Temat: Do usunięcia :)

Spokojnie, on Ci nie może nic kazać zrobić. Wiadomo, brał swój udział w zapłodnieniu, ale nie możesz robić nic wbrew swojemu sumieniu. To Ty potem będziesz z tym żyła, a on zapomni.

Jesli jestes faktycznie w ciazy to zycze Ci powodzenia! Nie Ty pierwsza i nie ostatnia. Podoba mi sie Twoje optymistyczne podejscie, ze dacie rade i ze to przeznaczenie. Jestes dojrzala jak na swoj wiek, albo dojrzalas wlasnie pod wplywem informacji o dziecku. 

Wszystko sie ulozy! Trzymam kciuki :) 

nie dziwię Ci się. to chyba najgorsza rzecz, jaką można usłyszeć od ojca dziecka, ale jeszcze jest nadzieja, że może po prostu tak zareagował w szoku i niedługo spojrzy na to inaczej. ja mam 18 lat i też jestem w nieplanowanej ciąży i jestem idealnym przykładem na to, że musimy radzić sobie nie tylko ze swoimi własnymi odchyłami w ciąży, ale i naszych partnerów. na pewno będzie ci ciężko i nie raz się załamiesz, ale uwierz, da się żyć - paradoksalnie to właśnie tylko i wyłącznie to dziecko które tak namiesza w życiu, będzie dawało ci najwięcej siły już od pierwszych tygodni ciąży. liczy się to, że chcesz urodzić i wychować. facet mam nadzieję że się ogarnie, naprawdę jeszcze dużo może się zmienić.

jeśli chcesz, to możesz do mnie pisac, chętnie pomogę. jedziemy prawie że na tym samym wózku. 

A ja nie rozumiem dlaczego czujesz obrzydzenie. Ludzie mają prawo do posiadania różnych poglądów na temat aborcji. Może Twój chłopak zawsze miał taki pogląd, że nie chce dziecka w młodym wieku i w razie wpadki byłby zwolennikiem aborcji. Tylko, że na takie tematy rozmawia się zanim się pójdzie z kimś do łóżka. Rozmawiałaś i teraz nagle chłopak zmienił zdanie? - wtedy ogromnie współczuję i rozumiem. Nie rozmawiałaś? - możesz mieć pretensje tylko do siebie. Alimentów oczywiście będziesz mogła się domagać, ale w sumie to jedyne do czego chłopak będzie zobowiązany. Na pewno nie ma obowiązku chcieć tego dziecka i mówić, że wszystko będzie dobrze. Oczekujesz tego, bo ma być ojcem, to się wydaje takie naturalne, szukasz w kimś oparcia, tylko czy on musi chcieć być tym oparciem? 

Moj maz tez /nie tak/ zareagowal na fakt gdy zaszlam w pierwsza ciaze. Nie zacytuje Ci co powiedzial, bo to nie istotne, ale bylam tak rozczarowana i o malo sie nie rozstalismy /tzn ja, nie on/. 
Teraz juz o tym nie pamietam i nie wspominam, bo po co. Facet /chlopak/ musi dotknac dziecko, musi je widziec, poczuc. Takie w brzuchu jeszcze, w dodatku wielkosci fasoli to dla niego taki abstrach i sprawa odlegla jak galaktyka okoloziemska. Wielu tatusiow /mlodych czy starych/ sie opamietowuje. Czesto tez gdy dziecko jest starsze np 2-3 letnie, gdy mozna z takim dzieckiem kontakt juz nawiazac. 

Nie martw sie na zapas i ta pierwsza reakcja nie zawracaj sobie glowy.Najwazniejsza jestes teraz TY! 

Dokładnie. 

Dobrze, że chcesz dać dziecku miłość. Dobrze, że sądzisz, że z wychowaniem sobie poradzisz sama. Dobrze, że nie chcesz usuwać. Ale dla Twojego chłopaka to mogło być jasne - dziecko przed 22 = aborcja. Bez innej opcji, bo nie każdy potrafi nagle dojrzeć do dziecka w tak młodym wieku. Nie powinnaś czuć obrzydzenia, dla niego taka reakcja była normalna. 

Ideał sięgnął bruku. To zawsze budzi skrajne emocje.

16 lat to nie wiek na seks, a tym bardziej nie na dziecko. Ja się chłopakowi nie dziwię, jego reakcja była logiczna i uzasadniona.

Ty też szczególnie dojrzała nie jesteś skoro piszesz o obrzydzeniu, tylko dlatego że chłopak ma inne zdanie.

Pojęcia nie masz co Cię czeka jeśli faktycznie w tej ciąży jesteś....

Zgadzam sie z Toba w 100%