Temat: Pieniadze w zwiazku

W pewnym sensie ma racje, bo on na tym stracił, nie miał w życiu szansy, ale ile ma to spłacać? 

Nie uważam, żeby meżczyzna powinien być głównym żywicielem rodziny, chociaż wydaje mi się, że mój ma takie ambicje, żeby to na Nim spoczywała większa odpowiedzialność za nasz byt. Ale ja nie uważam, że "powinnam pracować 3 dni w tygodniu tylko dlatego, że mam ochotę"
Pieniądze mamy wspólne, natomiast ja zarabiam mniej i opłacam studia, więc siłą rzeczy myślę, że to z Jego wypłaty idzie na większość zakupów (jedzenie, rzeczy do domu). Za wynajem 50/50

U mnie finansowa sprawa wygląda tak, że pieniądze z mężem mamy wspólne, bez podziałów: moje/Twoje.
Ogólnie bez różnicy nam kto zarabia więcej :).

Mieszkamy razem i pieniądze mamy wspólne. Tzn. każdy na swoim koncie, ale nie dzielimy ich na Twoje, moje, razem decydujemy o ich przeznaczeniu i odkładamy na wspólne konto.
Nigdy nie chciałabym nie pracować i bć na utrzymaniu faceta, tak samo jak nie wyobrażam sobie aby on był na moim- z domu wyniosłam wzorzec, że facet powinien robić wszystko, aby rodzinie żyło się jak najlepiej.
Niedługo się pobieramy, na razie studiujemy i mam nadzieję, że mój zrobi się mniej imprezowy i bardziej poważny za jakiś czas. Ma jakieś dorywcze prace, ale chciałabym, żeby miał więcej ambicji. I tak mamy już ułatwiony start- mieszkanie, samochód itd.

Uważam, że Twój jeśli chce mieć z Tobą rodzinę powinien skupić się na Was i utrzymywanie 24-letniego brata w ogóle nie powinno wchodzić w grę- niech się facet bierze do roboty!

szczerze.....

zanim zaszłam w ciąże to pracowałam i rachunki z reguły były 50/50. czasem jedno drugiemu dokładało jeśli zabrakło kilka złotych. w tamtym czasie to ja głównie kupowałam jedzenie, ale nie dokładałam się paliwa, a nie raz zdarzyło się aby mnie mój Janusz gdzieś podwoził. czasem jak miał gorszy miesiąc to ja tankowałam auto min raz w miesiącu, ale ja też miałam gorsze dni z pieniędzmi więc on mi pomagał. może nie składalismy naszych wypłat na jedną kupke i potem bralismy z niej kazdy dla siebie ale to wszystko się wyrównywało. teraz od 4mscy siedze w domu bo nie mogę pracować i to on mnie utrzumuje i nie płacze z tego powodu, za slub cywilny też on zapłacił(moja sukienka, buty, fryzjer, obiad dla starszych). 

a rodzice nie mają żadnej renty/emerytury? jak dla mnie to starszy brat powinien iść do pracy i dokładać się do rachunków, a Twój facet może im pomagać np. kupując węgiel na zimę, czasem jakieś zakupy robiąc czy pomagając w większych wydatkach, a nie ich utrzymywać.

To miłe ze strony Twojego faceta, że pomaga swojej rodzinie. Jednak na jego miejscu określiłabym pewne granice. Po pierwsze, obaj bracia są pełnoletni, więc mogą ruszyć tyłek do pracy, a Twój mężczyzna nie ma obowiązku pomagać także im finansowo - w końcu są dorośli, a jeśli będą cały czas dostawać pieniądze od brata, to w życiu nie zmobilizują się do pracy.

Jeśli chce pomagać rodzicom - okej, jak najbardziej to rozumiem, oni już pracować nie mogą, poza tym utrzymywali go całe życie, pomagali mu, więc ma prawo się im za to odwdzięczyć.

Wiesz, wydaje mi się też, że właśnie tak powinnaś z nim porozmawiać, jeśli on myśli o ślubie - pomagaj swoim rodzicom, ale nie ułatwiaj życia swoim braciom, bo oni tego nigdy nie docenią, za to przyzwyczają się i będą ciągle wyciągać rękę po pomoc, podczas gdy mają wszelkie predyspozycje do tego, by samemu zarabiać.

Postaw sprawę jasno. Poza tym jeśli on ma priorytety, to będzie wiedział, że mając "swoją" rodzinę, żonę, dzieci, to one są później na pierwszym miejscu. Bracia? Najwyższy czas, żeby zaczęli radzić sobie sami. Rodzicom pomoc się należy.

Osobiście mam taką sytuację, że nie pracuję, ale dostaję miesięcznie pieniądze od rodziców. Za tydzień wychodzę za mąż, mieszkam już ze swoim narzeczonym ponad 1,5 roku. On zarabia bardzo dobrze, nigdy nie było dyskusji na temat pieniędzy, że mam za coś płacić, po prostu by mi na to nie pozwolił. On chce żebym skończyła studia, dostała dobrą pracę.
Mam niedużą, ale wystarczającą sumę pieniędzy na miesiąc i właściwie nie proszę się o więcej (choć wiadomo, że jedzenie, rachunki nie są na mojej głowie) - spokojnie wystarcza mi na kartę mpk, opłacenie telefonu, drobne wydatki, oczywiście bez szału, zakupy ubraniowe czy inne odpadają :)

U mnie ojciec zarabiał więcej, ale mama musiała w większości radzić sobie sama ze swoją skromną pensją (zawsze były problemy na zasadzie: przecież to ja zarabiam, to moje pieniądze).
U narzeczonego w domu ojciec zarabia nieporównywalnie więcej od jego matki, i nigdy nie było między nimi problemów, to on był żywicielem rodziny, głową, itp. Narzeczony widzę, że ten schemat chce powielić, bo zawsze mówi: "Ja zarabiam dobrze, ty możesz zarabiać mało, byle byś robiła coś co cię cieszy".

Ja jeszcze nie mam swojego stanowiska w tej sprawie, pójdę do pracy, to się przekonam ;)

Mamy dwa osobne konta ale to ja w zasadzie dysponuje pieniedzmi z obu, bo mój mąż należy do tego gatunku co to nie pamieta nawet o zapłaceniu rachunku za własny telefon, a jak widzi pustą lodówkę to do głowy mu nie przyjdzie że zakupy trzeba robić. Więc opłacam wszystkie rachunki, robie zakupy itd. Podczas wyjść nie ma żadnego znaczenia z którego konta idzie kasa. Brakuje na jednym to się bierze z drugiego

matkoo gdyby mi mój facet za zakupy kazał dawać 50 % to bym go chyba wyśmiała. Albo jest się razem i kasa jest wspólna czyli raz jeden raz drugi ale nikt nie mówi głośno" zapłaciłem/am 3 stówy oddaj mi połowę" to jest dopiero hipokryzja. To że są czy nie są po ślubie nie powinno mieć żadnego znaczenia skoro i tak żyją razem. Co do autorki uważam że zdecydowanie powinnaś pogadać ze swoim facetem o braciach. Ten 18 letni to jeszcze jakoś przejdzie ale 24 latek chyba już powinien zacząc sam o sobie myśleć.