Temat: problem brat

eh, tłumaczenie tego chłopaczka, ze mu psychika siada, bo jest za granicą to juz naprawdę przesada. Sorry, ja mam młodszego brata, duuuuuzo młodszego i od małego jak przyjeżdżał do mnie, to proponował (sam!) pomoc. Teraz zaczął liceum, jak przyjedzie to zmywarkę opróżni, kawę mi zrobi.... Ja tam jestem twarda i cięta, ja bym powiedziala, ze jak jest zwykłym darmozjadem i maminsynkiem to niech ucieka do mamusi i żyje na jej utrzymaniu, a póki jest u Ciebie to ma Ci pomagać, tak jak obiecał. A swojej matce tez powiedz, ze wychowała maminsynka niezdolnego do dorosłego życia i ze robi krzywdę własnemu dziecku. Ja tam wole prawdę na stół, bo to większa krzywda zrobic z niego życiowa kaleke, no sorry

Ludzie sa rozni Wisterya.

Niech wraca, co się przejmujesz, jest dorosły a ty się zatroszcz o siebie, nerwy są ci teraz niepotrzebne. 

zabierzcie mu kompa, skonczy sie granie calymi nocami

nie powinnaś czuć się winna, niech się pakuje i wraca jak jest taki wiecznie niezadowolony, a Ty się nie przejmuj tylko zajmuj swoją rodziną :)

Ciezko ocenic te sytuacje, bo trzebaby posluchac co brat ma do powiedzenia...Ale bedac w ciazy tak zaawansowanej, darowalabym sobie wszelkie niepotrzebne nerwy i odeslala brata do domu... 

To nie chodzi o "tłumaczenie chłopaczka", po prostu znamy tylko urywek historii, np. nie wiemy, czy wyjazd był jego pomysłem, czy został do niego zmuszony, nie wiemy, co robił w Polsce, nie wiemy, jakie są jego stosunki z siostrą (to, że Ty masz dobry kontakt z bratem opróżniającym zmywarkę, to super, ale każda rodzina, ba! każdy człowiek jest inny) i o co tak naprawdę mu chodzi. Tylko zgadujemy, że może stresuje się pracą bądź jej brakiem (bo w końcu nie zrozumiałam, czy to załatwione mu zajęcie wypaliło/wypali), może źle się czuje w obcym kraju itp. To nie zmienia faktu, że zachowuje się źle, ale nad tym chyba nie trzeba deliberować, bo jest to oczywiste. Po prostu najlepiej by było z nim szczerze pogadać i wyciągnąć z niego konkrety - czy chce zostać (a wtedy ustalamy pewne zasady), czy chce wracać (a wtedy krzyż na drogę, bo nie ma co się męczyć).

dubel

.

Do niczego nie został zmuszony. Sam chcial, co wiecej powiedział, że zrobi `wszystko` zeby sie wyrwć. Na miejscu prawda okazała się zupełnie inna. W Polsce nie pracował, bo od poprzedniej pracy szybko się przeziębiał (o tym dowiedziałam się dopiero kiedy był na miejscu). Ogólnie nie musiał specjanie nic robić (jedynie o to auto chodziło). Miał siedzieć i czekać na prace. Każda próba podjęcia z nim rozmowy kończyła się fiaskiem. Miałam wrażenie, że odzywam się do pesudo inteligenta, który ma swoje racje, a sam w życiu nie dostał po dupie. Strasznie mu się nudziło, więc spanie do 17 było dla niego jedynym logicznym rozwiązaniem. Znalazłam mu zastępcze zajęcie na chwile (żeby już sobie wyrobił papiery i było ogarnięty kiedy pojdzie do załatwionej mu pracy) - ja bym brała wszystko gdybym wcześniej powiedziała, że zrobie `wszystko żeby sie wyrwać` , to usłyszałam, że on wraca do kraju. Jeździliśmy i próbowaliśmy mu załatwić inną pracę, to jak usłyszałam, że z mojej strony i chłopaka tylko fochy, oburzenie i żale to aż mi sie śmiać chciało. Kiedy usłyszał od mojego chłopaka, że może sobie sam poszukać i gdzie ma jechać i co robić to sie oburzył, bo on nie zna okolicy (ma do dyspozycji auto i gps) i rzecz jasna ma 3 latka trzeba prowadzić go za rękę. Ostatecznie w ubiegłą środę zamowił sobie busa i wrócił do Polski chociaż prosiliśmy go żeby został do piątku (mój chłopak jechał w piątek do Polski i by go podrzucił). Nawet kasy na busa od nas nie wziął. Po czym w czwartek, czyli dzień po jego wyjeździe szef chłopaka zapytał czy mój brat może zacząć prace od poniedziałku. Wyobrażacie sobie tyle chodzenia proszenia, a ten gówniarz sie zawinął na dzień przed dostaiem pracy. Mój chłopak powiedział, że już nie ma tej osoby do pracy i to on wyszedł na głupka. Ja z racji mojego stanu miałam ciągle wyrzuty sumienia, że może w jakimś momencie za ostro go potraktowaliśmy (chociaż bardziej to sobie wmawiam chyba, bo chodziłam za nim ciągle i prosiłam żeby został, że wiem, że to sie ruszy i pojdzie do pracy). Namówiłam chłopaka żeby zagadał z szefem żeby jednak wziął go do pracy i na dzień dzisiejszy mój brat może rozpocząc pracę zaraz po wielkanocy. Jak mu to wczoraj napisalam, to dał mi do zrozumienia, że ma nas w dupie. Więc teraz my jesteśmy w kropce, bo mamy wolne miejsce do pracy, a nie mamy człowieka. Ogólnie jak dla mnie ta historia kończy się na tym, że z rodziną najlepiej na zdjęciach.