Temat: Jak mówicie do swoich teściowych? Roczniki 80 i 90

Rocznik 81, mówię po imieniu. 

Ja mysle ze to bardziej zalezy od rocznika rodzicow a nie naszego, ja zawsze bylam uczona zeby mowic per Pan/Pani dopoki druga strona nie zaproponuje inaczej. W moim przypadku jest ewidentna roznica miedzy pokoleniami: moi przyszli tesciowie maja po 50lat i tesc od razu kazal do siebie mowic po imieniu a tesciowa sie nie okreslila wiec mowie per Pani; natomiast moi rodzice sa ze starszego tradycjonalistycznego pokolenia po 70tkach i poki co dla nich jest oczywiste ze do slubu moj narzeczony ma sie do nich zwracac Pan/Pani a po slubie tradycyjnie tato/mamo. Problem taki ze termin slubu to temat powtarzajacy sie ale blizej nie okreslony :D

Nie mam teściów, ale do rodziców mojego chłopaka mówię po imieniu :) rocznik '95 :P

ja mówię bezosobowo... na tatę mojego mężu mówię teściu... mój mąż do mojego taty mówi po imieniu a do mamy mamo.. bo swoją nazywa mamuśką.... jestem rocznik 87

No tak tylko żeby mówić po imieniu powinnien ktoś dać taką propozycję, a nie że ja powiem co tam jolka u Ciebie? :D

Na pani 

mówie na Ty, ale nie " Ej Basia! ", bo, moim zdaniem, mówienie do osób starszych po imieniu, to brak szacunku. tak juz mam i nie znam ani jednej osoby, która mówi po imieniu. mówię " no i wiesz, no zobacz," i czasami wtrącę "mamo", ale łatwiej mi przechodzi przez gardło "babcia" - nei ma to jednak nic wspólnego z frazesami typu "matkę ma się tylko jedną". Nie znam nikogo, kto nie mówiłby per mamo,tato. 
 

Dlaczego brak szacunku? Chyba tylko w Polsce mówienie do wszystkich per pan/pani to wyraz szacunku. Nie wiem z czego to wynika? Lub np na uczelni niektórzy wymagają, by zaracać się do nich per profesorze, podczas, gdy np. na uczelni w USA gdzie studiowała moja siostra nawet do starszych (60+?) wykładowców, mówiło się po imieniu. Moim zdaniem to zapotrzebowanie na pana/panią to chyba jakieś kompleksy, jakby wymuszanie ciągłego okazywania szacunku (bo nie jest się go pewnym) i budowanie barier w relacjach międzyludzkich. 

mój mąż jak był w Stanach też powiedział, że wszyscy mówią sobie po imieniu, ale również mu to przeszkadzało. Ja tak zostałam wychowana i on też - nic na to nie poradzimy :) Po prostu nie wyobrażam sobie powiedzieć np. do 80 letniej babci " Cześć Stasia, jak tam zdrowie?". No nie ;)

Przepadam za moją teściową i z przyjemnością zwracam się do niej "mamo". Do teścia udaje mi się zwracać bezosobowo już ładnych parę lat. Kiedyś coś skomentował gdy teściowa powiedziała o mnie córka, że on nie ma żadnej córki, więc tatą dla mnie nie będzie.

Dziwnie bym się czuła mówiąc do nich po imieniu. Za duża różnica wieku.