Temat: Slub cywilny a niezgoda w rodzinie

U nas był ten sam problem. Rodzice żony przyjęli temat na miękko, u mnie tata też szybko sobie to ogarnął ale mama długie miesiące wierciła mi dziurę w brzuchu. Mimo, że ją ostrzegałem to kiedy przyszło do realnego planowania to też wydawała się zaskoczona nie wiedzieć czemu. Tekst o tym, że ją zawiodłem i "nie tak mnie wychowała" również się pojawiły. Postawiliśmy na swoim spokojnie rozmawiając i argumentując (mam 35 lat, od 20 lat nie chodzę do kościoła, od mniej więcej 13-15 jestem osobą, która świadomie i po głębokich przemyśleniach odrzuciła i wiarę i kościół więc nie było sensu udawać) i wszyscy jakoś przeszli do porządku dziennego. Niedługo rocznica - tematu nie ma. Rób swoje, poszarpią się trochę bo rodzice już tak mają a potem im przejdzie ;) 

U mnie w rodzinie na szczęście nie było takich cyrków, choć rodzina mojego drugiego męża jest ekstremalnie wierząca. 

Nie pojmuję takiego terroru względem dorosłych ludzi. Nigdy i przed nikim bym się nie ugięła w tej kwestii, wiec Tobie oczywiście radzę to samo. 

Dzieki trochę podniesliscie na duchu :)

A odpowiadając na kilka pytań to ślub finansujemy w całości my, rodzice jeśli będą chcieli (bo podobno chcą) mogą pomóc przy organizacji, bo dla nas będzie to trochę utrudnione. Ktoś mówił o moim młodym wieku, mam 25 lat i pępowinę odcielam dawno, ale mimo to zawsze się z nimi dobrze dogadywalam i wiedziałam że mogę na nich liczyć, a teraz nie mogę na nich patrzeć i poprostu mnie zawiedli...

Dziękuję wszystkim!

nie dajcie się namówić, skoro nie jest wam do szczęścia potrzebny kościelny to postawcie na swoim. To wasze życie i wasza spraw ai nie dajcie sobą kierować. 

Zyj swoim zyciem, decyduj za siebie, jezeli TY chcesz slub taki to go zrob, to TWOJ slub. Zapros kogo chcesz, a jak komus sie nie podoba, to widocznie nie jest Ci tam potrzebny. Nie patrz na innych, bo to Twoje zycie.

coż takie podejście miałam dopóki nie zaczęło chodzić o moich rodziców

Co prawda ja brałam ślub konkordatowy, bo chciałam, ale doskonale Cię rozumiem.

Z tego co wyczytałam między wierszami - nie wierzysz. Rodzice chcą na siłę Was uszczęśliwić, a wy nie jesteście. Pomijając kwestię tego, że ślub kościelny przy waszym braku wiary to zwykłe świętokradztwo, to nie rozumiem jak można mówić, że ślub kościelny to tylko ten jedyny i prawdziwy?

Z jednej strony zrobiłabym to dla rodziców, ale nie wiem, czy bylibyście w stanie z partnerem chodzić nauki, i załatwiać te wszystkie kościelne sprawy...

Choć z drugiej strony postawiłabym na swoim.

Przykre to... .Sama nie doswiadczylam, ale kolezanka ze studiow miala analogiczna sytuacje, w koncu stanelo na tym ze slub wzieli w Paryzu, bez rodziny, tylko ze swiadkami... Po powrocie urzadzili skromne przyjecie rodzice sie w koncu pogodzili z ich decyzja, chociaz nie jestem w 100% pewna czy jej ojciec w koncu przyszedl na przyjecie czy nie. Wiec nie jestes jedyna, chociaz to marne pocieszenie... 

Moim zdaniem to Wasza sprawa i Wasz wybor, jesli nie jestescie wierzacy to nie widze po co macie odstawiac szopke i psuc sobie ten wazny dzien ze wzgledu na rodzicow. Moze im sprobuj jakos to przetlumaczyc?

Też braliśmy tylko ślub cywilny. Obie rodziny nie były zachwycone tym faktem, babcie płakały i próbowały szantażu emocjonalnego, ale nie daliśmy się zmanipulować. Ostatecznie wszyscy zaproszeni goście zjawili się na ślubie i przyjęciu, było bardzo miło i nikt już od dawna nie wspomina o całym zamieszaniu. Koniecznie postawcie na swoim! Powodzenia!