Temat: Pieniadze w zwiazku

Mam to samo, moj zarabia, a dwojka pasozytow (plus dwojka ich dzieci) praktycznie na utrzymaniu. Ja osobiscie po kilku latach mam tego dosc, bo nigdy nigdzie nie mozemy jechac, nic zrobic, bo nie ma pieniedzy- a dlaczego ich nie ma? A no wlasnie. I ja nie zaluje nikomu, bo to jego pieniadze fajnie, ze pomaga rodzinie, ale tez sa pewne granice, tamci tez sa dorosli i tez moga sie ruszyc.

Jesteśmy razem kilkanaście lat. Mamy osobne konta i osobne budżety. Ja zarabiam od pewnego czasu sporo więcej. Nie mam z tym żadnego problemu (miałam za to wielki mentalny problem, dopóki zarabiałam mniej - nie znoszę być od kogokolwiek zależna).

nie mieszkam z facetem wiec nie mamy wspolnej kasy,ale kupujemy raz on raz ja.czasem zdarzy sie ze on kupuje pare razy pod rzad i nie robi z tego tragedii...generalnie zarabia 3 razy wiecej odemnie i ma swiadomosc ze nie zbiednieje....

U nas póki nie znajdę pracy partner nas utrzymuje. Źle się z tym czuję, dlatego ciągle szukam sensownej pracy.
A dla mnie byłoby idealnie gdybyśmy zarabiali mniej więcej tyle samo. Komfort psychiczny i stabilność finansowa.

A jesteś pewna, że rodzice i rodzeństwo proszą twojego faceta o kasę? Może sam chce im pomóc? Ja mam brata starszego o 10 lat, skończył już studia, za czasów jego nauki rodzicom lepiej się powodziło, teraz jest gorzej, do tego moj tata jest chory i bardzo duzo wydaje na leki. Dlatego moj brat pomaga mi finansowo. Jakos nie zauważyłam, zeby jego zona narzekała z tego powodu, sama zresztą też pomaga siostrze. Jak zniszczył mi się telefon i miałam go przez kilka miesięcy sklejonego taśmą, to brat sam zaproponował, że odda mi swój. To nie jest wykorzystywanie, tak po prostu postępują ludzie, którzy się KOCHAJĄ.

Nie wyobrażam sobie być z kimś, mieszkać razem i nie mieć wspólnego budżetu. To tak jakby chciało się zaangażować ale nie do końca. Chcesz dzielić z kimś życie ale jednak nie jesteś pewien. Tym badziej nie wyobrażam sobie że idziemy do restauracji i płacimy po połowie, lub w ogóle na cokolwiek robimy "zrzute" i każdy płaci za swoje. Bym się czuła bardzo niezręcznie.

jak u nich na miejscu nie da rady znalezc pracy, to moze niech brat poszuka pracy w najblizszym w miare duzym miescie. nie musi sie z rodzicami gniezdzic na wsi

ja mieszkam na dwa domy w sumie, bo studiuję dziennie, daleko od narzeczonego więc jak mam szkołę jestem u mamy, jak jest wolne jakiekolwiek jade do niego, nie pracuję teraz bo nie mogę, jak pracowałam zresztą było tak samo. Rachunki on, zakupy jeśli jakieś duże na zapas on, ja jakieś drobne, czasem coś dołożyłam do rachunków...ale nie widzę w tym nic złego że on płaci skoro jak zarabiałam 600 zł jako studentka a on 3 tys czy więcej...szkoda bardzo żebym  miała z tych groszy jeszcze pół oddać, poza tym dla mnie podział obowiązków jest tradycyjny- ja wcale nie chciałam równouprawnienia, więc skoro ja gotuję, sprzątam to mężczyzna powinien zająć się np. drewnem na opał (mieszkamy w domu), koszeniem trawy i finansami, oczywiście jeśli skończę szkołę i będę miała taką pracę jaką chce, myślę że będzie na pół. Ale na razie...tym bardziej, że na same dojazdy do niego idzie mi ok. 200 zł miesięcznie...