Temat: Najtrudniejsza i najbardziej niedoceniana praca?

krolowamargot1 napisał(a):

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

nie zgodzę się, że opierka nad dzieckiem jestm mniej rozwijająca niż praca. Sorki, ale praca np. w korporacji jest często ogłupiająca - często się o tym słyszy. I uczenie dziecka świata ma z pewnością głębszy sens i daje większe spełnienie niż robienie kolejnego zestawienia. Nie oszukujmy się - mało z nas ma mega ważną i rozwijającą pracę. A opiekę nad dzieciekiem też każdy rozumie inaczej. Sa kobiety co tylko nakarmią i przewiną i koniec. A są i takie, ktore uczą wierszyków, piosenek, pokazują świat na rózne sposoby, pieką z dziećmi ciasta. Są już przyczepki do rowerów i można z nawet maleństwem jechac na wycieczkę i pokazać mu przyrodę, są wózki do biegania - tez pokazuje się dziecku, od maleństwa, że można rozwijac swoje pasje sportowe - to oczywiście tylko przykłady. Rozwijanie malca ma wiele aspektów i jeśli ktoś sprowadza to tylko do karmienia i wycierania tyłka to sam jest mało ambitny. I chcę zaznaczyć, że dziecka nie mam, nie jestem też w ciąży.

Jeżeli pracuje sie w Call Center to na pewno praca w korporacji mało rozwija. Ale analityk, programista, księgowa, prawnik.... Niestety, wtedy trzeba wybierać....I sie na tym traci. Rzeczywiście głębszy sens widać w wychowywaniu dziecka, ale.... Nie zauważyłam, żeby dzieci, dla których matka poświęciła karierę były w jakiś sposób wyróżniające sie na tle rówieśników. Nie widziałam, żeby miały wiecej zainteresowań, wiecej umialy, czy były zdolniejsze od reszty. Niestety, ale nie. Więc jaki jest sens tego wszystkiego? Każda matka uważa, ze ona najlepiej nauczy swoje dziecko, ze przy niej wyrośnie ono na najlepszego człowieka, ale czy na pewno? Ja tam chyba wolałabym na nianke swojego dziecka zatrudnić osobę z wykształceniem pedagogicznym lub psychologicznym, bo wiem, ze nie znam tego całego 'języka dzieci' i podejrzewam, ze ktoś z odpowiednim podejściem mógłby jednak zdziałać wiecej.

chyba nie jesteś ani księgową, ani analitykiem.... Praca jak każda inna - rozwija, pewnie, ale bez przesady. Nowych lądów nie odkrywasz w żadnej z nich. I nie chodzi o to, że całe życie siedzisz z dziećmi, ale te pierwsze kilka lat (kilka - 2, 3 lata). A jeśli chodzi o "język dziecka" to to własnie jest rozwijające - jak wytłumaczyć coś takiemu małaemu UFO, ktore mówi innym , dziecięcym jezykiem? - uwierz mi, że ta umiejętność przydaje się ogólnie w życiu - w pracy też. A swoją drogą potem ludzie maja protensje, że nie rozumieją swoich nastoletnich dzieci, jak nie raczyli nauczyć się ich "dziecięcego języka". Kontakt z potomstwem "łapie się" od małego, a nie dopiero jak dorośnie no naszego dorosłego języka, wtedy jest za późno. Chcę tylko powiedzieć, że zarówno praca zawodowa może być rozwijająca, jak i ogłupijąca, tak samo jak rodzicielstwo (dla matki i ojca). Jeśli ktoś idzie po najmniejszej lini oporu to nie zabłyśnie w pracy jak i w roli rodzica.  

