Temat: Wieczne Obgadywanie moich sióstr i bratowej...

Tak jak dziewczyny napisały, próbowałaś to rozwiązać i się nie udało z prostego powodu - one już takie są i ich nie zmienisz, z nieznanego nam powodu nie mają z Tobą nawet "normalnej" siostrzanej więzi, więc nie masz o co zabiegać, tym bardziej, że nawet nie powinnaś. Nie pozostaje Ci nic więcej jak być dla nich chłodną i obojętną, tak samo "miłą" jak one dla Ciebie, nie witaj się pierwsza, nie daj się wykorzystywać, rób swoje, skup się na sobie, pokaż innym na co Cię stać.

Nie szanują Cię - OK. Ale skoro tak, to nie bądź tu ofiarą i też ich nie szanuj. Skoro zachowują się wobec Ciebie bardziej jak obcy ludzie niż rodzina to może tak Cię widzą.

Nope, to brzmi nieładnie. 'Brak szacunku' jest dość specyficznym wyrażeniem, wyraża sobą silny ładunek emocjonalny, silniejszy nawet niż sam 'szacunek'.  Wydaje mi się, że nie bycie ofiarą nie polega na okazywaniu niechęci do sióstr, tylko na pogodzeniu się z traktowaniem ich z uprzejmą obojętnością. Należy je tolerować, wyzbyć się oczekiwań względem nich wiedząc, że gadają swoje, kiedy tylko mają ku temu okazję. Natomiast żywienie ich emocją, która kosztuje energię to jednak za wysoka cena. Nie mówię tego po to, żeby w jakiś sposób 'bronić praw' sióstr, wręcz przeciwnie, życzyłabym autorce, by wyzbyła się przejmowania się nimi. Silenie się na chłód, żal, 'bycie tak samo miłą' to po prostu zbyt wiele do roboty.

to samo pomyslalam. pogarda w ich strone nie zalatwi problemu, bo to nie sprawi, ze nie beda jej obgadywac.

A przede wszystkim nie sprawi, że autorkę to obgadywanie przestanie boleć. Gdy zaistnieje konflikt, od którego nie ma ucieczki, można go rozwiązać, zaognić albo wysłać gdzieś w powietrze skazując na powolne zapomnienie. Tutaj rozwiązywanie go chyba na niewiele się zda, więc zostają te dwie możliwości.

choćbym słyszała siostrę mojego K. Tak samo wredna suka. Wiesz co mój zrobił? Kupił mieszkanie, wyprowadził się na swoje i teraz żyjemy długo i (prawie) szczęśliwie. 

w każdej rodzinie są jakieś wypierdki, które psują relacje i wprowadzają niemiłą atmosferę. u mnie takim gniotem jest bratowa... u Ciebie to już w ogóle jakaś porażka... Ale...

cała ta historia jakaś dziwna jest...

zastanawia mnie tylko, co one takiego na Ciebie gadają, bo przecież ileż można. Chyba nie jesteś jakąś wszechstronnie utalentowaną, rozrywkową dziewczyną, żeby przez tyle czasu miały tematy do obgadywania. Poza tym jakieś to dziwne że dziewczyny nic nie robią tylko ciągle do siebie biegają żeby Ciebie obgadać...

.

