Temat: robienie facetowi kanapek do pracy

Robię średnio raz, dwa razy w tygodniu, kiedy nie ma czasu, albo kiedy mi się nudzi. A tak to sam sobie robi buły ;)

Nieładnie ze sobą rozmawiacie. On - stawiając żądania, a ty - wyśmiewając jego poglądy. Jak tak będziecie rozmawiać o wszystkim, to nie wróżę wam dobrej wspólnej przyszłości i wiem co mówię. I nad tym radziłabym ci się zastanowić poważniej, niż nad kwestią robienia kanapek.

A co do kanapek - mój mąż jest wychowany w domu z tradycyjnym podziałem obowiązków. Z kolei u nas w domu był zupełnie inny model - mój ojciec jest samowystarczalny, sam sobie zwykle szykuje jedzenie i często nawet całej rodzinie obiady gotuje (w tygodniu częściej jest w domu, niż mama). Też u nas wyszedł ten temat i też była różnica zdań. Skończyło się na tym, że ja mu robię śniadania (jak i wszystkie posiłki), ale nie dlatego, ze on tego wymaga(ł), tylko dlatego, że ja się zgodziłam to robić. A o śniadania on mnie zwyczajnie prosił argumentując przede wszystkim tym, że po pierwsze primo, on nienawidzi szykować sobie jedzenia, po drugie primo, bardziej mu smakuje, jak mu zrobię, a po trzecie primo, ma dużo pracy i mało czasu (a naprawdę tak jest) i mu oszczędzam czas jak mu robię jedzenie. Jak żądał ode mnie robienia mu śniadań, to sie buntowałam, ale jak zaczał prosić, to się to zmieniło i teraz chętnie robię mu śniadania do pracy z myślą, że on się na pewno ucieszy, że to śniadanie ma i jak będzie jadł, to ciepło o mnie pomyśli. To jest wyraz mojej troski o niego i mojej do niego miłości i tak to traktuję.

A że on mógłby sam sobie robić jedzenie, to wiem, bo jak byłam w zagrożonej ciąży, to i mi jedzenie szykował.

Dlatego, że ja tyle już w kwestii robienia kanapek przeżyłam, to jednak radziłabym nie stawiać tej sprawy tak kategorycznie ani z twojej strony, ani ze strony twojego lubego.

a ja robię swojemu kanapki, on ma pracę fizyczna ja siedzącą, domem i dzieckiem zajmujemy sie wspólnie

Ja przygotowuję mu codziennie jedzenie do pracy, bo wiem, że bez tego albo nie zjadłby nic, albo jakiś syf. Sprawia mi to przyjemność. Robie to już od dłuższego czasu i za każdym razem mi dziękuje.

Gdy mój chłopak zostaje u mnie na noc to owszem, robię mu kanapki i jakies przekąski do pracy. Ale dzieje się tak 1-2 razy w tygodniu, wiec nie widzę problemu w zwleczeniu dupska z łózka, pójścia do piekarni po świeże pieczywo, zrobienie mu sniadania i kanapek do pracy. Z resztą ja lubie gotować, siedzieć w kuchni, a potem widzeć jego ucieszoną, najedzoną japę. 

ja robię, i jakoś to nie sprawia mi trudu, nie narzekam.

Nie robię, ale jestem w tej uprzywilejowanej pozycji, że mąż od początku zaznaczył, że nie chce, żebym mu robiła kanapki, bo wie, że lubię pospać i nie chce się przyzwyczajać. To on przygotowuje śniadanie dla nas obojga - nie mam na co narzekać. 

Nie widzę nic złego w robieniu kanapek. Podział obowiązków jak każdy inny. Ja sprzątam, piorę, gotuję a on zajmuje się kwestiami technicznymi. Jak trzeba wymienić uszczelkę czy przepchać kibel to twój facet mówi ci że nie bo nie jest twoim służącym ?

Ale jaka jest częstotliwość gotowania, prania i sprzątania, a jaka naprawy usterek technicznych? Już nie róbmy z tych facetów królów i panów.

mój mąż chodzi na 7 do pracy.
więc robię mu codziennie wieczorem.
a ż epracuje do 20 to wieczorami sie mu nie chce robić, więc ja robię.
czasem sałatkę, czasem cos innego.
sprawia mi to przyjemność, chociaz czasem wkurza.

edit: tym bardziej że mój mąż bardzo lubi zmywać naczynia!! :D