bardzo celnie powiedziane.Akurat praca programisty jest fajna, bo można ją wykonywać z domu, kiedy dziecko śpi, kiedy się bawi, bujając kołyską. Wiem, moi koledzy tak robią:-)

drska napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

nie zgodzę się, że opierka nad dzieckiem jestm mniej rozwijająca niż praca. Sorki, ale praca np. w korporacji jest często ogłupiająca - często się o tym słyszy. I uczenie dziecka świata ma z pewnością głębszy sens i daje większe spełnienie niż robienie kolejnego zestawienia. Nie oszukujmy się - mało z nas ma mega ważną i rozwijającą pracę. A opiekę nad dzieciekiem też każdy rozumie inaczej. Sa kobiety co tylko nakarmią i przewiną i koniec. A są i takie, ktore uczą wierszyków, piosenek, pokazują świat na rózne sposoby, pieką z dziećmi ciasta. Są już przyczepki do rowerów i można z nawet maleństwem jechac na wycieczkę i pokazać mu przyrodę, są wózki do biegania - tez pokazuje się dziecku, od maleństwa, że można rozwijac swoje pasje sportowe - to oczywiście tylko przykłady. Rozwijanie malca ma wiele aspektów i jeśli ktoś sprowadza to tylko do karmienia i wycierania tyłka to sam jest mało ambitny. I chcę zaznaczyć, że dziecka nie mam, nie jestem też w ciąży.

Jeżeli pracuje sie w Call Center to na pewno praca w korporacji mało rozwija. Ale analityk, programista, księgowa, prawnik.... Niestety, wtedy trzeba wybierać....I sie na tym traci. Rzeczywiście głębszy sens widać w wychowywaniu dziecka, ale.... Nie zauważyłam, żeby dzieci, dla których matka poświęciła karierę były w jakiś sposób wyróżniające sie na tle rówieśników. Nie widziałam, żeby miały wiecej zainteresowań, wiecej umialy, czy były zdolniejsze od reszty. Niestety, ale nie. Więc jaki jest sens tego wszystkiego? Każda matka uważa, ze ona najlepiej nauczy swoje dziecko, ze przy niej wyrośnie ono na najlepszego człowieka, ale czy na pewno? Ja tam chyba wolałabym na nianke swojego dziecka zatrudnić osobę z wykształceniem pedagogicznym lub psychologicznym, bo wiem, ze nie znam tego całego 'języka dzieci' i podejrzewam, ze ktoś z odpowiednim podejściem mógłby jednak zdziałać wiecej.

chyba nie jesteś ani księgową, ani analitykiem.... Praca jak każda inna - rozwija, pewnie, ale bez przesady. Nowych lądów nie odkrywasz w żadnej z nich. I nie chodzi o to, że całe życie siedzisz z dziećmi, ale te pierwsze kilka lat (kilka - 2, 3 lata). A jeśli chodzi o "język dziecka" to to własnie jest rozwijające - jak wytłumaczyć coś takiemu małaemu UFO, ktore mówi innym , dziecięcym jezykiem? - uwierz mi, że ta umiejętność przydaje się ogólnie w życiu - w pracy też. A swoją drogą potem ludzie maja protensje, że nie rozumieją swoich nastoletnich dzieci, jak nie raczyli nauczyć się ich "dziecięcego języka". Kontakt z potomstwem "łapie się" od małego, a nie dopiero jak dorośnie no naszego dorosłego języka, wtedy jest za późno. Chcę tylko powiedzieć, że zarówno praca zawodowa może być rozwijająca, jak i ogłupijąca, tak samo jak rodzicielstwo (dla matki i ojca). Jeśli ktoś idzie po najmniejszej lini oporu to nie zabłyśnie w pracy jak i w roli rodzica.  

Boshe, a skąd wiesz kim ja jestem???? A moze jednak jestem analitykiem albo księgowa, co? I moze jestem dobrym, docenianym pracownikiem, co? Nie lubię ludzi, którzy neguja coś, o czym nie maja zielonego pojęcia...Nigdy w życiu nie szufladkowalabym praujacych bezdzitnych kobiet jako gorsze, lub pracujących i wychowujących dzieci jako gorsze.... Umiejętność wytłumaczenia co to jest UFO potrzebna w pracy? Hm, na rozmowie kwalifikacyjnej mnie nie pytali, w pracy tez nie korzystalam... Bardzo cenie te kobiety, co godzą prace zawodowa i dom. Ba, ja je podziwiam. Wychowanie potomstwa i prowadzenie domu, to tez ciężka harowka. I nawet cięższa niz 8h w korpo. I tak, trzeba umiec sie z dzieckiem porozumiec od jak najmlodzych lat. To prawda, ze najwazniejsze, to to, zeby umiec pogodzic te dwie role, czyli, jezeli zdecydujemy sie juz godzic te dwie rzeczy to bardzo wazne jest, zeby w tym wszystkim umiec znalezc te priorytety. Jezeli praca jest mniej oglupiajaca, to chyba smiesznym byloby stawiac ja na podium ;)

