Temat: Matka i żona = służąca?

Może bedzie to nie dla wszystkich przyjemne ale napisze co naprawde uważam. Jesli kobieta jest wyksztalcona czy ma prace ktora pozwoli jej się utrzymać nie pozwoli mężowi żeby tylko ona wykonywala obowiazki domowe jesli natomiast kobieta od poczatku małżeństwa zajmowala sie dzieckiem i domem i nigdzie nie pracuje to PRZEWAŻNIE będzie sama zapierdzielala. Oczywiście zalezy jeszcze od charakteru faceta ale w większości przypadków tak jest. Sama np uważam ze pranie czy sprzatanie powinno należąc do obowiązków kobiet ale jesli facet zrobi to raz na jakiś czas to nic mu się nie stanie,a historia z podaniem widelca to juz wgl przesada. Np u mojej koleżanki matka nie pracuje,zajmuje się domem od poczatku małżeństwa, ojciec przychodzi z pracy i zasiada w fotelu a jej matka przy nim skacze.u mnie dwoje roddzicow pracuje i takie cos jest niewyobrażalne. Wiadomo ze nie zalezy to tylko od pracy ale jest to jeden z glowniejszych czynników. Nalezalam tez do kobiecej grupy na facebooku i nie raz kobieta pisala ze odeszla by od męża bo ja poniża ale nie dala by rady sie sama utrzymac. Faceci postepuja tak na ile im pozwolimy.

Baby same sa sobie winne. Zamiast na 1 miejscu stawiac siebie to robia wszystko dla meza dzieci i mysla ze ktos to doceni. Dobre sobie.

Takie kwoki co jedyna ambicja jest uslugiwamie mezowi i wychowywanie dzieci.Wyreczaja swoich mezczyzn a pozniej zdziwione ze maz nie pomaga zonie a syn swojej wybrance. 

W jakim miejscu sie postawisz tak cie beda traktowac. 

Świetnie to napisałaś , jeszcze nie umiem przestać się śmiać   

Pieprzysz o tej Skandynawii jak potluczony. Cos gdzies uslyszales i uwazasz ze tak jest wszedzie. Najpierw sie doinformuj a potem pisz.

Padlam :-)

Może i rzadko, ale niestety takie przypadki są. Ja sama znam jedno takie małżeństwo i tu sytuacja jest skrajnie nie do przyjęcia. 

Ona 29 lat, on 30, dwójka dzieci, oboje pracują, ona na pół etatu. Facet w domu palcem nie tknie, nawet na zakupy razem nie chodzą, bo jemu się nie chce i to nie jest męska sprawa (tak mówi). I nie mówię tu o wypadach na ciuchy, tylko o wyjściu chociażby do biedronki po żywność. Sprzątanie? Gotowanie? Dobry żart. Nawet jak ma wolne to nic nie ugotuje, żonka wraca to zabiera się za obiad, przy okazji sprzątając po nim kubki po kawie i opakowania po ciastkach. Potem obiad, mycie garów, sprawdzanie czy dzieci lekcje odrobiły. I tak w kółko. Sama widziałam kretyńską sytuację, kiedy siedziałyśmy w salonie a on ją wołał, bo się pieczeń przypalała, a on nie będzie się garami bawił. Najgorsze, że on wcale nie widzi nic złego w tym wszystkim. Mojego faceta uważa za pantoflarza, bo mi w domu pomaga, a jak mu powiedział że zawsze razem obiad robimy czy tam kolację, to mu się w twarz zaśmiał. I dodał, że chyba głupi jest, bo chyba po to się ma żonę żeby mężowi gotowała i prała. Niestety, ale niektórzy faceci tak do małżeństwa podchodzą. Może jest ich coraz mniej, ale jednak cały czas można spotkać takie pary. Wiem, są rozwody można się rozstać i iść swoją drogą, ale tak się łatwo tylko doradza. W prawdziwym życiu to jest zupełnie inna kwestia.

