Temat: Rodzina zastępcza

Ja dylematy rozumiem. To jest bardzo duża odpowiedzialność. Dzieci to nie zabawki i nie da się ich wyłączyć. Masz to szczęście, że to nie maluchy tylko całkiem duże i pewnie przez życie nauczone samodzielności dzieciaki. Jak już sąd wydałby wyrok o przyznaniu Ci dzieci pod opiekę to możesz się starać o dofinansowanie ( jednorazowe ) na urządzenie im pokoju ( kącika ) typu biurko, meble, wykładzina (ok. 1000 na jedno). A potem dopłatę do wakacji itp. Jeśli się kochacie i jest między wami więź to staraj się. 

ja marze o spokoju. O tym by sie nie martwic. O mame tez sie martwie.. nie chce by sie stoczyla jak wszyscy alkoholicy ale chyba sa slabe szanse.. marze o normalnej rodzinie swojej. 

ja z młodsyzm bratem (teraz juz ma 20 lat:D) tez nigdy nie miałam dobrych kontaktów, ale nie wyobrażam sobie żebym miała go zostawić w takiej sytuacji.

Nie znam Cię, ale piszesz, że marzysz o spokoju. Miałabyś ten spokój gdyby rodzeństwo zamieszkało u obcych ludzi albo w domu dziecka? Nie myslałabyś ciągle o nich? Nie martwiłabyś się? Ja znam siebie i wiem, że miałabym wyrzuty do końca życia..

Masz przed sobą bardzo trudny wybór. Myślę że twoje rodzeństwo też chciałoby mieć normalną rodzinę, jeżeli nie jesteś w stanie zdecydować się na czwórkę, to może pomóż chociaż jednemu np temu najmłodszemu. Będziesz w stanie stworzyć mu prawdziwy dom. Muszisz przedyskutować z chłopakiem na prawdę na powarznie..

Jeżeli naprawdę chcesz ich wziąć do siebie, to powinnaś to zrobić. Twój facet jest dorosły, powinien zrozumieć tę trudną sytuację. Jak już wcześniej napisano, dwójka jest prawie dorosła i nie powinno być problemu. Może nawet zastanowicie się razem z tymi starszymi nad jakąś bursą czy internatem - nie będzie takiego przeludnienia w domu, a też będą mieć normalne warunki oraz "normalnych" rówieśników blisko siebie. Młodsze również nie są maluchami, mogą pomagać w domu i też nie będą z Wami tak długo, jak byłyby własne od niemowlęctwa. Szczególnie, że sytuacja najpewniej zmusi je do szybkiego dorastania.

Co prawda nie mam młodszego rodzeństwa, ale gdyby coś stało się mojemu bratu i bratowej, to ich dziećmi zajęłabym się bez zastanowienia, w końcu kto jak nie ja? To moja rodzina, nie mogłabym pozwolić na to, żeby dorastały w domu dziecka i nie wyobrażam sobie żeby dzieci oddać do domu dziecka, bo mój facet (nawet nie mąż) nie chce się nimi zająć, bo woli swoje.

Moja bardzo dobra koleżanka, będąc młodsza od Ciebie odebrała dwoje rodzeństwa (młodszego niż Twoje) matce. Wychowuje ich sama, a jej chłopak bardzo ją wspiera i dąży do zamieszkania razem (mieszka za granicą), bo tak jak ją, jej rodzeństwo traktuje jak swoją rodzinę. Jeśli chcesz coś więcej o tej sprawie odezwij się na priv.
Moim zdaniem powinnaś zastanowić się czy Twój facet naprawdę tak bardzo Cię kocha, skoro nie chce pomóc Twojej rodzinie. Wiadomo, że każdy marzy o spokoju i własnej rodzinie, ale czasami życie idzie troszkę inaczej niż planowaliśmy i wtedy musimy zdecydować czy damy radę stawić temu czoła. Życzę CI podjęcia decyzji, która będzie przede wszystkim dobra dla dzieciaków, bo to im najbardziej potrzebna jest teraz pomoc.

Zaopiekuj sie rodzenstwem, chlopak niech sie przeprowadzi do domu dziecka skoro nie jest tak zle i wszyscy szczesliwi.

Stawiacie mojego chlopaka w zlym swietle. Na pewno mnie kocha, ale mysle ze to zbyt trudne dla niego.. tak samo jest to trudne dla mnie. Ja nie mam tez stalego dochodu.. boje sie strasznie.