Temat: Zostawił mnie. doigrałam się.

nie z Twojej winy! o związek trzeba dbać, on tego nie robił. Nie miej wyrzutów sumienia.

Tylko to ja za nic praktycznie (zniknął z imprezy z kumplem na 2 h, nie wiedziałam gdzie jest, poczułam się kolejny raz olana) urządziłam piekło. Nie wiem czemu znowu nad sobą nie zapanowałam. Znowu. Mam ochotę zgłosić się do jakiegoś psychiatryka. A poczucie winy mnie dobije.

Dałaś sobie wmówić, że to z twojej winy, bo wybuchłaś. Przecież sama wiesz, że wybuchłaś, bo na nic się zdało tłumienie w sobie swoich oczekiwań i pragnień, udawałaś kogoś, kim nie byłaś w imię czego, żeby to trochę jeszcze pociągnąć? Przestań rozpaczać, skup się na sobie. Kiedyś znajdziesz takiego, dla którego Ty będziesz na pierwszym miejscu, a nie praca.

Nie ma prostej recepty jak złagodzić ból po skończonym związku. Musi poboleć, musisz swoje 'odpłakać', i dobrze by bylo, abyś wykorzystała to co się stało do głębszych przemyśleń i pracy nad swoich charakterem.. (ale ja nie kojarzę Twojej historii, wiec może to nie wina Twojego charakteru tylko jego) ;)

Pomyśl, że gdzieś czeka ktoś przy kim nie będziesz miała takich wątpliwosci i odczujesz ulgę.O miłość nie trzeba sie prosić, ona po prostu jest i sie ją czuję a Twój facet chyba nie wiedzial co to słowo oznacza bo ciągle Cie ranił.

O związk powinny dbac obie strony :) pamietaj o tym 

A ja mam ochotę prosić go, żeby się jeszcze zastanowił. Masakra. Jestem za słaba na to. Przecież jak on będzie zabierał swoje rzeczy to chyba położę się w przejściu:(

Ja kojarzę Twoje posty i co za tym idzie mniej więcej Twoją sytuację.
Przede wszystkim, pozbądź się tego poczucia winy. Rzeczywiście, jesteś taka zła i zołzowata, bo chciałaś tworzyć normalny związek. W moim odczuciu tylko ty to utrzymywałaś. Nie jestem zwolenniczką związków w których ta druga osoba jest całym światem, jedynym celem. Nie uważam za zdrowe spędzanie ze sobą każdej wolnej chwili, migdalenia się 24 na dobę i wymagania stałej uwagi. Jednak przesadzić można w obie strony - z tego co kojarzę, jego praktycznie nie było, nie był też specjalnie wylewny. Rozumiem, że praca, że zmęczenie. Ale skoro tak jest teraz, to jak będzie wyglądać wasz związek po 20 latach razem? Nie rób sobie wyrzutów z powodu tego wybuchu. To już nawet nieistotne, czy był słuszny, czy nie - doszło do niego ze względu na narastającą frustrację, której nie ma się co dziwić.
Doskonale sobie zdaję sprawę z tego, że mało prawdopodobne abyś teraz to zrozumiała, ale naprawdę dobrze się złożyło. Wierzę, że mnóstwo rzeczy w nim lubisz, że mógł się wydawać idealny i że darzysz go sporym uczuciem (tak przynajmniej wnioskuję z postów). Macie jednak zupełnie inną wizję związku i życia, więc jestem niemal pewna, że nigdy nie byłabyś z nim szczęśliwa tak naprawdę. Nie licz na to, że by się zmienił, przypuszczam że mogło by być wręcz coraz gorzej.
Trzymaj się, wiem, że teraz jest Ci źle, ale świat się nie zawalił :)

To nie była awantura o nic. Szczególnie, że spędzacie mało czasu ze sobą. Miałaś powód i wcale Ci się nie dziwie.