Temat: Pragnienie oświadczyn

Dziewczyny, serio wam coś daje ten kawałek metalu na palcu....? Małżeństwo - ok, ale jak czytam, że komuś do ślubu się nie śpieszy, ale pierścionek chętnie, to pojąć tego nie mogę.
Oczywiście nie moja sprawa, tak chcecie, wasze życie, wasz związek i macie do tego prawo. Szanuję to. Nie potrafię jednak zrozumieć. Nie jestem jakąś przeciwniczką zaręczyn, ślubów. Sama pierścionek dostałam (po 8 latach), przyjęłam, jestem szczęśliwa z tym.
Co się zmienia dla was po zaręczynach? Przecież tak naprawdę to nie ma nawet specjalnej różnicy przed czy po ślubie, a co dopiero zaręczyny.
Tak czy inaczej można się rozstać, tak czy inaczej można przestać kochać - nie daje to więc żadnej gwarancji (bo tylko to mi przychodzi do głowy jako ewentualna korzyść).
Nie jest to tylko takie na pokaz, takie "popatrzcie, jestem narzeczoną, to już całkiem poważne"....?
"Czepiam" się głównie tych zaręczyn, po których nie planuje się ślubu. Bo jest dla mnie spora różnica między chęcią wyjścia za mąż, ustatkowania się , założenia rodziny (małżeństwo to już związek zatwierdzony prawnie, wiążący się z konkretnymi następstwami, więc ma sens choćby formalnie),
a chęcią dostania potwierdzenia w postaci pierścionka, że zaklepane.

Ja czekałam 6 lat.

Mimo, że - w przenośni - "trułam mu tyłek" od 4 roku związku - on czekał aż 6 lat.

No właśnie, a oni nawet ze sobą nie mieszkają.
Autorko - zluzuj majty. Jeszcze jest czas, jesteś młoda. Za długo nie czekaj (ja miałam taką rozmowę z eksem po ponad 9 latach związku),ale go do niczego nie zmusisz.
Jak on poczuje że to jest to, to zrobi to raz-dwa, jak mój przyszły mąż. Jeśli nie, to wołami go do jubilera nie zaciągniesz.

Ja czekam już 9 lat ;)

Znam to uczucie, my jesteśmy razem już 4 lata, wypadałoby zacząć kolejny etap, szczerze za 2-3 lata chciałabym wciąć ślub, rozmawiamy o tym i planujemy wspólne życie tylko pierścionka jakoś brak. Zaczyna mnie to frustrować. Jakiś czas temu zabrał mnie do jubilera zmierzyć rozmiar palca, więc czekam i czekam i czekam...

ło matko. Chyba musisz jeszcze dorosnąć.

w moim odczuciu nie jesteście ze sobą na tyle długo byś miała "prawo" czuć się zniecierpliwiona, że się nie zadeklarował. 

po 1. jestes mloda

po 2 jestescie jeszcze dosc krotko razem 

po 3. chcesz zmiany - zamieszkajcie razem, to jest duzo wyzszy level niz zareczyny dla samego faktu,  

a) rachunki na jeden adres ( z dwoma nazwiskami), 

b) upowaznienia w szpitalach i w przychodniach, 

c) wspolny adres w dowodzie (ta opcje mozna pominac)

d) jak pomieszkacie ze soba juz sporo czasu to nawet zareczyny beda zbedna, mozna odrazu przejsc do slubu, zgody mamusiow i tatusiow nie musicie pytac, dorosli bedziecie na swoim

po 4 jak facet bedzie chcial zdradzic/uciec to zrobi to mimo pierscionka

ja i przyjaciolka mamy swoje 5 letnie zwiazki, obie mieszkamy z ukochanymi, ja jestem nie zareczona, ona tak. nie ma zadnej roznicy miedzy nami, klocimy sie podobnie., rozstac sie mozemy podobnie

Dlugie narzeczeństwo - krótkie małżeństwo

Zaręczyny jeśli nie są drogą do małżeństwa nic nie zmieniają. Dzień czy dwa radości a potem zycie toczy się tak samo. A za 3 lata post na vitalii "chciałabym już planować slub, zaręczyliśmy się ale nie wypada mi o tym rozmawiać, bo to powinna być niespodzianka". Pięć lat później "wciąż czekam na kolejny etap związku" 

Miałam taki okres w życiu kiedy chciałam zaręczyn dla zaręczyn, ale szybko mi przeszło, kiedy uświadomiłam sobie, że to nie ma sensu... to nic nie zmienia i nie jest żadnym etapem, tylko co najwyżej fanaberią. Później jak już byłam po studiach, zaczęłam marzyć o ślubie ;) a że pierwszym krokiem do ślubu są oświadczyny no to marzyłam o nich ;) W końcu się doczekałam :D 

I ślub będzie pół roku po oświadczynach ;)

A razem jesteśmy od ponad 8 lat... w lutym minie 9 lat :)