dobrze robisz. ja miałam podobna sytuację w domu, tylko że moja matka była taka jak twoja siostra agata - potrafiła przy mnie łgać o mnie obcym ludziom, a ojciec i rodzeństwo jeszcze jej wtórowali i wierzyli w każde jej słowo. próbowałam z tym walczyć, ale to tylko zaogniało sytuację. wreszcie przestałam się do nich odzywać, odseparowałam się, pilnowałam by się nie dowiedzieli o mnie totalnie nic. wiadomo było, że jeśli porozmawiam z sąsiadką albo wspólnymi znajomymi to mama poleci dowiedzieć się i potem będzie rozsiewac o mnie plotki i każde moje potknięcie będzie mi później wytykać, więc jak coś komuś mówiłam to tylko jaka jestem zadowolona, jak świetnie mi idzie i ogółem tylko dobre rzeczy. nie mówiłam rodzicom również o waznych szczegółach mojego życia, np. że dostałam się na studia i wyjeżdżam. gdy się dowiedzieli od sąsiadów to coś ich ruszyło i nagle zaczeli być dla mnie mili. mimo to twardo obstawałam przy swoim, ich sympatyczne zachowania nie sprowokowały mnie by rozpocząć rozmowę z nimi, wszystko ucinałam krótkimi ,,tak"/ ,,nie". trwało to bardzo wiele lat, odzyskałam równowagę i spokój ducha. przez długi okres czasu zwyczajnie zerwałam kontakt z rodzicami i kontaktowałam się b. rzadko tylko z siostrą. gdy ktoś mnie pytał czemu nie kontaktuje się z rodziną to mówiłam po prostu w 2-3 zdaniach że obgadują mnie, a prawda jest inna i ja sobie nie pozwole wchodzić na głowę. po latach, gdy to na siostrę przeszła wściekłość naszej matki, ta zaczęła się ze mną kontaktowac, rozmawiać i wreszcie we 2 najechałyśmy na rodziców, wytknęłysmy im wszystko i odseparowałyśmy się od nich. najpierw we 2 popierali sie i byli obrażeni na nas, potem tato tego nie wytrzymał i zaczął się kłócić z mamą. wreszcie i matka pękła, teraz jest tak milutka że w głowie się nie mieści. jeśli tylko próbowała wrócić do swoich zachowań to obracałam się na pięcie i na kilka tygodni przestałam sie odzywać, skutek piorunujący, po kilku takich sytuacjach nauczyła się i jest spokój. tobie tez polecam odseparowac się i nie tracić na nie energii, jeśli masz dobry kontakt z babcią to tylko z nią rozmawiaj, uprzedź ją też że jeśli będzie im wygadywac o czym rozmawiacie to przestaniesz jej mówić o sobie, bo nie chcesz się narażać. trzymam za ciebie kciuki. i nawet nie staraj się być dla nich miła, to nic nie da. unikaj też spotkań z nimi.

Te kobiety mają ze sobą ewidentnie problem. Jesteś dla nich pożywką. Nie cieszą się z Twoich sukcesów, bo boli je, że Tobie coś się w życiu udaje. Widocznie są niezadowolone ze swojego życia i tego co osiągnęły. W rodzinie powinno się cieszyć z osiągnięć innych. Tu widać, że one mają z tym ewidentnie problem, nawet z prostym wyrażeniem gratulacji. Rozmawiając o Tobie wyciągają na wierzch same negatywne rzeczy, by łatwiej przełknąć to, że sobie dobrze radzisz. Rozumiesz, jedna powie coś złego, druga doda coś gorszego i w ich głowach pojawia się Twój już nie tak doskonały obraz. To w ich myślach przynosi pewną ulgę, że na pewno nie jesteś taka doskonała ;).

A co do obgadywania przy innych ludziach- to także demaskuje ich brak wiary w siebie, niską samoocenę i chęć pokazania siebie w lepszym świetle. Twoją osobę obrazują jako zlą, by same mogly uchodzić za lepsze niż są w rzeczywistości. Dodatkowo wspólne obgadywanie daje im poczucie bezpieczeństwa, że nie są same w tym wszystkim. Gdyby któraś z nich odniosła nagle sukces- to samo zaczęłoby się dziać w stosunku do niej. Reszta nie zniosłaby tego, że jedna zdołała się wybić. 

Po prostu się tym nie przejmuj. Próbowałaś to załagodzić, ale nic z tego nie wyszło. Bądź obojętna na to, co się dzieje. Pogarda nie jest najlepszym rozwiązaniem. Moźe nie opowiadaj też zbyt wiele babci, skoro ona też powtarza siostrom wszystkie informacje.

Krotko mowiąc zgadzam się z dziewczynami na temat odcięcia i powściągliwości. Porozmawiaj z babcią, niech nie przekazuje nic na Twój temat dalej. I pamiętaj w chwilach słabości: miarą sukcesu jest liczba wrogów