, nie jest to arcydzieło, ale odpoczywam oglądając.

Aż nie chce się wierzyć, że w weekend wróci zimno, może nawet śnieg. Dziś 18 stopni w cieniu, siedzieliśmy na ławce jedząc lody, zupełnie jak latem. Ciepło, zdjęłam lekka kurtkę, nadal ciepło, szczególnie w stopy. Muszę pomyśleć o lżejszych butach. Dystans wykonany, czyli 7000 kroków, 5 km I 87 minut ruchu. Było też wygrzewanie się na słońcu, bo jeszcze mogę, póki organizm wytrzymuje. W Yacht Clubie szykuje się rewolucja, będą burzone stare budynki, budowana kolejna marina, podobna do tej przy wieżach. Gdynia buduje się wykorzystując tereny dotąd leżące odłogiem, brzydkie i zagospodarowane byle jak przez sprzedawców wszelkiego badziewia. Turysta kupi, a potem przez 10 m-cy stoi taka szkarada zamknięta, z kupą śmieci wokół. Osobiście najbardziej cieszę się, że nie będzie różnych gier zręcznościowych, automatów dla myślących inaczej, które wydają z siebie bez przerwy odgłosy irytujące na maksa. Dzisiejszy ruch pokazuje, że sezon już blisko.Zj3dzie się pewnie dużo ludzi pragnących zobaczyć morze. I pomyśleć, że są w Polsce ludzie, którzy nad morzem nigdy nie byli. Z domowych spraw, to uzupełniłam zapasy mięsa w postaci wołowiny , drobiu na rosół , byłam w bibliotece. Ostatnio pożyczam książki przyglądając się ich zużyciu. Jeżeli pozycja "schodzona", znaczy że czytana. Na obiad krupnik zrobiony wczoraj wieczorem na resztce rosołu, z kaszą mazurska. Gotowane mięso z rosolu( kurczak, indyk, goleń wolowa) w sosie chrzanowym, tłuczone ziemniaki z koperkiem i surówka. Proste a smaczne. Dziennie wypijam dwie kawy po 250ml. Jedna po śniadaniu, druga po obiedzie, obie z zaparzacza. Szczypiorek na balkonie zaczal się pokazywać. Na dni zapowiadanego ochłodzenia będę musiała zabrać go do wewnątrz. Kupilam też kawałek schabu, upieke do chleba. Kolejny tydzień bez wędlin i niech tak zostanie.

I znów na bulwar, morze zobaczyć, powdychać trochę jodu, póki jest. Zawsze rozmawiamy idąc. Opowiadamy sobie sny, przypominamy wspólne podróże, porównujemy spostrzeżenia. To bardzo przyjemne,bo często wybuchamy śmiechem, przekomarzamy się słownie. Razem jesteśmy od pół wieku, w tym roku 48 rocznica ślubu. Kawał życia za nami. Pożegnaliśmy  sporo  osób , powitaliśmy nie mało. Kłócimy się o pierdółki, przy sprawach poważnych ustalamy priorytety. To wielka nagroda tak trafić, prawda? I dziś znów 5 km. 7000 kroków,  80 minut w ruchu. Na obiad zrobiłam kurczaka w sosie slodko-kwasnym, ryż i surówkę z pekińskiej. Od 2 tygodni nie jadam wędlin. Zrobiłam pasztet i to mnie/nas zadowala. Czytam "Orient"Macieja Siembiedy, bawię się doskonale.  Popoludnie przy herbacie lub kawie, wieczory przy muzyce i świecach . Możemy milczeć długo zajęci swoim światem. Wczoraj czytałam wywiad z Aneta Kreglicka, mówiła o pielęgnowaniu ciała , twarzy. Bliskie są mi jej zwyczaje, duża uwaga poświęcona twarzy, nawyki chodzenia spać o 22, wczesne wstawanie. To daje niesamowitą satysfakcję, gdy świat budzi się na twoich oczach. Gdy mieliśmy domek letni uwielbiałam latem patrzeć na wschód słońca , słuchać budzących się ptaków i ich coraz donośniejszych głosów. Nasz pies wychodził z domku o szarej godzinie, stawał na drodze i wąchał świat , z jednej strony, z drugiej strony, powoli i dogłębnie . Cudnie było go obserwować.