Zgadzam się, kiedyś kobiety potrafiły lepiej organizowac sobie pracę, albo raczej chciały pracować, czy w domu, czy zawodowo, albo i na tych dwóch polach i jakoś dawały rade ogarnąć kilkoro dzieci. Teraz w dupach za przeproszenie sie poprzewracało, ja siedząc w domu z dzieckiem, czy bez (co prawda niechętnie), ale bym sumienia nie miała jeszcze od faceta, który by na mnie charował, wymagać, żeby odkurzył, czy pozmywał. 

Inna sprawa, że kobiety kobietom zgotowały ten los, w sensie: duża ilość kobiet wychowuje synka na niedojdę, który ma dwie lewe rączki, albo bardzo szybko się uczy, że przecież mamusia i tak wszystko zrobi (a w przyszłości żona/ partnerka). Dzięki Mamie mojego Potencjalnego nie muszę się tego  obawiać. 

Tu sie zgadzam. Ja akurat mam dwie skrajnie rozne babcie. Jedna wlasnie byla dobra zona i decyzji czy zdania swojego meza 18 lat po jego smierci nie podwazy. Teraz jak jest czemus przeciwna to glosno nie skomentuje nawet. Druga moja babcie to moj dziadek nauczyl gotowac. Ona sobie nie pozwalala nigdy na to, by ktos jej cos dyktowal. A dziadka najlatwiejszego do wspolpracy tez nie miala.

U nas ja teraz siedze w domu i zajmuje sie dzieckiem. Dostaje za to pieniadze, ktore sobie wypracowalam sama wiec nie uwazam, ze jestem mojemu facetowi cokolwiek winna dlatego, ze laskawie to ja musze siedziec w domu. Mamy podzial obowiazkow - ja odkurzam, myje podlogi, scieram kurze, sprzatam po codziennym rozgardiaszu. Podlogi odkurzam w calym mieszkaniu codziennie. Oprocz tego robie pranie, skladam pranie. Ale jak mi sie nie chce, jestem zmeczona to po prostu tego nie robie. Duze zakupy robimy razem raz w tygodniu, po mniejsze on chodzi do sklepu. Obiad z reguly robi sobie sam, ja szczerze mowiac ugotuje mu cos raz na tydzien. Ewentualnie jak wiem, ze ma na nocki i wroci bardzo zmeczony. Garow sie z reguly nie tykam- mycie ich to glownie jego dzialka tak samo jak wynoszenie smieci. Jesli wraca pozno do domu to te gary stoja i czekaja na niego, najwyzej umyje je rano. Raz na jakis czas robimy generalne sprzatanie, wtedy jakos sie tym dzielimy- on myje lodowke, szoruje kibel etc.

Na poczatku macierzynskiego wydawalo mi sie, ze dobrze jest wszysyko zrobic samej i czekac na meza z obiadem, bo tak wypada. Bardzo szybko mi sie to znudzilo. Zwlaszcza, ze po calym dniu z dzieckiem musialabym ten obiad gotowac o polnocy.

U mnie w domu to wygląda tak ,że przed ślubem jak mieszkaliśmy razem i oboje pracowaliśmy i nie było dziecka to mąż pomagał ale jak już wzięliśmy ślub urodziło się dziecko to wszystko ogarniałam ja właśnie z takich samych powodów jak piszecie ,że Mąż był w pracy a nie na wakacjach he he tak jakbym ja była:/ Tylko mój mąż wyniósł z domu takie przekonanie ,że w domu wszystko robi kobieta Jego mama również sobie na to pozwalała.Pózniej ja poszłam do pracy i jak pracowałam i wracałam do domu to też ja wszystko musiałam ogarniać bo On ma cięższą pracę masakra z chłopami nie wygramy musielibyśmy non stop się kłócić także ja dla świetego spokoju nadal wszystko ogarniam.

Robić na dwa etaty dla świętego spokoju? Czyjego, bo chyba nie własnego? Wolałabym się codziennie awanturować, niż zapieprzać jak niewolnik na plantacji bawełny. Tylko ja nie widzę, w wypruwaniu sobie żył spokoju.