Temat: Muzyka..tak czy nie? Rozkminy.

cancri napisał(a):

Czytałam Cię na tyle długo, że akurat to wiem, że Twój francuski nie był na rewelacyjnym poziomie, a nie sądze, by w pół roku czy kiedy mnie tam wywaliłaś nagle się coś niesamowicie zmieniło.... Poza tym sama w tym wątku czy w poprzednim pisałaś, że sama nie wiesz czy dobrze zrozumiałaś ile masz oktaw, i sie z tego tlumaczylas jezykiem.Dobrze, że Ty nie masz wątpliwości, ważne, to w siebie wierzyć ;-))) Więc powodzenia! Do Twoich rewelacji odnosnie mnie sie nie odnosze, bo sama wiesz, ze klamstwo ma krotkie nogi ;-)

cancri napisał(a):

Rybko, ale Ty mnie probujesz oszukac, czy siebie? ;-) Zeby studiowac bedac obcokrajowcem potrzebujesz miec certyfikat jezykowy na odpowiednim poziomie. Ten kurs, na ktory chodzisz przygotowuje do takiego konkretnego certyfikatu? Jaki to poziom?

qwertyasdf napisał(a):

Hm, z tego wynika, że chcesz iść do konserwatorium tylko dlatego, że wszyscy mówią, że to jest nielogiczne. Dobry plan. 

Sorry, ale to Twoja interpretacja, a raczej nadinterpretacja :) 

RybkaArchitektka napisał(a):

Skoro rodowita Polka, zrodzona z rodzicow Polakow w kwestiach muzycznych stwierdza, ze musimy przejsc na francuski, bo ona mi po polsku nie potrafi nazwac muzycznych terminow  by sie moglo wydawac jak: klucz wiolinowy, pol nuta, pelna nuta, krzyzyk, oktawy i jeszcze cos tam. To o niej powiesz, ze ona polskiego nie zna??? :) Bo nie wiedziala jak jest nuta? 

To jest osoba, która albo nie chodziła do polskiej szkoły podstawowej (wtedy zrozumiałe), albo zapomina języka polskiego i się tym nie przejmuje. Na emigracji to częste i do zaakceptowania, ale raczej nie jest godne pochwały. Naturalne, że emigrantowi łatwiej wyrazić niektóre rzeczy w języku obcym, jeśli w nim żyje i pracuje, ale jeśli chodzi o podstawy (w tym wypadku to nuta, półnuta czy krzyżyk) to kwestia braku dbałości o język.

cancri napisał(a):

Ale każdy Polak za granicą, który za granicą się kształcił czy pracuje zawodowo od dłuższego czasu tak się zachowuje. Nie musi znać 100 języków i być niewiadomo kim, by było mu łatwiej wytłumaczyć coś w języku, w którym zdobył owo wykształcenie czy pracuje.Jeśli się posługujesz francuskim na codzień, to sama powinnaś tak mieć, bo to jest naturalne (możesz posłuchać o tym np. u prof. Miodka). Więc nie rozumiem tego tłumaczenia jej, jakich to języków nie zna, itd. i co to ma do Twojej znajomości francuskiego?Jeśli zdałaś certyfikat "państwowy", to gratuluję. Tylko zorientuj się, czy na konkretną uczelnię taki wystarczy i jakie mają progi, czasem uczelnie mają swoje własne zasady odnośnie np. ilości zdobytych punktów.

qwertyasdf napisał(a):

RybkaArchitektka napisał(a):

[To jest Polka, ktora wlada doskonale nie tylko jezykiem polskim, ale i angielskim /oprocz konserwatorium skonczyla anglistyke i iks lat uczyla w szkole angielskiego/. Urodzona jest we Lwowie, wiec wlada perfekcyjnym ukrainskim, rosyjskim, slowenskim  i chorwackim i pewnie jeszcze innymi jezykami, ale w tych jezykach robila przy mnie tlumaczenia. Rozmawiajac z nia po polsku nie ma cienia nalecialosci wschodnich czy akcentu francuskiego czy angielskiego. A jednak konserwatorium muzyczne skonczyla we Fr i twierdzi, ze niestety, ale nie zna jezyka technicznego czy muzycznego ...polskiego :) A jej zasob slownictwa jesli chodzi o jezyk polski, wyslawianie sie, styl itp sa bardzo bogate i nie jeden Polak mieszkajacy w Polsce tak sie nie wypowiada tak piekna polszczyzna. 

To była dygresja na temat niedbałości językowej. Kontynuując, tak, osoba, która jest Polakiem, zajmuje się muzyką i nie zna (w sensie absolutnym) słowa "nuta", nie dba o swój język. Czym innym jest sam fakt, że łatwiej mówić o tym, czym się zajmuje, w języku w którym się tym zajmuje - w tym wypadku francuskim. Zależy więc, czy osoba nie zna słowa, czy po prostu wybiera inny język, bo jej łatwiej. Ty pewnie też myślisz, że świetnie mówisz po polsku, a już widać u Ciebie naprawdę mnóstwo błędów językowych, nie tylko ortograficznych, których zresztą nie da się wytłumaczyć inną klawiaturą. Na emigracji to naturalne i niestety, bez dbania, języka się zapomina. Przykładowo, ja nie znam się na słownictwie architektonicznym, ale gdybym nie znała słów typu "rynna" czy "cegła", to większość osób by się zastanawiała, co z moim polskim lub głową, że tego nie wiem.