Temat: Strach przed dzieckiem

Właściwie chciałabym mieć dziecko i nawet z narzeczonym zaczęliśmy się starać.Ale jestem pełna obaw.Boję się tego wręcz panicznie, czasami nie mogę nawet spać jak o tym myślę.Nie wiem jak ja sobie z tym poradzę.Nie miałam w rodzinie jakiś młodszych dzieci, nigdy żadnymi się nie opiekowałam i najzwyczajniej po prostu nie wiem jak, nie umiem zajmować sie dziećmi.boję się, że zrobię coś źle i niechcący zrobię krzywdę maluszkowi.Z drugiej strony wiem, że nie można przesadzać z chuchaniem i dmuchaniem bo dziecko bo jest wtedy mniej odporne i bardziej podatne na alergie na przykład.Jak to wypośrodkować?Nie mam za bardzo rodziny do pomocy bo mieszkają daleko (tzn właściwie ja i TŻ mieszkamy daleko).Nie wiem czy to samo przychodzi, czy powinnam za w czasu brać sie za lekturę rożnych książek?Lektury nawet próbowałam, ale informacje są sprzeczne...
Już nie mówiąc o tym, że boję sie,że dostanę jakiegoś baby blusa i zarżnę albo wyrzucę do śmietnika.
Może nie powinnam mieć dziecka z taką paranolią?Ale mam już 29 lat...

jak urodzisz i bedziesz miała jakieś pytania zawsze możesz do mnie napisać, ja mam dwulatka, jak urodzisz to bedziesz wiedziała co i jak kobiety tak mają z naprawde małymi wyjątkami,
Z takim podejściem to raczej dzieci nie planuj... Przeraziło mnie to co napisałas. Do macierzynstwa trzeba dojrzeć i tu nie chodzi o wiek a psychikę. Ciąża i dziecko mają cieszyć a nie powodować strach a tu widzę panikę 
ja Ciebie w pełni rozumiem tylko nie potrafię zrozumieć dziewczyn które określiły to jako masakrę. To że jesteś świadoma że coś takiego istnieje i się tego obawiasz to tylko dobrze świadczy o Tobie bo bierzesz wszystkie możliwości pod uwagę i możesz w pełni przygotować się do macierzyństwa a nie zakładać jak inne dziewczyny że z góry będzie pięknie i cudownie . Poproś mamę  albo teściową żeby któraś przyjechała na pierwszy tydzień do Ciebie (dla wnuka tydzień urlopu może uda się załatwić). Pierwszy tydzień jest najgorszy bo jeszcze nie będziesz się bała że nieświadomie możesz zrobić dziecku krzywdę albo będziesz sobie wmawiała 1000 powodów czemu płacze . Po tygodniu zaczniesz z dzieckiem już się rozumieć :) Zobaczysz że opieka nad dzieckiem nie jest trudna tylko na początku jest potrzebny ktoś kto Ciebie pokieruje  . Wiem że będziesz świadomą matką  a obawy są normalną rzeczą :) ponoć po drugim dziecku przechodzą ale jeszcze nie sprawdziłam :)
Twoje obawy sa naturalne. Gdy zaszlam w ciaze rowniez zadawalam sobie te pytanie jednak z czasem wszystko przychodzilo samo. My kobiety jestesmy obdazone w instynkt macierzynski ktory nas prowadzi gdy mamy juz dziecko. Szczerze mowiac jestem niepewna gdy trzymam inne dziecko -a moje poprostu tak samo wychodzi ,ze wiesz jak masz postepowac z maluszkiem. Radze Ci sie nie zamartwiac bo to naprawde nie ma sensu ,jezeli juz bedziesz w ciazy to masz 9 miesiecy ktore zmienia Ciebie ,uczac stopniowo wszystkiego . Oczywiscie nie mozesz siedziec i nic nie robic ,fajnie jest poczytac poradniki ,informacje w internecie specjalne gazetki dla przyszlych mamusiek. Powodzenia i nie zamartwiaj sie bo bycie matka to najpiekniejsza rzecz na swiece ktorej nie trzeba sie uczyc - ona przychodzi naturalnie.
tez mnie takie leki dopadaly przed ciaza i w trakcie, ale to mysle bardziej strach przed nieznanym,tym baardziej ze nie masz dzieci obecnie dookola siebie
chyba raczej nie ma znaczenia ile sie ma lat aby byc gotowym na dziecko.Wydaje mi sie ze ty pomimo twoich 29 lat powinnas zaczekac jeszcze
Wszystko przychodzi z czasem:)Bycie mamą jest cudowne:)
Oj tam oj tam trzeba patrzeć optymistycznie.Kiedy urodzisz dzieciątko to przeżyjesz najwspanialszą miłość
w swoim życiu.Dla mnie osobiście tak było i nie wyobrażam sobie nic piękniejszego.Pierwsze dziecko urodziłam
gdy miałam 17 lat i dałam sobie radę i krzywdy dziecku nie zrobiłam(fakt,że jakieś przygotowanie miałam bo
od trzynastego roku  życia dorabiałam sobie po sąsiadach jako opiekunka do dzieci ,a i siostry dziećmi się zajmowałam)
Zawsze jak pamiętam chciałam być mamą.Ty masz 29 lat jesteś w pełni dojrzałą i świadomą kobietą , a jeśli pragniesz
mieć dziecko to i masz instynkt macierzyński,Który nie powinien cię zawieść.Jeśli masz wątpliwości to rzeczywiście
porozmawiaj z psychologiem,poczytaj książki.Z pragnieniem dziecka jest tak,że jeśli się pragnie to powinno się
wykorzystać ten moment,bo z czasem pragnienie to mija.Życzę dokonania właściwego wyboru i pozdrawiam.

werka1468 napisał(a):

Ja proponuję pójście do psychologa.. Jak można powiedzieć, że się boi o to, że zabije się swoje dziecko ?


ja też nie chcę dziecka  wole wygodne życie dziecko  to sport ekstremalny

(lat mam prawie 27)

Pasek wagi

© Fitatu 2005-25. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Serwis stosuje zalecenia i normy Instytutu Żywności i Żywienia.