No sorry, ale fakt zostania z dzieckiem w domu nie wyklucza tego, żeby być aktualnym z tym co się dzieje w branży jaką się człowiek zajmuje. A nikt tu nie mówił, że w pracy pytają o to samo co małe dzieci, tylko faktem jest, ze opieka nad dzieckiem rozwija wiele umiejętności, bardzo przydatnych w normalnym życiu.

pocominazwa napisał(a):

Wkurza mnie juz to wtracanie sie innych do naszego zycia. Jesli ktos jest zadowolony ze swoich wyborow, to innym nic do tego. I nie wiem kogo nalezy bardziej doceniac: pania doktor z przychodni czy matke, ktora wychowala czworke dzieci. Ja osobiscie nie za bardzo widze sie jjako Matke Polke, no ale nigdy nie mialam parcia na slub albo dzieci. Ale mam przyjaciolke mlodsza ode mnie o cztery lata, ktora ma meza i dwuletniego szkraba. Inna starsza ode mnie o trzy lata mowi, ze jeszcze sie nie wybawila i nie chce pakowac w stale zwiazki. Mam ktoras oceniac? Obie sa szczesliwe.

Wisterya napisał(a):

drska napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

nie zgodzę się, że opierka nad dzieckiem jestm mniej rozwijająca niż praca. Sorki, ale praca np. w korporacji jest często ogłupiająca - często się o tym słyszy. I uczenie dziecka świata ma z pewnością głębszy sens i daje większe spełnienie niż robienie kolejnego zestawienia. Nie oszukujmy się - mało z nas ma mega ważną i rozwijającą pracę. A opiekę nad dzieciekiem też każdy rozumie inaczej. Sa kobiety co tylko nakarmią i przewiną i koniec. A są i takie, ktore uczą wierszyków, piosenek, pokazują świat na rózne sposoby, pieką z dziećmi ciasta. Są już przyczepki do rowerów i można z nawet maleństwem jechac na wycieczkę i pokazać mu przyrodę, są wózki do biegania - tez pokazuje się dziecku, od maleństwa, że można rozwijac swoje pasje sportowe - to oczywiście tylko przykłady. Rozwijanie malca ma wiele aspektów i jeśli ktoś sprowadza to tylko do karmienia i wycierania tyłka to sam jest mało ambitny. I chcę zaznaczyć, że dziecka nie mam, nie jestem też w ciąży.

Jeżeli pracuje sie w Call Center to na pewno praca w korporacji mało rozwija. Ale analityk, programista, księgowa, prawnik.... Niestety, wtedy trzeba wybierać....I sie na tym traci. Rzeczywiście głębszy sens widać w wychowywaniu dziecka, ale.... Nie zauważyłam, żeby dzieci, dla których matka poświęciła karierę były w jakiś sposób wyróżniające sie na tle rówieśników. Nie widziałam, żeby miały wiecej zainteresowań, wiecej umialy, czy były zdolniejsze od reszty. Niestety, ale nie. Więc jaki jest sens tego wszystkiego? Każda matka uważa, ze ona najlepiej nauczy swoje dziecko, ze przy niej wyrośnie ono na najlepszego człowieka, ale czy na pewno? Ja tam chyba wolałabym na nianke swojego dziecka zatrudnić osobę z wykształceniem pedagogicznym lub psychologicznym, bo wiem, ze nie znam tego całego 'języka dzieci' i podejrzewam, ze ktoś z odpowiednim podejściem mógłby jednak zdziałać wiecej.

chyba nie jesteś ani księgową, ani analitykiem.... Praca jak każda inna - rozwija, pewnie, ale bez przesady. Nowych lądów nie odkrywasz w żadnej z nich. I nie chodzi o to, że całe życie siedzisz z dziećmi, ale te pierwsze kilka lat (kilka - 2, 3 lata). A jeśli chodzi o "język dziecka" to to własnie jest rozwijające - jak wytłumaczyć coś takiemu małaemu UFO, ktore mówi innym , dziecięcym jezykiem? - uwierz mi, że ta umiejętność przydaje się ogólnie w życiu - w pracy też. A swoją drogą potem ludzie maja protensje, że nie rozumieją swoich nastoletnich dzieci, jak nie raczyli nauczyć się ich "dziecięcego języka". Kontakt z potomstwem "łapie się" od małego, a nie dopiero jak dorośnie no naszego dorosłego języka, wtedy jest za późno. Chcę tylko powiedzieć, że zarówno praca zawodowa może być rozwijająca, jak i ogłupijąca, tak samo jak rodzicielstwo (dla matki i ojca). Jeśli ktoś idzie po najmniejszej lini oporu to nie zabłyśnie w pracy jak i w roli rodzica.  

