Temat: Życie po urodzeniu dziecka

Przy pierwszym dziecku ciężkie miałam pierwsze 3 miesiące. Później coraz lepiej. Przy drugim od początku lajtowo :)
A wiedza? Przyszła sama.. Troszeczkę poczytałam, oglądałam programy o tej tematyce ale to jednak nijak się ma do rzeczywistości.

pierwsze miesiace byly dosc trudne - glownie tez przez to ,ze mialam cesarke i minely tygodnie zanim brzuch przestal mnie bolec.Nocne wstawanie , wczesne poranki , ale spalam w dzien kiedy mala spala i  umialam sobie zagospodarowac czas  zeby swoje sobie porobic - mala spala idealnie w dzien w nocy juz mniej idealnie.Jak juz troszke podrosla to bylo o wiele lepiej .Wszystko sie zmienia , ale sa plusy i minusy , ciezka praca ,ale i radosc :) wielka radosc :) jesli chodzi o wiedze to praktycznie z wszystkich zrodel jakie wymienilas , ale tak jak  pisala magda ta wiedza przychodzi sama z czasem :) duzo zalezy tez od wsparcia twojego partnera - moj sluzyl czesto za uspiacz - bral corke na rece i chwila i bylo po niej :)

bedzie dobrze :)

pierwsze 3-6 miesięcy są najtrudniejsze, ale tego się nie pamięta... Ja jestem obecnie w 3 ciąży, od 5 lat siedzę w domu i jest mi z tym dobrze. Ale wiem, ze nie każdy się do tego nadaje, niektórzy są lepszymi rodzicami mąjąc odskocznię, pracę, nie chodzą wtedy sfrustrowani.
Wiedzę czerpałam z 2-3 solidnych książek, Mamo to ja i własnych doświadczeń :)

w ciąży? Gratuluję

jeśli chodzi o mnie to mój syn skończył roczek ;-) a ja jutro idę pierwszy dzień do pracy po 18 miesiącach siedzenia w domu.
moje życie zmieniło się bardzo na korzyść. oczywiście tempo życia zmieniło się diametralnie. Ja radziłam sobie od początku sama i szło mi bardzo dobrze i myślę że dalej mi idzie dobrze. raczej staram się nie słuchać rad innych ( bo każde dziecko jest inne ) tylko słucham instynktu. Ja na całe szczęście mam ogromne wsparcie ze strony swojego partnera więc jest mi łatwo.
będzie dobrze tylko musisz wierzyć w siebie ;-) powodzenia

nie byłam w ciąży ale moja ciocia zupełnie zmieniła pogląd na życie. Moim zdaniem nieźle jej odwaliło  Swoją drogą, to ciekawy przypadek zupełnego stracenia obiektywnego spojrzenia na siebie no i oczywiście na swoje dziecko.

Czy cos sie zmienilo? Oczywiscie, przybyl nowy czlonek rodziny :-)

Pierwsze pół roku to zmiana o 180 stopni, łatwo nie jest, kolejne pół roku - następuje etap normalizacji, bo część rzeczy wraca do normy(np. spanie w w nocy jak człowiek) a część po prostu akceptujesz. Późnej jest juz tylko lepiej ale jeszcze długo nie będzie to takie życie jakie prowadziłas przed ciążą(imprezy, spanie do południa, leżenie i nic nie robienie. ;-)Tylko, że jak dla mnie to są tylko szczegóły. ;-)

A co do wiedzy - trochę  z netu ale głównie samo przychodzi.