Temat: Jak rozstać się z chłopakiem?

Jesteśmy ze sobą mniej więcej od roku, choć na początku związku było nieco luźniej. Pochodzimy z tego samego miasta, ale na studia rozjechaliśmy się niestety do dwóch różnych, ale widywaliśmy się w każdy weekend - raz ja przyjeżdżałam do niego, innym razem on do mnie czy też wspólnie wracaliśmy do domów. Jesteśmy, a raczej byliśmy szczęśliwą parą, wciąż doskonale się ze sobą dogadujemy, mimo tego, że trzy miesiące temu przechodziliśmy poważny kryzys - dowiedziałam się, że wielokrotnie mnie zdradzał podczas imprez w Warszawie, gdzie studiuje. Były to jednorazowe "niewinne" przygody, ale zapewnił mnie, że do seksu nigdy między nim, a żadną z tych +/- 10 dziewczyn nie doszło. Ja jednak sceptycznie do tego wyznania podchodzę i wciąż gdzieś  z tyłu głowy, mimo tego że mu wybaczyłam, albo tylko tak mi się wydaje, mam myśli, że może jednak nie hamował się i poszedł z jakąś laską na całość. W każdym razie, jak mu powiedziałam że wiem to myślałam, że zaraz na głowie stanie, latał za mną przez dobry tydzień jak kot z pęcherzem, dał mi swoje hasło na facebooka, dzięki czemu mogłam zobaczyć, że olewał dziewczyny, które do niego pisały po imprezach. Od tego czasu dwa razy wyszedł na impreze na studiach(sam, z własnej woli je ograniczył) i był wtedy ze mną w stałym kontakcie. Serce mi zmiękło gdy zobaczyłam jak bardzo się stara więc wróciliśmy do siebie, ale pełnego zaufania do niego nie odzyskam już nigdy. 

Bardzo go kocham i zdążyłam się już do niego przywiązać, ale ta zdrada wciąż mnie boli, to już nie jest ten sam związek, ani ten sam facet, cały czas patrzę na niego przez pryzmat tego co zrobił i za każdym razem kiedy sobię o tym wszystkim przypomnę, wyobrażę to sobie, odzywa się we mnie to bolesne ukłucie i czuję że dłużej tego nie wytrzymam, bo i ja się męczę i on chyba też. Z drugiej strony nie wyobrażam sobie tego jakby miałoby to wygladać gdyby go nie było, wtedy chybabym umarła z tęsknoty. 

Nie jestem w stanie też zrozumieć co nim kierowało gdy mnie zdradzał - w łóżku jest nam ze sobą świetnie(ten fakt też utrudnia mi podjęcie decyzji o rozstaniu), a gdybym mu się po prostu znudziła, przestałby mnie kochać to by znalazł sobie inną. W jego przypadku to jest nic prostszego, bo abstrahując od tego co do niego czuje, to jest po prostu "dobra partia", typowy przystojniak za którym uganiają się laski(to też jeden z powodów, możecie sobie pomyśleć, że jestem płytka, ale drugi taki świetny pewnie mi się nie trafi).

W sumie pisząc ten wątek byłam zdecydowana na rozstanie, chciałam Was prosić jedynie o jakieś rady, środki łagodzące, ale teraz już sama nie wiem, co byście zrobiły na moim miejscu? Spróbować walczyć czy definitywnie zakończyć?