Temat: Tesciowa mnie wykonczy

A co to za zrzucanie problemów. To jest ich wspólne dziecko i rozmowa jest wspólna ty bardziej,ze autorka czuje się odtrącona i jej to wszystko nie pasuje. Jakie to dziecinne wiesz co kochanie powiedz swojej matce, że ma się wyprowadzić. Dorosła kobieta bierze sprawy w swoje ręce i sama coś załatwia jaj jej nie pasuje, a kiedy problem dotyczy wspólnego dziecka załatwia to razem z męzem, a nie się nim wysługuje.

Powinnaś od razu reagować, czasu się nie cofnie. Dlatego teraz, nie wymiguj się niesmiałością tylko działaj. Musisz wziąć sprawy w swoje ręce, powiedzieć teściowej, że dziękujesz za pomoc ale dajesz sobie radę, i nie potrzebujesz dalszej pomocy, dlatego też najlepiej jak wróci do siebie. Może się obrazi, mniejsza, musisz stanowczo jej to przekazać. Dla mnie to jest nie do ogarnięcia i tyle.

przede wszystkim porozmawiaj z mężem, powiedz mu, ze to nie jest kwestia wytrzymania jeszcze kilka miesięcy, tylko twojego zdrowia psychicznego jakie za te kilka miesięcy moze być. Przecież on jest ojcem a Ty mama a nie teściowa, chyba ze on myśli tak jak jego mamusia. Może kupcie teściowej jakiś prezent, żeby podziękować za pomoc i wysiłek jaki włożyła w opiekę za wnuczka ;-) powiedzcie, ze już poradzicie sobie sami. Może dzięki temu uniknięcie kłótni i obrażania się. 

Z tym prezentem to tez nie jest głupi pomysł. Jesli teściowa jest mądra kobieta to zrozumie i nie bedzie czuła sie urażona, ale msz musi murem stać za Wami, a nie za mama. I nie zwlekaj z rozmowa. 

Ja niewiem co wy macie z tymi teściowymi. Wieczne konflikty. 

Ja bym się  cieszyla jakby ktoś mnie wyreczal w opiece nad wrzeszczacym maluchem. Urodziłam i byłam sama przez miesiąc bo facet w delegacji i myślałam że zwariuje. Moja mama przychodziła czasem ale tylko na godzinę czy dwie. Jeżeli cię wkurza lub pozwala sobie za dużo to jej to powiedz. Ale normalnie Bez pretensji. 

P.S tak wogole podejrzewam że wszystkie tematy o teściowych to zakłada chyba jakiś troll

o rety dzialaj natychmiast bo tesciowka sie nigdy nie wyprowadzi. Podziekuj za pomoc i powiedz ze dasz sobie rade. Nie wiem czy masz mame jak masz to powiedz ze teraz twoja mama chce przyjechac na kilka tygodni- nawet jesli bedzie to kłamstwo. Mezowi powiedz ze juz czujesz sie pewnie i dasz sobie rade a obecnosc jego matki non stop jest juz irytujaca. Jak nic nie pomoze spakuj siebie i mala i jedz ma tydzoen dwa do swoich rodzicow. Sorry ale kobieta ta juz wlazla Ci na glowe teraz stanowcze dzialania. Jak sie obrazi trudno. Ona odbiera ci cala radosc macierzynstwa. Karmisz piersia i siedzi obok no dziewczyno w co ty sie wpakowalas.

Czytając Twoją historię trochę się śmiałam. W oczach teściowej wyglądasz na nieporadną nastolatkę, która zaliczyła wpadkę i nic a nic nie umie zrobić przy dziecku. Jakaś paranoja. Pół roku to szmat czasu, Za Tobą dwa.. okropne dwa. W tym czasie powinnaś się cieszyć z macierzyństwa razem z mężem, bawić się we trójkę. A Ta kobieta Cie ogranicza i traktuje jak osobę niepełnosprawną nic nie umiejącą zrobić. Ale to już wiesz, wiec po co to pisze? Ona chce dobrze, ale Ciebie stawia w czarnym świetne. Pora chyba wytoczyć działo, pogadać z meżem, a on z nią. Skoro ona cię odpycha przy przebieraniu itp, To i Ty ją odpychaj. Albo miło mów, żeby odpoczęła bo już nie te lata żeby dźwigać. Samotny spacer? Może wciskaj kity, że umówiłąś się z koleżanką, też ma dziecko chcecie pogadać, spędzić czas razem. Ja bym pewnie starała się dosłownie uciekać z domu z dzieckiem, żeby jak najmniej być z tą kobietą..

Ja bym się na coś takiego od samego początku nie zgodziła, ale cóż mleko się rozlało.

Też popieram pomysł z prezentem. Nie będzie miała argumentu, że jesteście niewdzięczni i jak już jest niepotrzebna to jej się pozbywacie. Z opisu wynika, że to twarda sztuka i jak byście tego nie załatwili to i tak się obrazi, więc warto zadbać o każdy drobiazg, który może złagodzić sytuację.

Mnie jeszcze jedno zastanawia. A jak Twój mąż zajmuje się córką to też tak nad nim stoi? Czy on nie robi nic?

To nie pomoc tylko zawłaszczanie Twojego czasu z córką i Twojej więzi. ja bym jej powiedziała wprost co o tym myśle i dala ultimatum : albo niech przestanie się rządzić albo niech wraca do siebie.  może być ciężko na początku : my wyprowadzaliśmy się z 2tygodniowym dzieckiem od teściowej, bo było prawie to samo. na szczęście ja miałam pełne poparcie męża. kilka tygodni po wyprowadzce ciągle gadała, że niewdzięczna zabrałam jej syna i wnuka. wymyślała kłamstwa na mój temat. teraz minęło ponad 3.5 roku i nasze relacje są w miarę poprawne. 

Jak czegoś z tym nie zrobisz, to rzeczywiście stracisz własne dziecko, bo ono matkę będzie widziało w swojej babci. Znam taką sytuację, gdzie osoba już dorosła czuła się "wykluczona", adoptowana, nie do końca przynależna. Dopiero w dorosłości mama powiedziała jej, że przez okres kilku pierwszych miesięcy oddała ją na wychowanie babci (bo nie miała jak się nią zajmować). Wg mnie ryzykujesz bardzo wiele ciągnąc tą sytuację.... A mąż musi zrozumieć, że to dla dobra dziecka. W głowie mu się teraz kisiel robi, bo jaki to przykład rodziny??