Temat: kościół=wyprowadzka?

to, że ktoś jest wierzący nie czyni z niego grzesznika w mniejszym stopniu. to apropo tych 10 przykazań. na tym właśnie polega ta wiara - że pomimo grzechów zostaniesz zbawiona. a o zbawieniu nie decyduje "święte życie" tylko i wyłącznie ta wewnętrzna wiara.  poza tym ocenianie innych w tej religii należy chyba do Boga a nie do samozwańczych głosów niektórych vitalijek. rób jak uważasz. a swoją drogą Matyliano podsunęła niezłą myśl - Dominikanie są naprawdę ok i nie usypia się na mszy jak u innych.

porównanie, jakie przyszło mi do głowy, to posiadanie dzieci... kobieta nie chce mieć dzieci... no i rodzice, co tydzień marudzą "kiedy będzie, kiedy będzie, no wypadałoby, co ludzie powiedzą itp. " ...no i co powinna zrobić ? zajść w ciąże dla świętego spokoju, bo nie jest u siebie ? i nie sądzę, żeby dziewczyny na vitalii grzmiały " co z Ciebie za kobieta, jak nie chcesz mieć dzieci " ( no bo co z niej za katolik, jak nie chodzi do kościoła )...

a pytałaś, dlaczego mamie tak bardzo na tym zależy???

Mieszkanie razem bez ślubu akceptują, ale niechodzenie do kościoła już jest niedopuszczalne xd Wątpię, żebyś ich przekonała. Mam to samo, rodzice nie są jakoś mega religijni, ale do kościoła OBOWIĄZKOWO co niedzielę i każde święto, bo tak są nauczeni, tak chodzi cała rodzina i nie wyobrażają sobie że ktoś może mieć inne zdanie. Tylko wyprowadzka, całe życie będą wam coś narzucać. Te akcje z kościołem to dopiero początek.

A mi z kolei zupełnie inne porównanie przyszło do głowy. Dzieci zmieniają całe Twoje życie, a nie zajmują tylko godzinę raz w tygodniu. Raczej porównałabym to do sytuacji kiedy np. żona uwielbia teatr, a mąż go nie lubi. Ale żeby sprawić żonie przyjemność raz w tygodniu kupuje bilety i wychodzą do teatru. On nawet stara się zachować jak przystało i nie ziewa, nie pisze sms itd. 

Prawda, że brzmi to inaczej? Po prostu robimy coś dla kogoś kogo my kochamy i kto kocha nas.

Ale ile jest osób tyle jest opinii. Nie znamy też zdania drugiej strony czyli rodziców.

Punkt dla nich, że nie nalegają na ślub - bo to nie ich sprawa tak jak i to czy chodzisz do kościoła. Masz 24 lata, a nie 14. Ja bym nie uciekała, przecież to bez sensu, żadne wyjście. Tłumacz im, aż do nich dotrze, albo w ogóle się nie tłumacz. 

Rozwaliło mnie to, że niektórzy nazywający siebie Katolikami oceniają to czy inni są, czy też nie są wierzący. Zawsze myślałam (jak widać mylnie), że trwać powinny wiara, nadzieja i miłość - ta jako najważniejsza. Tymczasem trwa chyba przekonanie, że jak się chodzi do kościoła to jest się kimś lepszym, przekonanie że obecność w tymże kościele daje uprawnienie do oceniania ludzi i wydawania osądu kto ma prawo nazywać się wierzącym lub nie. Widzę, że niektórzy się nie bawią w czekanie na sąd ostateczny, tylko już za życia przyoblekli togę. Dobrze, że to nie XV wiek, bo by znowu stosy niebawem zapłonęły - taki ogrom miłosierdzia w części Katolików.

A co do sytuacji z rodzicami - obłuda. To nie jest praktyczność, to nie jest pragmatyzm, to już nawet konformizm nie jest, tylko zwykła obłuda. Zrozumiałabym gdyby byli głęboko wierzącymi ludźmi i chcieli dla swojego dziecka jak najlepiej - rozumianego według ich światopoglądu tak, że dąży się do zbawienia i unika tym samym obciążania sobie sumienia grzechami. Tylko, że wtedy nie akceptowaliby też konkubinatu, bo przecież w myśl tego co uważa Kościół Katolicki ten jest grzechem. Dekalog przecież stopniowalny nie jest, nie można powiedzieć, że "pamiętaj abyś dzień święty święcił" jest ważniejsze od "nie cudzołóż". A skoro tak to albo - brak elementarnej wiedzy, albo obłuda i wysyłają Cię na mszę, bo "co ludzie powiedzą". To bym im powiedziała, nie w formie zarzutu, tylko pytania o to jakie są rzeczywiste przyczyny, dla których tak bardzo chcą żebyś na ten coniedzielnej mszy była. 

Dobrze powiedziane: czepiają się o 'chodzenie' do kościoła. Niestety większość katolików w Polsce (tych co to te statystyki robią) właśnie 'chodzi' do kościoła. Z naciskiem na słowo 'chodzić'. Głównie o 'chodzenie' chodzi. Tych co uczestniczą w spotkaniu z Bogiem, czują się zaproszeni na ucztę, jest niewielu. Jeśli skupiamy się tylko na opakowaniu to jakie jest wnętrze? Jako tzw katolicy 'boimy' się co ludzie powiedzą, a tak naprawdę chyba powinniśmy się martwić co powie o nas Bóg na Sądzie Ostatecznym. Jest miłosierny - wierzę w to z całych sił, ale jest również sprawiedliwy i w to też wierzę. I dlatego staram się uczestniczyć a nie chodzić. Jeśli ktoś nie wierzy a chodzi to może za którymś razem otrzyma łaskę spotkania z Bogiem, tyle tylko, że to człowiek musi sam chcieć i zrobić pierwszy krok, Bóg już to zrobił. 

Ja, na miejscu rodziców wyraziłabym swoje zdanie (oczywiście również na temat zawarcia związku małżeńskiego) ale nie naciskałabym bo to wy musicie chcieć a nie rodzice za was

Irbiss, masz racje, ale wiesz w dzisiejszym czasie ludzie bardziej mysla o tym, co dla nich jest wazne, a nie dla kogos. Zreszta no nie wiem, przeciez kosciol uczy dobrych rzeczy tak naprawde. Teraz na swieta u mnie bylo piekne kazanie, aby pokazywac bliskim codziennie, ze sie ich kocha i szanuje- bo z reguly ludzie bardziej dbaja o pokazanie sie przed obcymi. Wiecie, ojciec pomocny wszystkim dookola a w domu palcem nie kiwnie. I mysle, ze tak samo jest z tym kosciolem. Gdyby szef wymagal od nas dodatkowej godziny tygodniowo, to chcielibysmy byc dobrymi pracownikami i sie wykazac. Jesli rodzic wymaga godziny tygodniowo, to robi sie to bardziej problematyczne. I nie mowie tu koniecznie o tym kosciele.

Z drugiej strony nie mozna kogos zmuszac do wiary. Ale jesli autorka uwaza siebie za osobe wierzaca...wielu ludzi wspolczesnie ustawia wiare pod siebie, a nie dostosowuje swoich zachowan do wiary.

a ja bym im powiedziala ze nie wierze i chodzic nie bede (nawet jak niby wierzycie)