© Fitatu 2005-24. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Serwis stosuje zalecenia i normy Instytutu Żywności i Żywienia.
1 maja 2014, 09:05
Witam :)
ostatnio rozmawiałam z moim chłopakiem i postanowiliśmy że za dwa lata bierzemy ślub. Nikt jeszcze nic nie wie, chłopak już zbiera na pierścionek i gdy tylko będzie na palcu powiadomimy rodzinkę. Zdecydowaliśmy się na cywilny gdyż ani ja ani on nie uczęszczamy do kościoła, oczywiście wierzymy w Boga, ale ta cała szopka z kościołem wydaje nam się po prostu śmieszna. Mamy ogromniastą rodzinę , jak liczyliśmy wszystkich to wyszło nam ponad 120 osób a była to okrojona lista!! ... koszt takiego wesela byłby ogromny a nas niestety na to nie stać, więc postanowiliśmy ,że zaprosimy najbliższe nam osoby razem wyszło 45 :)
Nasi rodzice jeszcze nic nie wiedzą i boję się jak zareagują :/ .... Mam tyle wątpliwości, z jednej strony się cieszę że przekonałam się do kameralnego wesela ( nie lubię być gwiazdą wieczoru :/) , a z drugiej, nie wiem... wstydzę się że nie stać nas na wielką imprezę którą wypadało by zrobić... razem z chłopakiem byliśmy na dużej ilości weselach no i teraz nie możemy zaprosić tych osób u których byliśmy z tym też się źle czuję :(
2 maja 2014, 10:24
dziwi mnie to slowo"dojrzejecie" mamy kuzwa 21 wiek a ludzie zatrzymali sie w sredniowieczu. zaden przymus w ogole chodzic do kosciola, brac slub ani wyprawiac wesela.
Moje "dojrzejecie" dotyczyło gotowości do zawarcia małżeństwa - nie ważne w jakim wyznaniu czy cywilnego. Dotyczyło tego, że ludzie którzy dorośli do związania się ze sobą, wzięcia odpowiedzialności prawnej, finansowej, życiowej za siebie nawzajem i złożenia takiej deklaracji w urzędzie państwowym (bo nawet podczas ślubu kościelnego podpisuje się "państwowy" papierek), tacy dorośli ludzie nie zajmują się pierdołami typu "będzie mi wstyd na wsi bo nie stać mnie na duże wesele" - o to chodzi, o to. Dla dzieci ślub to imprezka z białą kiecuszką, za którą zwykle płacą rodzice. Jeśli ślub autorce kojarzy się z problemem zorganizowania wesela, zbierania na pierścionek zaręczynowy i dylematem "co na to mama" to nie ma mowy o dojrzałości i to który mamy wiek nie ma nic do tego. Ani słowa nie napisałam o dojrzewaniu do ślubu kościelnego, ani słowa.
