Temat: Gdy miłość zamienia się w przyjaźń... z jednej strony.

peanutbutter napisał(a):

Miałam kiedyś podobną sytuację. Czułam dokładnie to co Ty - nie interesowało mnie już co robi, nie wypisywałam do niego ciągle, nic. W końcu zerwałam przekonana , że pewnie nic już z tego nie będzie, a ja ułożę sobie życie od nowa. Tiaaa, po 3 miesiącach tak za nim tęskniłam, że nie mogłam normalnie funkcjonować. Wróciliśmy do siebie ;). 

malaja1989 napisał(a):

moim zdaniem zrobilabys najwieksza glupote gdybys go zostawila. tak jest ze zawsze najbardziej kreci nas to czego nie mamy/ miec nie mozemy. a nie doceniamy tego co jest. wyobraz sobie swoje zycie bez niego. i wtedy przemysl ile ten zwiazek ci daje. nawet jesli poznasz kogos nowego z kim na poczatku bedzie wielki ogien to ten ogien moze szybko sie wypalic. i wrocisz do punktu wyjscia z ta roznica ze przyjaciela najlepszego w tej osobie miec nie bedziesz. po 5 latach to normalne ze milosc sie zmienia, uspokaja, wycisza. dzieki temu mozna normalnie zyc i funkcjonowac nie chodzac 3 metry ponad ziemia z zakochania:) no chyba ze do swojego partnera masz duzo zastrzezen, denerwuje cie albo cos no to wtedy chyba rzeczywiscie nie ma czego ratowac

WhatBliss napisał(a):

Może spróbuj się odciąć na jakiś czas - wtedy zobaczysz, jak jest ci lepiej?