Temat: Żałujecie, że nie macie dzieci ?

Ja nie planuję - zwyczajnie nie znoszę. 

oj bardzo żałuję, ostatnio to wręcz moja obsesja. wiem że nie będę mieć dzieci i tak cholernie mi przykro. od ok.13 roku życia wiedzałam ze nie bede mieć potomstwa i nie przeszkadzało mi to, mojemu mężowi również. gdy przekroczyłam trzydziestkę to coś pękło i wciąż myślę o tym jak wile stracę nie mając dzieci.

urodzic nie moge bo mam tokofobię. adopcja nie wchodzi w grę bo mąż kategorycznie się sprzeciwia. ciężko jest, radzę wszytkim przemyślec czy naprawdę nie cchą dzieci bo moga tego srogo żałować.

To zależy. Żałuję trochę, że nie urodziłam dziecka a teraz może być problem, bo mam chore jajniki a z drugiej strony bardzo chwalę sobie niezależność. To, że możemy z Mężem zdecydować wieczorem, że wyjeżdżamy rano za granicę lub nad morze. Mam 25 lat, więc może mi się odmieni jeszcze, bo nie mam pojęcia tak naprawdę czy w ogóle chcę posiadać dziecko.

Absolutnie nie żałuję. Mam święty spokój, czas na pracę, czas dla partnera i czas dla siebie. Zdecydowanie się nie nudzę i nie mam potrzeby wprowadzania zmian. Brak mi cierpliwości i nie lubię dzieci...

ja zaluje, ze mam. Niestety

Nie mam, i poki co nie chce miec. 26 lat mam. Ale czasem sobie mysle, ze gdybym miala dzieci to moje zycie mialoby jakas wartosc dodatnia. No wiecie, mimo wszystko te dzieci prawie zawsze beda.

mozesz mi oddac

Zupełnie nie rozumiem podejścia... Ja swoje życie uważam za wartościowe, nie mam potrzeby niczego sobie rekompensować posiadaniem dzieci (bo niby co to za wspaniała misja dla świata?).