Temat: Tak bardzo chciałabym już zostać mamą...

Pomyśl może o tym w inny sposób.Jak ty będziesz miała taka kruszynkę, to twoje koleżanki będą tobie zazdrościły, bo ich pociechy będą już duże

9 miesiecy czekania to nie tak duzo, zycze by w koncu sie udalo!

może chcesz się zamienić? :) bo ja muszę mieć dziecko teraz, w tej chwili.. i nie ważne, że
nie czuję się jeszcze w pełni gotowa, że nie kupiliśmy jeszcze mieszkania.. now or never.
wkrótce czeka mnie jeszcze tylko zabieg a potem jazda.. właściwie nawet nie wiem czy
nie będę miała problemów z zajściem.. uff jeszcze tego by mi było potrzeba.

my też sobie planowaliśmy, że za dwa lata, że za rok i co z tego wyszło?
nigdy nie było czasu i zawsze jakieś przeszkody.. no to teraz jest mus.
no i może dobrze.
jak widać nie zawsze da się wszystko zaplanować.

tez bym chciala miec dziecko ale moj facet nie moze miec dzieci...ryczec mi sie chce z zazdrosci kiedy widze moje kolezanki kupujace pieluszki...i chyba robie sie przez to wstretną zołzą..i nie moge patrzec na znajomą, ktora usunela ciaze bo siedzi za granica i dobrze jej sie zyje i nie zamierza tego zmieniac..niesprawiedliwosc losu jest poniżająca

no to prawda, że życie czasem jest nie fair, ale chyba trzeba się z tym pogodzić.
bluerosee.. nie możecie spróbować pozaustrojowo?

ja mam jakieś inne podejście do dzieci i wątpię, że ono się zmieni.. chyba będę trochę oschłą matką :)
a myśl o zmianie pieluch.. szkoda, że nie można mieć od razu takiego 3 latka, z którym można już rozmawiać.

i tak się tego nie ominie.. ale okres niemowlęcy mógłby mijać trochę szybciej,
bo wydaje mi się jakiś straszny.
nie mam na myśli tylko zmiany pieluch.. jest cały szereg innych przerażających rzeczy poza reakcją alergiczną na pieluchę:
odpowiednia pozycja główki, żeby się nie odkształciła, zespół nagłej śmierci łóżeczkowej, jakieś inne choroby.. boję się, że sobie nie poradzę.
a moje dziecko będzie bardzo kochane i będę się starać żeby było szczęśliwe więc bez sensu jest.. ale twoje gadanie o jakimś współczuciu.

oh, też bym chciała być w ciąży, ale jeszcze nie czas, moja przyjaciółka jest w ciąży więc niedługo będę ciocią, nie mogę się doczekać!!

ja też mam problemy zdrowotne niestety :( Już jedno dziecko poroniłam.....Jeszcze nie jesteśmy po ślubie dopiero w październiku ślubujemy i chcielibyśmy się starać bo ja kocham dzieci, oboje kochamy, życie bez nich to samotność i nuda-ja tak uważam- jest dla kogo żyć. Mimo że jestem młoda pragnę dziecka...doświadczyły mnie choroby i poronienie.

a co do podejścia do ciąży to każdy ma inne i tego się nie zmieni-jedni chcą drudzy nie chcą. Boli mnie to że matki które z całego serca pragną własnego dziecka mają pecha i nie mogą ich mieć a te które ćpają, piją i robią dzieci na lewo i prawo a później zostawiają pod szpitalem albo kościołem lub  wyrzucają do śmietnika jak starą i nudną zabawkę.

Ja straciłam maleństwo wcześnie bo w 6tc. ale już zdążyłam je pokochać i ułożyć sobie w głowie plany które szybko się rozsypały.
Kiedy ja poroniłam  tydzień później moja najlepsza przyjaciółka urodziła synka- kiedy poszłam ją odwiedzić popłakałam się...później bałam się do niej chodzić że będę wyć przy każdej okazji. Więc jak przyszłam siedziałam z boku tak by nie widzieć dziecka. Zazdrościłam jej, czułam żal,  oczywiście minęło mi po kilku miesiącach, teraz ona ma już dwójkę małych dzieci a ja je kocham bo widzie jak dorastają. Tak bardzo pragnę swoich.
Kiedyś ona mi powiedziała że jakby jej się coś stało to żebym zaopiekowała się jej dziećmi.Bo wie że bardzo bym je kochała i nie dała zapomnieć o mamie.

Po poronieniu czułam taki okropny ból że prawie zaczęłam zmuszać faceta do sexu by znów zajść w ciąże, miałam depresje. A kiedy inna koleżanka zadzwoniła w dzień matki z nowiną" wszystkiego najlepszego mamusiu aniołkowej kruszynki, zostaniesz ciocią jestem w ciąży" wyłam prawie cały dzień.
Nikomu tego nie życzę.

i oby jak najwięcej dzieci!!!!!!!!!!!!!!

marcelka bardzo mi przykro. Mi też wiele osób powiedziała a dobrze że straciłaś dziecko jak miałoby być np chore.