Temat: nie ogarniam faceta

fakt, 'kocha' to zbyt mocne slowo w tym kontekscie, ale mi sie wlasnie ten stan zakochania towarzyszacy pocztakowej fazie zwiazku kojarzy wlasnie z taka przeogromna potrzeba spedzania ze soba kazdej wolnej chwili.

ja bym zmiast 'dlaczego sie nie odzywasz?' napisala 'nie sadzisz, ze powinnismy pogadac?' nie wiem, czy to lepiej, czy gorzej, ale ja po prostu lubie klarowne sytuacje.

boje sie troche, ze to, co napisalas, brzmi bardzo mocno i oschle, a chyba nie chcialabym tego uzyskac, skoro juz mysle nad odezwaniem sie:(

i mam te potrzebe, chcialabym go zobaczyc, moc sie do niego przytulic, z nim porozmawiac

To moze w takim razie skoro on mowi o wspolnym zamieszkaniu, sylwestrze etc to doszedl do wniosku ze skoro zapomnialas o jego imieninach, nie odwiedzilas jak byl chory etc, to tobie nie zalezy?

Napisz do niego ' Hej. mozemy porozmawiac?' i juz. Umowcie sie pogadajcie. No wiesz... Jak DOROSLI ludzie??

siostra mi mowi, ze to bedzie tak, ze ja mu pokaze, ze mi zalezy, nie wiedzac, czy jemu tak naprawde zalezy

bo czy gdyby mu zalezalo, nie odezwalby sie do dzis?

mi z kolei 'czemu sie nie odzywasz?' brzmi troche jak wyzut. moze po prostu zaproponuj spotkanie?

nie sadze, ze jestes zla, w zadnym wypadku. dalas sie po prostu poniesc emocjom. obydwoje nabroiliscie i mysle, ze nie ma innego rozwiazania jak rozmowa. ja tylko staje w opozycji do biernego czekania na jego ruch. bo jesli faktycznie wszystko z Twojej strony byloby w porzadku to moglabys czekac. a tak mysle, ze waro abyscie wzajemnie sie wysluchali.

ja kiedys, po nieprzyjemniej wymianie zdan, przejechalam pol Polski, zeby moc sobie wszystko z moim owczesnym chlopakiem (a obecnym mazem) wyjasnic sobie w cztery oczy. i nie wydaje mi sie, ze chec wysluchania drugiej osoby, porozmawiania z nia i proba zrozumienia, miala cokolwiek z szacunkiem do samego siebie. nie szanowalabym sie, gdybym pozwalala partnerowi na zachowania, ktore mnie rania. ale jesli partner zachowa sie w sposob, ktory mnie zabolal, mysle, ze moge z nim na ten temat porozmawiac i wlasnie w oparciu o te rozmowe wyciagnac wnioski, co do przyszlosci zwiazku. a moze wlasnie dzieki tej rozmowie partner zrozumie, co robi nie tak i bedzie mial szanse swoje zachowanie naprostowac.

napisalas bardzo madrze, mozliwe, ze masz racje

ja sie po prostu obawiam - skoro on teraz nie pokazuje, ze mu bardzo zalezy, co bedzie za rok np jesli sie tak poklocimy? zawsze ja bede wyciagac pierwsza reke do zgody? czy to nie jest tak, ze skoro wie, ze jestem obrazona, wie za co, powinien przeprosic albo przynajmniej chciec porozmawiac? skoro podobno i kwestie fajek i pozostale sobie wyjasnilismy (bo podobno wyjasnilismy w barze)?

Kurcze, gdyby to o mnie chodziło, to od początku nie weszłabym w ten związek. Ja nie znosze jak ktoś pali, no po prostu nie moge tego zaakceptować. Wiem, tez, ze osoba, ktora zwyczajnie lubi palić i nie chce sama z siebie przestać, nie przestanie choćbym ja stanęła na głowie. Dlatego tu nie rozumiem Ciebie, bo z fajkami to troche jak z alkoholizmem - wobec nałogu osoby postronne zwykle sa bez szans niestety.

Dosc brzydko tez, ze nie odwiedzałas go gdy był chory, ja na jego miejscu poczułbym sie urażona, szczególnie, ze na początku związku ma sie ochotę widywać non stop. 

Jednak, najgorsze co mi sie nie spodobało, to to, ze pozwolił Ci samej wracać w nocy. Ja na będąc studiach (bo teraz nie imprezuje niestety nocami:D) nigdy nie wracałam sama po nocy, zawsze odprowadzała mnie większa grupa znajomych lub kumple i nigdy o to nie prosiłam, a i mi i im wydawało sie to zupełnie normalne. Teraz nawet nie wyobrażam sobie, ze mój narzeczony zostawia mnie w takiej sytuacji. To dość nie dżentelmeńskie zachowanie:/

otoz to, mnie tez sie to wydaje okrutne i kompletnie niedzentelmenskie, i podle wrecz

tym bardziej, ze nie sprawdzil, czy bezpiecznie dojechalam

i dlatego tylko zastanawiam sie, czy powinnam sie odezwac, skoro on mnie sobie olewa

ja chlopaka nie znam, ale zakladam, ze jakby byl z niego bubek, to bys sie wogole nie chciala z nim spotykac. a skoro jednak spotykac sie zaczelas i pomimo zaistnialej sytuacji, chcialabys, zeby wszystko sie jakos naprostowalo to wynika z tego, ze chlopak musi miec w sobie jakies potencjal, a przynajmniej sprawiac takie pozory.

i w zadnym wypadku nie uwazam, ze tylko jedna strona powinna zawsze wyciagac reke na zgode. byloby to wrecz niezdrowe. szczesliwy zwiazek wymaga obopolnego zaangazowania.

ja pisze tylko o tym jednym razie. i pisze ze swojej perspektywy.

oczywiscie, ze powinien chciec porozmawiac. pytanie tylko, co on tak naprawde mysli o tej sytuacji. czy nie skupil sie tak bardzo na poczuciu wlasnej krzywdy, ze kompletnie nie zauwaza wlasnej winy.

nie okazuje dosc zainteresowania, ale Ty tez go nie okazujesz. co by sie zlego stalo, jakby sie dowiedzial, ze Ci na nim zalezy (jesli faktycznie zalezy)? sa dwa wyjscia albo sam by sie przestal kryc ze swoim zainteresowaniem i zylibyscie dlugo i szczesliwie albo dalej by sie odnosil do Ciebie w ten sposob, a wtedy bys juz czarno na bialym miala, ze nie warto brnac dalej w ten zwiazek, ale sytuacja bylaby czysta.

czy jesli zadne z Was sie do siebie nie odezwie, nie bedziesz zalowac, ze jednak nie probowalas wyjasnic tej sytuacji? bo mi sie wydaje, ze nawet decyzja o rozstaniu wymaga zakomunikowania w cztery oczy, a nie urwania kontaktu.

serio, oczekujesz ze ludzie z forum będą Ci dyktować smsy? Sytuacja jest niejasna, to zadzwoń i ją wyjaśnij. I nie baw w się w grę - kto pierwszy się odezwie przegrywa, to trochę nie ten wiek. Chyba chcesz wiedzieć na czym stoisz, co nie?