Już kwiecień. Szkoda, że trochę chłodny. Wprawdzie w południe jest znośnie, ale rano w Gdyni były 4 stopnie. Wyszliśmy na spacer o 10, było słonecznie, niestety chłodny wiatr. W Bałtyku woda czyściutka, przynajmniej u nas. Piasek widać, kamienie, szkoda, że woda zimna. Chociaż prawdę mówiąc nie kąpałam się w Bałtyku od lat, zawsze jakieś przeszkody zdrowotne. Coraz sprawniej pokonujemy nasza trasę, myślę tu oczywiście o mężu. Idzie nam szybciej, bez licznych przystanków. W drodze powrotnej jak zwykle zakupy, brakowało mi kilka produktów do obiadu. Dziś rosół tylko do picia a potem tagliatelle z fenkulem, papryczką chilli i pomidorkami koktajlowymi. Do tego sałata rzymska z ogórkiem zielonym marynowanym w occie ryżowym, z mandarynkami i sosem jogurtowo-musztardowym. Jak zawsze u mnie, pasta znika w całości, a dziś był makaron razowy. Jutro mąż jedzie zmienić opony na letnie a tu zapowiedzi zimowej pogody. W Warszawie wystawa prac Alfonsa Mucha, widziałam kilka jego prac w muzeum w Płocku. To czysta secesja, a biżuteria stanowi cacuszka unikatowe. Kocham te epokę , kocham art deco, modernizm. Uwielbiam oglądać zdjęcia mieszkań urządzonych w takich stylach. To właśnie w Płocku widzieliśmy najwięcej eksponatów, a zachwytów nie było końca . Chciałabym pojechać na te wystawę do Warszawy, ale mamy tak przeladowany kalendarz. A, i jeszcze na niedzielę kupiłam bilety do teatru. To ostatni moment, potem już nie da rady. Lubię to zamieszanie związane z różnymi imprezami, wyjazdami, itp. Nie ma wówczas czasu na nudę i marazm.

Zmiana czasu spowodowała, że ok 20 jestem jak dziecko do położenia  . Ziewam, nie mogę się skupić, oczy się zamykają. Nie walczyłam specjalnie i o21:30 już byłam w łóżku. Książka na dobranoc jeszcze bardziej mnie znużyła, zasnęłam jak dziecko. Śpimy znów przy otwartym oknie, więc wtulenie się w ciepła kołdrę to rozkosz. Rano jeszcze chłodno, chwilowy brak wody w kranach, bo jakaś awaria. To opóźniło wyjście, ale zrealizowaliśmy dzienny dystans 5km. W drodze powrotnej już ciepło, trzeba się rozpinać, bo duchota. Wczoraj syn K. Przysłał zdjęcie wybudowanej trasy zjazdowej, z zaznaczeniem świateł. Wujek - dziadek musiał koniecznie zobaczyć ten rezultat wspólnych działań. Przyglądanie się cierpliwości dziecku przy budowie, omawianie świergotem zamiarów, to była bajka. Moje zapotrzebowanie na wnuki wypełniło. Dziś na obiad rosół z makaronem, reszta golabkow, ziemniaki, ogórek kiszona, galaretka cytrynowa z jogurtem i nasionami chia. Jutro muszę wykorzystać kupiony fenkul. Pogoda podobno będzie cieplejszą, może jakaś wycieczką do lasu, aby posłuchać ptaki?

Dziś byliśmy z wizytą u byłej żony chrześniaka męża. Dziewczyna ma 35 lat, dwójkę dzieci, dziewczynka 11, chłopiec 6. Sreberka żywe, bardzo elokwentne, głosiki jak dzwoneczki. Zajęte pracami ręcznymi, wycinaniem, malowaniem, stawianiem budowli nieokreślonego przeznaczenia,  dla dorosłych oczywiście. Po wyprowadzce od ojca mogli zamieszkać z rodzicami, ale K. chciała być samodzielna, nie zmieniać środowiska dzieci, szkoły i przedszkola co jest bardzo rozsądne. Mieszkają w wynajmowanym , przepięknym mieszkaniu w przedwojennej kamienicy. Czynsz to 2500zl za 80m lokal. Wysokie pomieszczenia, pełne światła, pokoje w amfiladzie, przedwojenny parkiet, pomieszczenie gospodarcze, szerokie dwa przedpokoje, po prostu cudo. Lokal był opuszczony przez 2 lata, wymagał sporo pracy aby przywrócić mu funkcjonalność, bo to gaz i elektryka do doprowadzenia i zmiany, cyklinowanie, przeróbki, malowanie itd. Z pomocą ojca i braci K. dokonała cudu, ale chce zrobić więcej , ma możliwość mieszkania tam długo. Były mąż i ojciec dzieci nie pomógł , bo i po co, prawda? Jestem pełna podziwu dla tej młodej kobiety, łączącej pracę zawodowa z wychowaniem, z radzeniem sobie ze sprawami rozłożonymi w zdrowym związku na dwie osoby. Ogromnie doceniam te troskę o zdrowie dzieci, bo wyrwanie ich z domu alkoholika to sztuka dla niejednej osoby. K. z radością oznajmiła, że skończyła terapię trwająca 2 lata, to także było pokłosie chorego związku. I jestem pewna, że K. da sobie radę w życiu, będzie spełniać swoje plany i marzenia,nie krzywdząc po drodze nikogo. A nasza dzisiejsza rozmowa to także zachwyt nad modernizmem gdyńskim , mieszkaniami z pomysłem, ich rozwiązaniami architektonicznymi. To był bardzo miły dzień . 