Boshe, a skąd wiesz kim ja jestem???? A moze jednak jestem analitykiem albo księgowa, co? I moze jestem dobrym, docenianym pracownikiem, co? Nie lubię ludzi, którzy neguja coś, o czym nie maja zielonego pojęcia...Nigdy w życiu nie szufladkowalabym praujacych bezdzitnych kobiet jako gorsze, lub pracujących i wychowujących dzieci jako gorsze.... Umiejętność wytłumaczenia co to jest UFO potrzebna w pracy? Hm, na rozmowie kwalifikacyjnej mnie nie pytali, w pracy tez nie korzystalam... Bardzo cenie te kobiety, co godzą prace zawodowa i dom. Ba, ja je podziwiam. Wychowanie potomstwa i prowadzenie domu, to tez ciężka harowka. I nawet cięższa niz 8h w korpo. I tak, trzeba umiec sie z dzieckiem porozumiec od jak najmlodzych lat. To prawda, ze najwazniejsze, to to, zeby umiec pogodzic te dwie role, czyli, jezeli zdecydujemy sie juz godzic te dwie rzeczy to bardzo wazne jest, zeby w tym wszystkim umiec znalezc te priorytety. Jezeli praca jest mniej oglupiajaca, to chyba smiesznym byloby stawiac ja na podium ;)

No sorry, ale fakt zostania z dzieckiem w domu nie wyklucza tego, żeby być aktualnym z tym co się dzieje w branży jaką się człowiek zajmuje. A nikt tu nie mówił, że w pracy pytają o to samo co małe dzieci, tylko faktem jest, ze opieka nad dzieckiem rozwija wiele umiejętności, bardzo przydatnych w normalnym życiu.

Tak, oczywiscie, zupelnie sie zgadzam. Jezeli ja sie zdecyduje na taki wariant (np. siedzenie z dzieckiem wdomu do ukonczenia 2-3 roku zycia) to chcialabym rozwijac jednoczesnie swoja wiedze i umiejetnosci. Rowniez slyszalam, ze wychowywanie dzieci rowija, mysle, ze na pewno, bo nikt tak nie uczy chyba cierpliwosci ;)

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

drska napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

Zresztą mowimy tu o pracach księgowej czy analityka, ale kobiety pracujące przy taśmie też są matkami. Akurat jako studentka miałam pracę wakacyjną tego typu i nie uważam, żeby mnie jakoś specjalnie rozwijała. Nauczyłam się co prawda szacunku do ciężkiej fizycznej pracy, ale intelektualnie nie bardzo mnie to rozwijało :D. Więc np. w takim kontekście to chyba jednak ogarnięcie całego domu to coś ciekawszego. Zresztą, w życiu są różne etapy. Czy zawsze trzeba się tak na maxa rozwijac? Jest czas na pracę i na macierzyństwo, potem znowu na pracę. Mam koleżankę, przed porodem cieszyła się, że odetchnie trochę od pracy, ale caly czas interesowała się tym co się dzieje w pracy, czytała prasę fachową. I po 3 latach jest gotowa do powrotu do pracy. Nie zawsze macierzyństwo odcina od świata - to zalezy też od kobiety i jej chęci.

Wykładowczynie uniwersyteckie, lekarki, panie minister też są matkami, chciałabym dodać.

