Pamiętnik odchudzania użytkownika:
dorotach3108

Wszystkich Świętych. Pogoda nieciekawa, chociaż moglo być gorzej.

Znowu zgrzeszyłam w diecie.Mamy taki zwyczaj, że 1 listopada, po odwiedzeniu cmentarza, na którym leży większość zmarłej rodziny, jedziemy do Bielan, gdzie leży babcia i dziadek mojego męża. Przy cmentarzu zawsze jest stragan, na którym sprzedają tzw. Miśki -waflowe ciastko w kształcie misia wypełnione masą z cukru. Ulepek. W paczce jest 5 misiaczków. Kupujemy paczkę na jednego. Jemy do tzw. zmulenia, żeby pamięć o słodkości misiów została do następnego 1 listopada. Czując, że nie powinnam, ale tradycji też musi się stać zadość, zjadłam cztery. Na szczęście po tych czterech poczułam to co powinnam (zarówno zmulenie jak i poczucie winy). A w sobotę ważenie... Oj, co to będzie, co to będzie... Muszę od jutra się poprawić.

Wczoraj dodałam nowy nawyk - przestrzeganie diety. Wydawało mi się, że to w miarę prosty nawyk, bo przez dwa tygodnie właściwie nie zboczylam zbytnio z drogi.. Za to na następny dzień po ustaleniu nawyku przestrzegania diety czyli dzisiaj,  zjadłam 2 ciacha. Sąsiedzi mamy wyprowadzali się i sasiadom w całej klatce rozdali po paczce ciastek... No i jak nie zjeść sernika, ciastka z super masą... No jak?

Wiatr, wiatr, wiatr. Ciśnienie oszalało, do góry, w.dół. Przynajmniej moja waga na razie tylko w dół. Po trochu, spokojnie, byle cały czas do celu.

Trzecie ważenie. Waga w dół. Humor ciut w dół. I do tego zapalenie gardła, krtani i tchawicy. Fajnie, że waga leci, ciekawe tylko jak dlugo.. Kiedyś też tak super spadała, doszła do 90kg i ani grama więcej. A później. . . A później to widać na początku paska postępu. Muszę popracować nad humorkiem.