Temat: Nowoczesność Vitalianek

Mnie najbardziej drażni to ciągłe gadanie o zaufaniu. Doskonale wiem o tym, że to jedna z najważniejszych kwestii w związku. Jednak gdy czytam to forum to czasem dochodzę do wniosku, że niektórzy jakoś z tym zaufaniem przeginają. Nieważne co facet zrobi, na jak "genialny" pomysł by nie wpadł należy mu ufać.  Bezgranicznie. Chce pójść do klubu ze striptizem? Proszę bardzo . Chce zamieszkać z koleżanką z pracy? Nic się nie martw i ufaj. No bo przecież jak będzie chciał zdradzić to może to zrobić w drodze do kościoła. 

Dokladnie! Na murku w kosciele bo w wspolnym mieszkaniu drzwi zamyka sie na klucz - dowiedzialam sie tego dzisiaj bo tak to nie wiedzialam kurde! :)

Bądźmy szczerzy - branie masz pewnie dlatego, że masz zgrabną doopę. ;-) 

Hm, a co jest złego w związku partnerskim, co jest złego w zaufaniu, co jest złego w 'po równo' ? (w 'po równo' nie zawsze chodzi o rozliczanie się co do złotówki, raczej o to, że nikt nie szuje się oszukiwany i wyzyskiwany, nie da się przecież wszystkiego podzielić). edit: ale też uważam, że są granice. 

Nie widzę nic złego w wynajmowaniu mieszkania z płcią przeciwną ale co do reszty się zgadzam. Rozumiem w zupełności o co Ci chodzi i w większości się z Tobą zgadzam. Nie zgadzam się tylko z tak surowym ocenianiem i ubieraniem tego w słowa "makabra", bo również rozumiem nowoczesne i silne kobiety. Chce taka być - niech taka będzie. Różnorodność jest fajna, każda może znaleźć coś dla siebie. To daje taki kontrast i pozwala więcej myśleć. Też dlatego protesty feministek, homoseksualistów są takie przerysowane i agresywne, żeby zwrócić uwagę ludzi i dać do myślenia. Gdyby nie było różnorodności cofnęlibyśmy się o 100 lat, gdzie rolą kobiety było tylko rodzenie dzieci, pranie i gotowanie. Ja chyba stoję gdzieś pośrodku. Mój facet jest właśnie typem opiekuńczym, męskim i dla niego byłoby nie do przyjęcia gdyby kobieta miała płacić za siebie ale ma też w sobie romantyczną duszę, typ rycerza w lśniącej zbroi . Oboje nie wyobrażamy sobie rozliczania się z każdej złotówki, w zasadzie to mój facet jest głównym żywicielem rodziny, moje finanse są zdecydowanie mniejsze od jego, choć dla niego ideałem byłoby gdybym nie pracowała, jednak ja też chcę się realizować zawodowo. Z drugiej strony lubię czuć się kobieco, krucho, nawet kręci mnie to po części, że mój facet jest typem silnego mężczyzny, który finansowo jest mi w stanie zapewnić przyszłość i bezpieczeństwo. Oczywiście kocham go bezwarunkowo, kochałam go również wtedy kiedy byliśmy jeszcze na studiach zdani sami na siebie i różowo nie mieliśmy, wręcz przeciwnie, liczyliśmy każdy grosz, nie mieliśmy ani czasu ani pieniędzy na rozrywki (studia dzienne+praca), nawet zdarzało nam się żyć o przysłowiowym chlebie i wodzie.

Coz, ja nie wymagam od faceta, zeby byl hojny, czy zeby byl w stanie utrzymac nasze przyszle dzieci. Wymagam od siebie, abym byla w stanie to osiagnac, i abym nigdy swiadomie nie znalazla sie w polozeniu, w ktorym bede musiala oczekiwac tego od mezczyzny. Nie mam potrzeby bycia w domu slaba kobieta, jestem w zwiazku od siedmiu lat i wciaz daje rade z moim nastawieniem.

ja wymagam od faceta szczerosci, lojalnosci i wiernosci, czestych kontaktow oraz zeby pomagal w domu, uwazam ze jest pewna hierarchia, najpierw dom-praca-dziewczyna a potem koledzy i imprezy. mezczyzna powinien zarabiac, na tyle aby oplacic rachunki, kupic jedzenie i miec na swoje wydatki. oboje nie zgadzamy sie na samotne wyjscia na dyskoteki , striptiz tez odpada. jesli chodzi o placenie, to nie rozliczamy sie co do zlotowki. partner nie jest romantykiem wiec moge zapomniec o jakis niespodziwanych zaproszeniach czy spontanicznych prezentach, uwaza ze czasem moze postawic kino ale kobieta tez moze zaplacic sama za siebie. jesli facet mnie gdzies zaprosi i zaplaci to ja na drugi dzien zrobie zakupy i tak sie wyrowna i tak 

W sumie ja z moim chłopakiem wszystko dziele na pół, a nawet ja czasem wydaje więcej bo kupuje zakupy na obiady itp. ogólnie staram się żeby go w żaden sposób finansowo nie wykorzystać. Wstyd mi jest go poprosić jak mi już na coś brakuje. Mam młodszą siostrę ma 19 lat i ona zupełnie inaczej działa. Uważa, że facet jej powinien dać kupić itp i ma w około pełno adoratorów.

To teraz ja, starsza od większości z Was o dychę, jeśli nie więcej. Nie wiem, czy jestem wystarczająco nowoczesna(od lat związek partnerski nierejestrowany z młodszym facetem, od 20 lat zarabiam na siebie i dziecko, mam techniczny zawód i bardzo zmaskulinizowane środowisko pracy, do tego kilkunastu przyjaciół płci przeciwnej, też od lat). Nie dźwigam siat, nie czekam z obiadem, nie skaczę wokół faceta, w knajpach, kinie, teatrze nie płacę za siebie, chyba że idę z przyjaciółmi, albo zarabiam trzykrotność pensji partnera (było tak), nie oczekuję noszenia na rękach, za to oczekuję szacunku i uwagi codziennie. Nie jestem typem kruchej kobiety, ani z wyglądu, ani z charakteru, ale pewnych rzeczy po prostu sobie nie robię. Równouprawnienie to równość w prawach, nie zaś w obowiązkach, a związek to nie spółka prawa handlowego, gdzie każdy całus i złotówka muszą być zarejestrowane i rozliczone. Szanuję partnera, nie wnikam czy męska wodka to wodka tylko, czy klub ze striptizem i oczekuję też, że on uszanuja moje ochoty na oglądanie chippendelsow czy wyjazd w gory z przyjaciółmi (sam nie chodzi po górach, ja owszem). Co do reszty, cóż, to co mnie bardziej u koleżanek z portalu zastanawia i martwi, to brak szacunku do samej siebie, tkwienie w związkach, ktore je unieszczesliwiają "bo go kocham". A siebie nie?

Świetnie to ujęłaś. Masz bardzo zdrowe podejście.