Temat: nic już nie wiem ..

Witajcie , na poczatku chcialabym zaznaczyc ,ze nie jestem żadnym trolem , a konto na vitalii mam inne , pisze z nowego konta tylko i wyłącznie dlatego ,ze kilka bliskich mi osob zna moj nick na vitalii a nie chciałabym by dowiedziały sie o moich uczuciach , o tej sytuacji wiem tylko ja i moja najbliższa kumpela .

Zaczne od tego ,ze mam 21 lat i od 4 lat jestem w zwiazku . Na poczatku byl to zwiazek bardziej internetowy , jednak ostatnie 2 lata mieszkalismy razem . Gdy poznalam byl moim idealem ,zarowno jezeli chodzi o wyglad ( przystojny , wysportowany) jak i o charakter ( inteligentny , troskliwy , zabawny ) . Od samego początku od kąd razem zamieszkalismy ,zaczely sie problemy ... okazalo sie ,ze lubi sobie wypic ,co jakims cudem udalo mu sie zataic przede mna przez pierwsze dwa lata związku . Na początku mi to nie przeszkadzało , miałam 19 lat i byłam w niego zapatrzona , jego picie było nieszkodliwe . Zaczał byc cholernie zazdrosny , odcial mnie od znajomych ze studiów , kontrolował na kazdym kroku .. Po roku takiego zycia , przeszlismy wielka awanture i sam zrozumiał ,ze to chore . Przestał mnie kontrolować , znowu zaczęłam odbudowywać swoje życie towarzyskie .. Tylko ,że on równiez zmienił sie ... zaczal prowadzic siedzacy tryb zycia , tylko gry komputerowe , slodycze i piwo , zaniedbał sie i mimo ,ze nadal potrafil mnie podniecic w sytuacjach intymnych , to na codzień nie było tej chemii .. zaczełam sie z nim dusic , brak pasji z jego strony , wieczne narzekanie i alkohol ... Nie problem w czestotliwosci , a w tym ,ze jak juz zaczynał pic to pił praktycznie do nieprzytomności ... 

Pózniej okazało sie ,ze od dawna pisze z pewnym chłopakiem , ( jak z kumpel , nie bylo zadnego flirtu ) , jednak on o tym nie wiedział ,poczuł się oszukany i mu sie nie dziwie ... przez miesiąc było tragicznie miedzy nami , jednak pózniej gdy wytłumaczyłam mu ,ze nie mówiłam mu bo sie bałam jego reakcji , ze wciąż mam przed oczami jego wczesniejsze zachowanie , wybaczył mi i mówił ,ze juz bedzie dobrze ... tylko zaczął pić coraz częsciej i za każdym razem po alkoholu zachodził coraz dalej , zaczął robic notoryczne awantury o tego chłopaka , aż doszło do tego że zdemolował mieszkanie i moja współkolatorka musiała dzwonic na policje bo się go bałyśmy ... Obecnie kazałam mu się wyprowadzić i nie mieszkamy razem , jednak on się straa , mówi ,ze alkohol zniszczył mu życie i juz nawet go nie tknie ... tłumaczyl ,ze frustracja w nim rosla bo widział ,ze czesciej i chetniej pisze z tym chłopakiem niz z nim , ze ten chłopak jest dla mnie wazny , pomyslalam ze bzdura , ale cos w tym jest bo kiedy powiedział ,ze on mi daje dalej czas , ze on widzi wszystkie swoje bledy , ze powroci do dawnego trybu zycia , zacznie pasje , nie bedzie mnie ograniczał i rozumie ,ze mam prawo do własnych znajomych , ale .... ten chłopak musi zniknąć z mogeo życia . Nasz związek w tej chwili jest w zawieszeniu , jestesmy na etapie spotkania sie raz na jakis czas , jednak oficjalnie para nie jestesmy . Dodam ,ze on poza tymi wadami ,ktore wypisalam , na prawde jest dobry , dbał o mnie , opiekował sie ,troszczył , bardzo mnie kocha i to widac na kilometr , nawet znajomi mowili ,ze tak zakochanego faceta dawno nie widzieli . 

A ja ? sama nie wiem czy go jeszcze kocham , choc mysle ze tak , tesknie za nim bardzo , mysle o nim, martwie sie o niego , ale z drugiej strony .. 

Przez ten czas doszlo do spotkania pomiedzy mna a tamtym chlopakiem ...swietnie nam sie rozmawialo , przytulal mnie i pocieszał .. ale nie był nachalny w żaden sposób  , szczerze mówiąc nie dał mi nawet odczuc ,ze mu sie podobam . On jest ode mnie sporo starszy ( ma 30 lat i rozwód za sobą .. ) . Od tamtego spotkania dzwoni do mnie duzo czesciej , pisze .. ekstra nam sie rozmawia i swietnie sie rozumiemy ,ale to wszystko .. problem w tym ,ze on mi sie bardzo podoba pod kazdym wzgledem i nie moge przestac o nim mysleć ... powrocila radosc zycia i nawet kiedy siedze zalamana i mysle o moim zwiazku,jeden by WA"> sms od niego sprawia ,ze mam usmiech na twarzy ... jednoczesnie nie łudze sie ,ze mam u niego szanse i nie oczekuje niczego .. z tym tylko ,ze nie wiem co mam robic ... kocham mojego partnera, ale duzo mniej niz na poczatku , mysle ze da sie to odbudowac stopniowo ,ale boje sie ,ze bede miala do konca zycia od niego zal ,ze zabral mi przyjaciela ( bo tak zaczelam traktowac tamtego ) , z drugiej strony to staje sie niebezpieczne i boje sie ze cos poczuje do tamtego , a przeciez nie mam u niego szans pewnie , boje sie ,ze jak strace obcnego to dopiero zrozumiem co straciłam , ze strace osobe z ktora wiele przezylam cudownych chwil na rzecz nic nie znaczacej znajomosci ...

nie wiem co robic ..