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

drska napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

nie zgodzę się, że opierka nad dzieckiem jestm mniej rozwijająca niż praca. Sorki, ale praca np. w korporacji jest często ogłupiająca - często się o tym słyszy. I uczenie dziecka świata ma z pewnością głębszy sens i daje większe spełnienie niż robienie kolejnego zestawienia. Nie oszukujmy się - mało z nas ma mega ważną i rozwijającą pracę. A opiekę nad dzieciekiem też każdy rozumie inaczej. Sa kobiety co tylko nakarmią i przewiną i koniec. A są i takie, ktore uczą wierszyków, piosenek, pokazują świat na rózne sposoby, pieką z dziećmi ciasta. Są już przyczepki do rowerów i można z nawet maleństwem jechac na wycieczkę i pokazać mu przyrodę, są wózki do biegania - tez pokazuje się dziecku, od maleństwa, że można rozwijac swoje pasje sportowe - to oczywiście tylko przykłady. Rozwijanie malca ma wiele aspektów i jeśli ktoś sprowadza to tylko do karmienia i wycierania tyłka to sam jest mało ambitny. I chcę zaznaczyć, że dziecka nie mam, nie jestem też w ciąży.

Jeżeli pracuje sie w Call Center to na pewno praca w korporacji mało rozwija. Ale analityk, programista, księgowa, prawnik.... Niestety, wtedy trzeba wybierać....I sie na tym traci. Rzeczywiście głębszy sens widać w wychowywaniu dziecka, ale.... Nie zauważyłam, żeby dzieci, dla których matka poświęciła karierę były w jakiś sposób wyróżniające sie na tle rówieśników. Nie widziałam, żeby miały wiecej zainteresowań, wiecej umialy, czy były zdolniejsze od reszty. Niestety, ale nie. Więc jaki jest sens tego wszystkiego? Każda matka uważa, ze ona najlepiej nauczy swoje dziecko, ze przy niej wyrośnie ono na najlepszego człowieka, ale czy na pewno? Ja tam chyba wolałabym na nianke swojego dziecka zatrudnić osobę z wykształceniem pedagogicznym lub psychologicznym, bo wiem, ze nie znam tego całego 'języka dzieci' i podejrzewam, ze ktoś z odpowiednim podejściem mógłby jednak zdziałać wiecej.

chyba nie jesteś ani księgową, ani analitykiem.... Praca jak każda inna - rozwija, pewnie, ale bez przesady. Nowych lądów nie odkrywasz w żadnej z nich. I nie chodzi o to, że całe życie siedzisz z dziećmi, ale te pierwsze kilka lat (kilka - 2, 3 lata). A jeśli chodzi o "język dziecka" to to własnie jest rozwijające - jak wytłumaczyć coś takiemu małaemu UFO, ktore mówi innym , dziecięcym jezykiem? - uwierz mi, że ta umiejętność przydaje się ogólnie w życiu - w pracy też. A swoją drogą potem ludzie maja protensje, że nie rozumieją swoich nastoletnich dzieci, jak nie raczyli nauczyć się ich "dziecięcego języka". Kontakt z potomstwem "łapie się" od małego, a nie dopiero jak dorośnie no naszego dorosłego języka, wtedy jest za późno. Chcę tylko powiedzieć, że zarówno praca zawodowa może być rozwijająca, jak i ogłupijąca, tak samo jak rodzicielstwo (dla matki i ojca). Jeśli ktoś idzie po najmniejszej lini oporu to nie zabłyśnie w pracy jak i w roli rodzica.  

Boshe, a skąd wiesz kim ja jestem???? A moze jednak jestem analitykiem albo księgowa, co? I moze jestem dobrym, docenianym pracownikiem, co? Nie lubię ludzi, którzy neguja coś, o czym nie maja zielonego pojęcia...Nigdy w życiu nie szufladkowalabym praujacych bezdzitnych kobiet jako gorsze, lub pracujących i wychowujących dzieci jako gorsze.... Umiejętność wytłumaczenia co to jest UFO potrzebna w pracy? Hm, na rozmowie kwalifikacyjnej mnie nie pytali, w pracy tez nie korzystalam... Bardzo cenie te kobiety, co godzą prace zawodowa i dom. Ba, ja je podziwiam. Wychowanie potomstwa i prowadzenie domu, to tez ciężka harowka. I nawet cięższa niz 8h w korpo. I tak, trzeba umiec sie z dzieckiem porozumiec od jak najmlodzych lat. To prawda, ze najwazniejsze, to to, zeby umiec pogodzic te dwie role, czyli, jezeli zdecydujemy sie juz godzic te dwie rzeczy to bardzo wazne jest, zeby w tym wszystkim umiec znalezc te priorytety. Jezeli praca jest mniej oglupiajaca, to chyba smiesznym byloby stawiac ja na podium ;)

No sorry, ale fakt zostania z dzieckiem w domu nie wyklucza tego, żeby być aktualnym z tym co się dzieje w branży jaką się człowiek zajmuje. A nikt tu nie mówił, że w pracy pytają o to samo co małe dzieci, tylko faktem jest, ze opieka nad dzieckiem rozwija wiele umiejętności, bardzo przydatnych w normalnym życiu.

