Temat: Zdrady (i rozwody) w dzisiejszych czasach.

Hej dziewczyny. 

Od roku przeglądam to forum i zauważyłam, że wiele tu kobiet uważa zdradę za coś normalnego, coś co każdego w życiu spotka. I tak sobie myślę: naprawdę jest aż tyle zdrad..?

Ja mam dużą rodzinę, moje ciocie, wujkowie, rodzice są w wieku między 40~50lat i większość z nich jest ponad 20lat po ślubie. Wszyscy jesteśmy sobie bardzo bliscy, nie ma tygodnia bez spotkania, spędzenia czasu razem, rozmów itp. Rodzina, zaufanie i trzymanie się razem jest dla nas wszystkich bardzo ważne, tak zawsze było. Wiem, że moi rodzice, tak samo jak reszta rodziny, spędzają ze swoimi partnerami czas prawie jak na początku miłości, tzn: wyjeżdżają razem parę razy w roku na parę dni bez dzieci i z dziećmi, chodzą do teatru, kina, restauracji, robią sobie niespodzianki, śniadania do łóżka, kupują prezenty bez okazji itp. Poświęcają sobie dużo czasu traktując się jak partnerów, jak swoją kobietę i swojego mężczyznę, a nie mamuśke i tatusia. I nie wyobrażam sobie, żeby ktoś kogoś zdradzał. Właściwie to jestem pewna, że się nie zdradzaja - ale na takie zdania widziałam tu na forum reakcje typu "zdradza, tylko nie wiesz, a jak nie zdradza to jeszcze zdradzi". 

Z mężem jestem po ślubie 4 lata i kocham go tak bardzo, tego się opisać nie da (: wiem, że on też mnie kocha, pokazuje mi to codziennie. Jego rodzina jest trochę inna niż moja. Jego dziadkowie się rozwiedli (ona zdradziła go), za to z rodzicami trzyma się bardzo, jego rodzice dbają i o siebie bardzo jak i o dzieci, o miłość, ciepło, czułość. Mąż powiedział mi, że jego rodzice są mu przykładem i nie wyobraża sobie nie dbać o mnie lub żebym ja o niego nie dbała, bo widzi, że po wielu wspólnych latach rozwód jego dziadków, nie zrobił dobrze nikomu... dziadek na starość znalazł kobietę, ale popadł w depresję i nie chce nikogo z rodziny widzieć, często wspominał o swojej pierwszej żonie, babci mojego męża. Tak samo ona ma się źle, jest samotna, mieszka sama daleko od rodziny i widzi swoje wnuki raz na parę miesięcy. Mój mąż mówi, że nie wyobraża sobie zmarnować życia przez głupie błędy, skoro jest tak szczęśliwy ze mną i chce pielęgnować naszą relację, żebyśmy za 20 lat nadal chodzili na randki i kochali jak teraz. I mu wierzę oraz myślę tak samo. Oczywiście jesteśmy "dopiero" 4 lata po ślubie i dużo może się jeszcze zmienić, ale szczerze w to wątpię, że zmieni się nasza relacją negatywnie... 

Ale już moje koleżanki mają rodziców po rozwodach, zdradach, przeżyciach.

Może przez wychowanie moje i męża patrzymy na to inaczej? Ile z was doświadczyło zdrady, rozwodu, albo zna takie osoby po podobnych przejściach? Jak myślicie, czemu tak się dzieje, czemu jest tyle rozwodów? Bo dzisiaj jest tak łatwo o rozwód, więc ludzie zakochani zbyt szybko podejmują nieodpowiedzialnie poważne decyzje, bo "przecież jak nie wyjdzie, to się rozstaniemyniemy"?

Jestem ciekawa waszych odpowiedzi (: