Temat: Dlaczego tak bardzo chcecie mieć dziecko ? Jakie to uczucie ?

haha teraz tak se myślę że brudne skarpetki swojego męża to się wypierze a gdyby jakiś cudzy mąż swoje zostawił to poszłyby do kosza jak nic :P:P

ja mam 35 lat i nie mam ciśnienia na dzieci. Tzn nie ze nie chce ich miec, czy sie boje...ale jak nie bede ich miała to nic wielkiego sie nie stanie. 

W tych czasach większośc kobiet wraca po ciąży do formy z tego co zauwazyłam. No zdecydowanie dzieci to największe zobowiązanie życia , w koncu jestesmy odpowiedzialni za drugą osobę, za czyjeś życie.

Jak się już w tej ciąży jest to człowiek zmienia zdanie i patrzy na wszystko zupełnie inaczej. Zaczyna myśleć jak przyszła matka i zazwyczaj przychodzi wielka radość, jak się widzi takie maleństwo co powstało z dwojga ludzi na usg. Mówię oczywiście o normalnych ludziach.

Jeżeli natomiast ktoś naprawdę bardzo nie chce, to dzieci nie ma i pewnie się nawet nie zastanawia nad tematem powiększania rodziny. Chociaż czasami instynkt przychodzi jak jest już za późno i wtedy trochę kicha. Dlatego jak ktoś chce mieć dzieci, a nie czuje instynktu jeszcze to rozumiem, że zachodzi w ciążę z rozsądku, w większości przypadków, nie mija dużo czasu a już traci człowiek głowę, dla dziecka będącego jeszcze w brzuchu.

A źle napisała??? Ja np nie chciałabym żeby moje dziecko się mną zajmowało jak bede stara i niedołężna. A jak się myśli takimi kategoriami że dziecko sie mną zajmie to jest to podejście egozistyczne

No juz wtedy wiadomo że działają hormony i tak dalej : )  

Dokładnie to myślenie w stylu " zrobię sobie dziecko żeby mieć niańkę na starość" jest egoistyczne i mało realne. Ja rozumiem pomoc rodzicom kiedy są starsi i chorują ale nie oszukujmy się, większość ludzi ma swoje życie , problemy i zmartwienia, prace, dzieci, dom i raczej nikt nie zajmuje sie schorownaymi rodzicami full-time nawet jakby chciał !

Ja nie mam i przez najbliższe kilka lat dziecka nie planuję, ale tak w dłuższej perspektywie jego braku też sobie nie wyobrażam. Chyba mi się powoli zmienia, bo jeszcze niedawno się zarzekałam, że nigdy przenigdy. Niby dorastam, a z drugiej strony chyba mam takie trochę jednak zbyt idealistyczne myślenie o dziecku - na zasadzie potrzeby posiadania kogoś komu można byłoby smażyć naleśniki, czytać na dobranoc i ubierać w strój baletnicy, albo piłkarza ;) Głupie bardzo i dziecinne, wiem, ale chyba bym inaczej czuła, że coś w życiu tracę. Jakoś sobie nie wyobrażam np. Wigilii kiedy nie ma komu wciskać bajek o świętym Mikołaju, to musi być okrutnie smutne spędzać ją tylko w gronie dorosłych. Pamiętam, że kiedyś mając naście lat powiedziałam mamie po jakimś moim kolejnym kretyńskim pomyśle, że ją przepraszam i współczuję, że musi się ze mną tak mordować. To było okropne, bo się rozkleiła i wyjęła tylko starą medyczną dokumentację - nie mówiła mi tego wcześniej, ale w zasadzie miałam się nie urodzić. Lekarz stwierdził, że nie donosi ciąży - uparła się, że donosi i przez kilka miesięcy przeleżała praktycznie bez ruchu. Powiedziała, że sobie nie wyobraża tego, że mogłoby mnie po prostu nie być i noce nieprzespane z poczucia pustki i samotności muszą być tysiąckroć gorsze niż te nieprzespane z powodu braku dziecka. Obawiam się, że potem mając dajmy na to te 50 lat bym się zastanawiała jakie by to dziecko mogło być, czy by było do mnie podobne, czy tak samo jak wszyscy od pokoleń dostałoby w genach niebieskie oczy i wrodzony brak taktu. Mam w rodzinie akurat dużo małych dzieci - patrzę na nie w trakcie jakiś rodzinnych imprez i są z jednej strony okropne, w kółko "ale mamo", "bo on mi", "ale ja chcem" i "ale tato", z drugiej strony to chyba taka, nie wiem, "prawidłowość dziejowa". To już skrajnie idiotyczne, ale jest taki "zwyczaj" u mojej babci, żeby się mierzyć - to znaczy babcia łapie dzieciaki, bach - stawia je w futrynie i znaczy kreski ile kto urósł. Ten kawałek drzwi wygląda obskurnie, cały pomazany, ale mój dom rodzinny pamięta czasy kiedy to babcię tak stawiano przy futrynie i są kreski z datami z jej i jej rodzeństwa dzieciństwa. No i znów, też tak chcę komuś te kreski znaczyć - bo kogo tam postawię? Psa? :P (wiem, wiem, poziom mojego infantylizmu przekroczył wszelkie granice).

Ciężko wytłumaczyć, to się po prostu czuje. Ja jeszcze nie mam, ale wiem, że to będzie cały mój świat, największa bezwarunkowa miłość... No ciężko to uczucie ubrać w słowa :) 

Ja miałam 28 lat jak "zachciałam". Nie wiem skąd to się bierze :)