Tak, oczywiscie, zupelnie sie zgadzam. Jezeli ja sie zdecyduje na taki wariant (np. siedzenie z dzieckiem wdomu do ukonczenia 2-3 roku zycia) to chcialabym rozwijac jednoczesnie swoja wiedze i umiejetnosci. Rowniez slyszalam, ze wychowywanie dzieci rowija, mysle, ze na pewno, bo nikt tak nie uczy chyba cierpliwosci ;)

a Ty skąd wiesz, że nie mam pojęcia o pracy księgowej, czy analityka? Tak sie składa, że na mojej rozmowie o pracę musiałam wraz z innymi zaplanować napad na bank. A w pracy zawodowej akurat na banki nie napadam. Chodziło mi o to, że nie zawsze w pracy spotykasz się z ludzmi na tym samym poziomie wiedzy, czy inteligencji. Jeśli potrafisz małemu człowiekowi coś wyjasnić, albo opanować jego atak histerii, to jest duża szansa, że poradzisz sobie z awanturującym się klientem, albo wyjasnisz kolezance jakies trudne zagadnienie. Zresztą mowimy tu o pracach księgowej czy analityka, ale kobiety pracujące przy taśmie też są matkami. Akurat jako studentka miałam pracę wakacyjną tego typu i nie uważam, żeby mnie jakoś specjalnie rozwijała. Nauczyłam się co prawda szacunku do ciężkiej fizycznej pracy, ale intelektualnie nie bardzo mnie to rozwijało :D. Więc np. w takim kontekście to chyba jednak ogarnięcie całego domu to coś ciekawszego. Zresztą, w życiu są różne etapy. Czy zawsze trzeba się tak na maxa rozwijac? Jest czas na pracę i na macierzyństwo, potem znowu na pracę. Mam koleżankę, przed porodem cieszyła się, że odetchnie trochę od pracy, ale caly czas interesowała się tym co się dzieje w pracy, czytała prasę fachową. I po 3 latach jest gotowa do powrotu do pracy. Nie zawsze macierzyństwo odcina od świata - to zalezy też od kobiety i jej chęci.

krolowamargot1 napisał(a):

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

drska napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

Wisterya napisał(a):

gryczana napisał(a):

Zresztą mowimy tu o pracach księgowej czy analityka, ale kobiety pracujące przy taśmie też są matkami. Akurat jako studentka miałam pracę wakacyjną tego typu i nie uważam, żeby mnie jakoś specjalnie rozwijała. Nauczyłam się co prawda szacunku do ciężkiej fizycznej pracy, ale intelektualnie nie bardzo mnie to rozwijało :D. Więc np. w takim kontekście to chyba jednak ogarnięcie całego domu to coś ciekawszego. Zresztą, w życiu są różne etapy. Czy zawsze trzeba się tak na maxa rozwijac? Jest czas na pracę i na macierzyństwo, potem znowu na pracę. Mam koleżankę, przed porodem cieszyła się, że odetchnie trochę od pracy, ale caly czas interesowała się tym co się dzieje w pracy, czytała prasę fachową. I po 3 latach jest gotowa do powrotu do pracy. Nie zawsze macierzyństwo odcina od świata - to zalezy też od kobiety i jej chęci.

Wykładowczynie uniwersyteckie, lekarki, panie minister też są matkami, chciałabym dodać.

chodziło mi o to, że rozmawiamy o pracy umysłowej, a panie z prayc fizycznej tez mają dzieci.

Tele-praca - tak to się chyba nazywa - to fajne rozwiązanie, ale znam szefów, którzy uważają, że jak nie widzą pracownika to ten pracownik się obija czy coś. smutne..