Temat: Czy wasze macierzyństwo też tak wygląda?

Tylko co?Skoro nie ma opcji, żebym odeszła od niego na krok, a on nie ryczał, to ja nie wiem

A mąż / partner ? Jak wróci z pracy niech się nim zajmie. Może on nauczy go, że nie możesz być przy nim 24/7 

Może poczytaj trochę o rozwoju dziecka, bo niektóre "dobre rady", jakie tu dostałaś są porażające. Trzymiesięczne dziecko nie ma na celu "terroryzowania" Cię, jest totalnie bezbronne i zależne od Ciebie (może z tą zależnością jest Ci ciężko?). Truizmem jest mówienie, że każde dziecko jest inne, ale tak jest. Może Twoje dziecko jest wrażliwsze i bardziej niż inne dzieci w tym wieku boi się być samo? W wieku ok 4 miesiąca dziecko ma potrzebę widzenia swojej matki, wtedy czuje się bezpiecznie. Ktoś tu już napisał, żeby spróbować dać dziecko do wózka i zawsze stawiać w miarę blisko siebie, kiedy chcesz coś zrobic w domu (posprzątać czy ugotować). Branie do nosidełka też jest dobrym pomysłem. I mów do niego, jeśli zaczyna popłakiwać. Myślę, że to możesz wypróbować.
Serdecznie polecam poczytać o potrzebach i rozwoju dzieci, bo one na przestrzeni 3 lat zmieniają się co chwila, gdyż następuje wówczas największy rozwój w tym okresie. To kluczowy moment w rozwoju osobowości. Także po to, żebyś się za półtora roku nie pytała, czy jak rzuca łyżeczkę 100 razy dziennie to czy robi Ci na złość... 
I oczywiście pamiętaj, żeby nie popaść w propagowaną dookoła paranoję na tle bycia "idealna matką"....bo się zamęczysz. Wystarczy być wystarczająco dobrą matką :) I nie martw się, niebawem dziecku minie ta dominująca obecnie potrzeba ciągłego widzenia Cię.
Pozdrawiam.

wiesz...może nie tak, ale na pewno nie było tak idealnie jak piszą dziewczyny, że chałupa ogarnięta, obiad upieczony, a  ja cała pachnąca...Bzdury...

Pamiętam, że jak moja niunia miała 3 miesięce, to non stop się nią zajmowałam..A to trzeba było pieluszkę zmienić, a to pora karmienia /jadła godzinę/ potem odbicie, ululkanie...Czasami trzymałam ją w ramionach 3 godziny...A co miałam robić..kąty sprzątać? Mieszkanie może nie było ogarnięte, ale dziecko dopilnowane, czyste, najedzone na czas i był czas na zabawę, na bycie z nią...Teraz widzę jak to procentuje, bo dziecko mi się wspaniale rozwija i wg pediatry rozwój cały czas się przyspiesza..

U nas pomogło wsadzanie do leżaczka i jednoczenie przyczepienie takiego łuku, na którym wisiały zabawki...Mała bawiła się tym godzinami...ale tak samo od siebie nie siedziała w leżaczku...

hmm mi sie jednak wydaje, że go przyzwyczaiłaś do bycia niewolnicą Izaurą;) moja córka na poczatku też była lekko wymagająca wiecznej adoracji;) ale dostosowała sie do reguł panujących w naszym domu;) obecnie ma 9 miesięcy i mąż twierdzi, że przez nią wiecznie sie spóźnia do pracy;) bo młoda budzi sie dopiero jak my sie budzimy;) czyli ost grubo po 8....;)