Temat: Rozstanie z toksycznym facetem

Odrazu umów się ze ślusarzem i wymień zamki w domu. Powodzenia! 

Zdawanie sobie sprawy z problemu to juz wielki krok do sukcesu :) Tak wiec nie badz mietka tylko twarda :) Nastaw sie na bezsenne noce i ryczenie przez jakis czas ale potem obiecuje ze bedzie lepiej :) Powodzenia!

Wow, to naprawdę toksyczny związek. Bądź silna, wiem jak ciężko się od takiego człowieka uwolnić. Powodzenia!!

nie wiem co to za durne tłumaczenie swojego zachowania przez niego - zamiast sie wyżywać na tobie niech idzie do lekarza. maltretuje cie psychicznie, dobrze że masz w sobie tyle zaparcia żeby się obronić i wywalić go. to dom twojej matki i jej się również należy spokój.

Powiem ci tak kochana, swego czasu też byłam z jednym typem, gościu generalnie grał na emocjach.. wszystko musiało być wg niego.. Ja byłam tak zapatrzona i tak mi zależało, że nie widziałam tego co się dzieje. Najpierw zaczęło się od nieszanowania mojej pracy, mam fioła na punkcie czystości a on ewidentnie maił to gdzieś, syf w łazience po kąpieli, syf w kuchni jak coś zjadł, nie garnął się do sprzątania, coś rozwalone - "nie umiem naprawić". Później zaczęło się piwkowanie ze znajomymi po pracy a na sam koniec, nie przychodził na noc do domu. Spinałam się, próbowałam, rozmawiałam z nim, pytałam sie czy coś robię nie tak, może zbyt bardzo matkuje.. NIE, "ja po prostu potrzebuje swobody". Przestałam się pytać, interesować i wyszło.. Nie wracał 3 dni do domu, telefon wyłączony, nikt ze znajomych nie chciał się przyznać gdzie on jest aż wrócił.. oburzony.. że się interesuje.. prosto w twarz mi wykrzyknął, że to nie był związek, a zwykła ściema (co z tego że z nim mieszkałam, sypiałam itp.) Chciałam spakować rzeczy i jeszcze tego wieczora wrócić do domu,dostałam w twarz, zostałam wyzwana od suki i że mam się położyć i jutro porozmawiamy, ja oczywiście nie chciałam, chciałam do mojej kochającej rodziny, a ten po godzinnej walce otworzył mi łaskawie drzwi wyrzucił torbę z resztkami moich ciuchów i rzeczy i ostatnie jego słowo jakie pamiętam : "tu już dla ciebie nie ma miejsca, nie wracaj!". Kochanie, płakałam, cierpiałam, niesamowicie chodź wiedziałam, że to kawał drania i nie ma sensu... Jak sama nie zaciśniesz zębów będziesz sponiewierana a po co? Obecnie jestem z facetem o 3 lata ode mnie starszym, nasz związek jest dojrzały bo opiera się na rozmowach i wzajemnym poszanowaniu, planujemy ślub i generalnie, teraz jestem tak szczęśliwa, że to się skończyło.. Bądź silna! 

Nie ma ani jednego powodu, dla którego ty miałabyś być jego chłopcem do bicia. Wszystkie tu trzymamy za ciebie kciuki!

Powodzenia. Lepiej się pozbyć pasożyta emocjonalnego, z upływem lat jego odchyły zaczną się pogłębiać... Szkoda życia dla takiego kogoś.

Ostatnią kłótnie miałam z nim w Sylwestra u znajomych, następnie znowu obiecanka zmiany i wytrzymał - 1,5 miesiąca. A nie! W styczniu podczas jednej ze sprzeczki o byle co podczas obiadu rzucił talerzem w podłogę ale na drugi dzień przeprosił a ja nie drążyłam. Ale tak jak zwyzywał mnie wczoraj to jeszcze nigdy nie miało miejsca, zaczął mi wmawiać różne rzeczy które nie miały miejsca, gdzie ja mam świadków na to że tak nie było więc zrobił z siebie idiotę tylko. A mnie zastanawia czemu nie płaczę, bo pamiętam jak pierwszy raz rzucił do mnie "Ty kur**" to przepłakałam kilka dni ale nie umiałam być twarda, teraz z ręką na sercu słysząc te słowa nie poleciała mi łza, w ogóle dziwnie się czuję. Spokojna, a jednak w środku trochę przykro, 5 lat, naprawdę multum dobrych wspomnień, ale za chwile świadomość że będę wiecznie żyć w strachu że tak czy siak znowu musi mu odwalić i nie ważne jak będę się starać znowu mi się oberwie. Wiem że MUSZĘ to zakończyć, wiem to, ale tak bardzo się boję że zmięknę, że uwierzę w jego obiecanki cacanki, może nie tyle uwierzę co po prostu będę chciała wierzyć. A z drugiej strony mam wrażenie że z nim przegrywam życie

Zawsze powtarzam że najgorsze co moze byc to przyzwyczajanie. Wtedy już nie placzemy, nie walczymy, nie krzyczymy. Jesteśmy przyzwyczajeni, nie reagujemy na to, akcetujemy to coraz częściej bo nie wpływa to na nas. Twoja pierwsza reakcja na jego wyzwiska jest reakcją prawdziwą, definiująca ciebie i twoją postawę wobec wyzwisk. Płakałaś, czyli ci to nie pasowało. Pomyśl o tym. 

Ogólnie nerwica jest rodzajem fobii, którą należy leczyć. Oczywiscie, jest ciężko, trzeba czasu na zmianę ale facet musi iść do specjalisty, bo nerwica nie może być wytłumaczeniem na wszystko. 

Dobrze robisz że odchodzisz, skoro nie widzisz perspektyw na zmianę. Powiedz mu o co chodzi, zachowaj się z klasą, naucz go jak rozmawiać i po prostu wyjdź, by mieć poczucie że do końca byłaś kobietą z szacunkiem do siebie. On pewnie teraz ma cię za popychadło, które przyleci jak on zagwiżdze, pewnie nie uważa że się szanujesz, bo doskonale wie jak cię nazywa i wyzywa. Pokaż mu że się mylił i zaciśnij zęby. Powodzenia !

Ja pamiętam ten dzień gdy poczułam podobny spokój. I nagle zrozumiałam że wiem co muszę zrobić. I już się nie bałam.

Rozwód był 6 lat temu. Dziś jestem szczęśliwa. Tobie też tego życzę!