Pogoda lekko chłodniejsza od wczorajszej, ale i tak bardzo przyjemna. 6km i 8000 kroków. Bulwar, chwilka na ławce podziwiając morze, lody w Marioli. Poczułam wiosnę, zreszta nie tylko ja, bo sporo ludzi na bulwarze. Aktywność sportowo-rekreacyjna nadal w modzie. A ta wiosna objawiła się także w dzisiejszym obiedzie. Ziemniaki z koperkiem, szparagi zielone, jajko sądzone, kefir. Boski smak! Zakłócona sobota smrodem, który unosi się blisko nas. To śruta i biomasa tak dają czadu. Fuj! Na szczęście tylko z jednej strony, w pokoju dziennym spokój. A'propos spokoju, to nie miałam go po obejrzeniu wczoraj w TVP Kultura filmu Aida. To oparta na faktach historia Bosniakow z Srebrenicy, zamordowanych przez Serbów przy absolutnej bezczynności Holendrów, którzy  patrolowali i zarzadzali strefą pokoju z ramienia ONZ. Film wstrząsający wobec bezsilnosci tych ludzi, bezradności wojsk ONZ, brutalności morderców. A gdy rano przeczytalam o zakusach USA wobec Ukrainy, o zachowaniu Vanca na Grenlandii, pomyślałam o sklepie sportowym tuż za rogiem. To lokal dla sportów wyczynowych, spodobała mi się stojąca na wystawie maszynka spirytusowa(chyba) do podgrzewania i cudnej urody garnuszek w komplecie. Bardzo praktyczne w czasie zawieruchy dziejowej. A Putin ma przecież sprzymierzeńca w osobie Trampa, łatwo mu będzie atakować. Wracając do rzeczywistości, nadal nie widać szczypiorku w donicy. Może aktualne słońce przyspieszy wegetacji?

Wczoraj skierowanie, dziś kwalifikacja. Wręczając p.ginekolog skierowanie mówiłam, że jeszcze ciepłe 🙂. Natomiast pytanie czy jeszcze miesiączkuję rzuciło mnie na kolana. Pani doktor, ale ja mam 70 lat! Pani? No tak, za 2 miesiące mam urodziny. Ależ dałabym Pani najwyżej 60, i wcale nie wazelinuje. To miłe Pani doktor, to geny, ale także moje wysiłki. Taka to była rozmowa. Było mi fajnie, tak po prostu fajnie. Zabieg będzie 26 czerwca, to się teraz nazy2a ginekologia jednodniowa. A ponieważ już to przechodziłam, wiem jak to jeść. Ze szpitala p9jechalismy na cmentarz oksywski, urodziny mojej rodzicielki. Przy okazji sprzatnelam nagrobek, stwierdziłam, że komuś spodobały się kwiaty sztuczne z wazonu, bo zniknęły. Po cmentarzu do galerii Szperk po zakupy. To także dla dzieci chrześniaka męża, bo spotkamy się w niedziele na obiedzie. Obiad będzie u matki dzieci, bo rodzice rozwiedzeni z powodu alkoholu. Kupiliśmy dla pudełka puzzli, jakieś indywidualne drobiazgi jutro he słodyczy. Te wręczę ich mamie, to ona będzie dysponować. A po zakupach pojechaliśmy do Rewy. Pogoda dziś cudna, ciepło, bez wiatru, sporo chętnych na wygrzewanie się na plaży. Spacer w stronę cypla, obiad w pobliskim barze, mąż dorsz , ja halibut. Widać, że miejscowość przygotowuje się do sezonu, słychać wiercenia, cięcia, malowanki, mycie. Takie miasteczka zarabiają w sezonie na cały rok, nic dziwnego, że zaczynają sezon coraz wcześniej. Jutro podobno pogoda będzie mocno zmieszana , w niedzielę już gorsza. Tak więc czas na mycie okien jeszcze nie nadszedł.