Temat: Mam cos z głową?

Mam tyle samo lat i podobną historię. Też zawsze byłam i uważałam się za gorszą - brzydka, z trądzikiem, nie umiałam się ubrać.Jak postanowiłam się wziąć za siebie i zrzucić trochę kg to od razu coś jakby się zmieniło i zaczęłam myśleć, że w sumie fajnie by było mieć kogoś. Wcześniej chyba myślałam, że gdzie taki paszczur może mieć kogoś - każdy chłopak przecież chce mieć super laskę a nie .... w sumie sama nie wiem co eheh. 

Może tu nie chodzi o to, że nie możesz się przełamać a po prostu jeszcze nie znalazłaś tej osoby. Każdy jest interesujący na swój sposób i nasze kompleksy czy problemy jak np. brak prawa jazdy mogą komuś wg nie przeszkadzać. 

Kompleksy ma każdy i trzeba umieć sobie radzić. Ja jak się pomaluje, ładnie ubiorę to tak jakby kompleksy robią się już mniejsze ale żeby się ich pozbyć to ciężka i czasem mozolna praca. 

A co jest tak naprawdę Twoim największym problemem? To co o Tobie pomyślą?

Ja nadal uważam, że psycholog to dobry pomysł. Broń Boze, nie uważam, że jesteś nienormalna. Po prostu psychologia to szeroki wachlarz usług. Kompleksy potrafią zatruć życie - wiem coś o tym. 

Jeśli Ci napiszę, że prawo jazdy to drobnostka, że wiele dziewczyn go nie ma, że mają facetów, żeby je wozili, to co to da?

Jeśli Ci napiszę, że osobiście bardzo zazdroszczę Ci mieszkania na wsi, że kiedy tylko mogę, uciekam z miasta, że według mnie takie życie jest trudniejsze, ale mniej płytkie, to czy w czymś Ci to pomoże?

Podziwiam Twoją ambicję, chęć uczenia się, zadbania o siebie. Ale nie mój podziw jest Ci potrzebny. 

Jeśli jeszcze nigdy nie miałaś faceta, to Twoje postrzeganie relacji damsko-męskich jest zaburzone i Ty sama siebie o to obwiniasz. Facet, który Cię z tego wyprowadzi ma przed sobą mnóstwo pracy, bo nawet jeśli będzie w kółko zasypywał Cię komplementami, to Ty będziesz nieufna. Dlatego zanim na tego faceta trafisz, dobrze, żebyś sama odwaliła kawał roboty. 

Jeśli nie potrafisz samej siebie pokochać i postawić na pierwszym planie, to przynajmniej się zaakceptuj. Jesteś jaka jesteś - i to jest Twój atut, nie wada!

moim probleme jest to że mimi wyjścia na jakąs prosta  w środku ciągle jestem ,,tą gorszą "

Kto tak powiedział? W niczym nie jesteś gorsza!

no właśnie niby nie jestem, ale osoby które miały taka przeszlosc jak ja ciagle tak mysla ze sa poza kategoria  i nic im sie nie nalezy

Po prostu musisz uswiadomić sobie że jestes zajebista i sie tego trzymac

Wydaje mi się że musisz tak zoorganizować sobie życie żeby mieć kontakt z ludźmi. Jak zaczniesz z nimi rozmawiać to po pierwsze przestajesz czuć się dziwnie tylko zaczynasz się czuć normalnie, po drugie wiecej widzisz, widzisz różne zachowania, postawy, podejścia i bardziej akceptujesz siebie i jak zaczniesz rozmawiać z ludźmi to w pewnym momencie nawet nie zauważysz kiedy nauczysz się kontaktu z drugim człowiekiem. Dodatkowo twoje dramaty przestaną być dramatami np. ty się nie dogadujesz z ojcem, masz wrażenie że on cię olewa i odzywa się do ciebie tylko jak coś chcę, nie ma więzi a piękna koleżanka z dość dobrego domu wydawało by się mówi ci że ojczym ją gwałcił. 

Ja np. będą na studiach w grupie 15 osobowej przez 3 lata nie zamieniłam z większością ludzi nawet słowa, z nikim nie pogadałam dłużej, nie zrzyłam się. Z znajomą z poza uczelni spotykałam się co 4 miesiące i to była moja jedyna koleżanka. Jak na to patrzę z perspektywy czasu to zastanawiam się jak ja wtedy wogóle funkcjonowałam, myślę że jakbym poszła do psychiatry to po kilku minutach rozmowy na temat tego jak żyje abstrahując od tego co czuję stwierdził by mi depresję. Ja się otworzyłam na ludzi sama nie wiem do końca co się do tego przyczyniło ale jakoś przestałam się bać że ktoś mnie skrzywdzi i z postawy wieczna asekuracja zaczełam się zachowywać w towarzystwie naturalnie ale nie mam pojęcia jak do tego doszło. I przestałam się tak mocno bać odrzucenia - jak nie będziesz się do nikogo zbliżać to nikt cię nie odrzuci ale też nikt cię nie wesprze, uratuję, pokaże ci własnego świata. Dalej się trochę boje zwłaszcza niektórych osób ale nie tak. 

Na moje oko brakuję ci kontaktu z ludźmi a facet to taka zasłona bardziej. 22 latka nie mająca faceta to nie jest tragedia życiowa jeśli ma satysfakcjonujące życie. 

Czytałaś może książkę Małgorzaty Halber Najgorszy człowiek na świecie - jest szczera, mocna i ona powiedziała coś takiego cytując "Każdy się wstydzi. Każdy się wstydzi trzech rzeczy. Że nie jest ładny. Że za mało wie. I że niewystarczająco dobrze radzi sobie w życiu. Każdy." 

Ja z podobnymi problemami chodzę na terapię już od ponad roku. Jest trochę lepiej, ale wciąż mam z tylu głowy te myśli pt: jesteś gorsza, nic nie umiesz, do niczego się nie nadajesz itp. Mi (zaznaczam - MI) bardzo ciężko jest się ich pozbyć. Chyba zależy to od tego jak długo je w sobie pielęgnujemy. Ja uznawałam, że to po prostu prawda i w żaden sposób z tym nie walczyłam. Poszłam na terapię z problemem nieśmiałości.. Dopiero potem wyszło co mi naprawdę siedzi w głowie. Masz 3 obszary w których możesz zadziałać - myśli, uczucia i zachowania. Wystarczy wpłynąć na jeden z nich aby zmienić pozostałe. Przykład: myślisz sobie, że jesteś beznadziejna -> zaczynasz czuć się źle -> zamykasz się w sobie, izolujesz -> negatywne myśli się nasilają. Teraz możesz albo wpłynąć na swoje myślenie albo na zachowanie, czyli np wychodzisz do ludzi -> czujesz się lepiej -> myślisz o sobie dobrze. Fajnie jest też czytać książki, poradniki, blogi o rozwoju osobistym, coachingu. Do terapii mam książkę: umysł ponad nastrojem (bardzo dużo ćwiczeń, można wykonać samemu). Mogę Ci też polecić "obudz w sobie olbrzyma" i blog volantification. Czasem dobrze jest poczytać takie rzeczy chociażby po to żeby zobaczyć siebie i swoje życie z zupełnie innej strony. Zwłaszcza, że pisałaś, że chciałabyś zmienić myślenie. Widać że masz motywację. To już pierwszy krok :) Jak chcesz to możemy popisać na priv.