Temat: Rozwydrzony bachor - moje dziecko

Nie jestem mamą, ale jak dla mnie głupie jest takie ustępowanie dziecku, jak przy tej sytuacji z patyczkiem od lodów. Może trzeba postawić na swoim i dać dziecku chwilę popłakać? W życiu też nie będzie miało wszystkiego, co chce.

Jeśli ma nie całe 5 latka to wyślij na jakiś kurs albo do klubu sportowego.

Przynajmniej nie jest jak niejedna matka zaslepiona  z ochami i achami  nad swoim rozwydrzonym roszczeniowym bachorem

Pozwól dziecku robić samemu jak chce. pilnuj się żeby go nie wyreczac 

Dodatkowe zajęcia gdzie może się wyszalec są dobra opcja 

Nie kupuj ciągle zabawek

Chyba aż tak nie odstaje swoim zachowaniem od rówieśników z tego co dziewczyny pisza

Wiele faktów wskazuje na spectrum autyzmu. Może wybierz się z synem do poradni psychologiczno pedagogicznej, celem diagnozy?

A może mu się nudzi? Dzieci dopiero w drodze, ale zauważyłam, że te niegrzeczne dzieci stają się potulne jak baranki jak są zmęczone. I nie zmęczone przerzucaniem węgla, ale grą plenerową, zwiedzaniem czegoś, czy ogólnie aktywnym dniem.

Wsadź do okna życia.

Masz pojęcie czym jest spektrum autyzmu? 

Ja wiem czy on jest rozwydrzony? Jakby mi ktoś wszystko zabierał z rąk i chciał mnie wyręczać to też bym miała dość. Pewnych rzeczy nie zrobi, jasne. Ale jak chce sobie wyrzucać do kosza, albo gasić światło to niech sobie wyrzuca i gasi. Raczej sama siebie bym się pilnowała, żeby mu nie wydzierać. Mnie np. zawsze irytuje jak proszę brata, żeby mi coś pomógł ogarnąć z komputerem, a ten poklika, zrobi za mnie, a ja dalej nie wiem co było nie tak. Więc dziecko tym bardziej rozumiem, że w pewnym momencie czara goryczy się przelewa. Postarałabym się mu stworzyć okazje, w których mógłby coś robić sam (pomoc w kuchni, wyciąganie prania, wciskanie guzików w windzie/na przejściu/w autobusie), to jak będzie miał tą dawkę swobody to może mu przejdzie histeria jak raz się zapomnisz i go wyręczysz. 

Z torami to, nomem omen, z kolei pytanie co chce tak naprawdę powiedzieć. Bo to może być próba wymuszenia kolejnej rzeczy u rozpieszczonego dziecka, bo mama ma mu wszystko kupić. Ale to może być też znak od dziecka, które umiera z nudów, tylko nie potrafi tego tak do końca nazwać, więc zakłada, że potrzebuje więcej torów (a nie nowych, ciekawszych zajęć). Spróbuj się włączyć do zabawy z nim. Nie musisz na to przeznaczać dużej kasy, możecie sobie nawet z pudełek po zapałkach zrobić własny pociąg i poukładać z klocków własne tory. Jeżeli będzie chciał się bawić, a nie marudzić  dalej to zakładałabym, że był po prostu znudzonym dzieckiem, a nie rozwydrzonym bachorem.

Primumnocere - jesteś specjalistą ze szklaną kulą, że stawiasz diagnozę po jednym poście?

Autorko, już pisałam, że moje dzieci zachowują się podobnie, zgadzam się z Pestką i Wileną. Każde dziecko jest inne. To nie jest tak, że masz go urobić na „grzeczne spokojne dziecko”, bo tak sobie wymyśliłaś. Nie masz mu na wszystko pozwalać, ale żadna z rzeczy, które wymieniłaś, nie wymaga zabraniania. Ja z moją 2,5-łatką miałam w nocy histerie jak nalałam jej wody do bidonu, zamiast najpierw odkręcić i dać jej wypić resztkę. Mój obecnie 2,5-letni syn płacze jak mu się złamie banan w trakcie obierania. 5-latka się dziś obraziła, że tata z bratem wieszali pranie bez niej, ale już potrafi na tyle się opanować, że nie zrobiła histerii, tylko ustaliłyśmy, że następne pranie powiesimy razem.

Naprawdę nic nie wyszło z SI? Robiłaś całą diagnozę? U nas jakoś bardzo źle z córką nie jest, ale chodzimy raz w tygodniu zajęcia i nie wiem, czy to to, czy dorastanie, ale jest dużo lepiej, dużo mniej agresji i łatwiej się jej opanować. 

Dziewczyny, dziękuję za liczne odpowiedzi i dobre (nie uszczypliwe) rady ! Wszystkie wzięłam sobie do serca.  Jesteście wspaniale! :-) Post napisałam dzisiaj pod wpływem emocji i irytacji związanej z wysluchiwaniem godzinnego krzyku na cały blok (mam bardzo inwigilująca sasiadke, która jest radca prawnym i już dwa razy do mnie pukala, czy ja go nie maltretuje, skoro on się tak drze ;-) Wyuczylam się już jego rytualow, wspólnie gotujemy i myjemy podłogi, chodzimy na długie spacery, chyba za mało się z nim bawię - to zmienię. Analizę sensoryczna miał robiona jako dwulatek. Nic nie wyszło, chodziliśmy na te zajęcia w razie czego, to nawet sensorystka nie potrafiła go opanować. Chyba był za mały. Teraz jest niebo a ziemia do tego, w jakie histerię wpadał rok temu. Pocieszylyscie mnie, że to minie wraz z jego rozwojem i wychowaniem. Dziękuję. :-) PS. Autyzmu nie ma, wcześniej miał podejrzenie ADHD. Nietrafione.