Temat: .

bursztynowa.lady napisał(a):

samosa napisał(a):

Ja miałam, do głowy mi nie przychodziło raczej, że  mogę nie wyzdrowieć. Rodzice na spokojnie mówili( miałam 16 lat): trzeba zrobić to i to, będziesz tak i tak się czuć prawdopodobnie, damy radę, jesteśmy rodziną. Nie było przy mnie atmosfery paniki czy przerażenia, nikt nie histeryzował przy mnie( lecz jestem pewna, że tak było), mówiło się o kolejnych krokach leczenia a nie czy będzie kolejny krok i reszta życia.Bardzo mi pomagało takie podejście patrząc z perspektywy czasu. W domu było spokojnie, mówiło się raczej jako o etapie do przejścia a nie etapie od którego zależy moje życie. Dzięki temu nie wywoływali we mnie ani paniki ani przerażenia, nie mówiło się non stop o horobie i dzięki temu nie myślałam w kółko o horobie. Duźo czasu spędzaliśmy razem, jak mogłam to wychodziliśmy razem, dużo rozmawialiśmy: o książkach, muzyce, histori, gotowanie, polityce..ale na moje szczęcie  nie w kółko o raku.Minęło ponad 10 lat. Bez nawrotów.

To dobrze, że miałaś wsparcie w rodzinie. Po stwierdzeniu, że to nowotwór świat wywrócił nam się do góry nogami ale lekarze pocieszali, że to jest najprawdopodobniej ziarnica, którą można wyleczyć tylko trzeba chcieć walczyć. Postanowiliśmy być silni .. niestety we wtorek kolejny raz świat wywrócił nam się do góry nogami. Lekarze zmienili front i zaczęli przebąkiwać  o problemach z płucami ... nie chcieli powiedzieć wprost jednak na wypisie wyraźnie jest napisane : drobnokomórkowy rak płuc. Nie jestem w stanie już czytać publikacji naukowych na temat tej choroby, które wyraźnie mowią o jedynie niewielkim przedłużeniu życia w ramach takiej choroby. Żadne wyzdrowienie nie wchodzi w grę. I jak niby mamy przyjmować te chorobę na spokojnie ?? I pytanie czy oszukiwać się i pocieszać, że będzie dobrze czy spojrzeć na wszystko realnie ??Kolejna sprawa ... rodzice mają nie uregulowane sprawy dotyczące własności mieszkania. Jak chorej osobie powiedzieć o tym aby pomyślała o zabezpieczeniu rodziny ? przecież tata kompletnie sie załamie i pomyśli, że postawiliśmy na nim krzyżyk.