Temat: Pragnienie bycia rodzicem/ojcem

Absolutnie, nie można tego nazwać egoizmem, bo Wy pozbawiacie siebie tego szczęścia jakim jest miłość do dziecka a nie kogoś innego. Powiem tak, ja długo nie byłam gotowa na dziecko i myślę, ze wciąż nie byłam na nie gotowa gdy podjęliśmy decyzje o staraniach, również będąc w ciąży oraz tuz po porodzie nie czułam tego co nazywają instynktem macierzyńskim, aczkolwiek tragedii nie było. Wszystko zaczęło przychodzić stopniowo i naprawdę, uwierz mi, dziecko to największe szczęście i nikogo, nawet własnego męża/partnera nie kocha się tak mocno , jak dziecko. Wiem, ze komuś, kto go nie posiada trudno jest to sobie wyobrazić. Wiem, bo mnie było trudno. Decyzje podjęliśmy świadomie, jednak bez 100% przekonania czy jesteśmy gotowi( mój mąż również zajmował podobne stanowisko w tej kwestii).W naszym wypadku chodziło o wiek oraz o to, ze do końca nie byliśmy przekonani czy chcemy mieć dziecko albo ze na pewno go nie chcemy. Teraz wiem, ze to była najlepsza decyzja w moim życiu, bo nic innego nie jest mi w stanie dać satysfakcji. Dodam, ze inne dzieci mnie w ogóle nie ruszają, wręcz denerwują i unikam wizyt w domach w których są dzieci...wiem, ktoś mógłby nazwać mnie hipokrytka:) Nie potrafię tego wytłumaczyć. Chyba najważniejsze jest to abyście z partnerem byli zgodni co do decyzji, bo co , jeśli za kilka lat któreś z Was zmieni zdanie. Wówczas to drugie może się czuć oszukane. Myślę, ze już teraz powinniście omówić taka możliwość . Być może taka sytuacja nigdy nie zaistnieje, ale może się zdarzyć. Ludzie się zmieniają, wiem to po sobie i nie mam tu na myśli chęci posiadania dziecka ale ogólnie nasze poglądy zmieniają się pod wpływem doświadczeń. A... dodam jeszcze , ze ten ostatni rok po urodzeniu mojej córeczki był naprawdę trudny i teraz kiedy myślę o kolejnym dziecku to myśl o tych wszystkich nieprzespanych nocach, karmieniu piersią, przechodzeniu przez to jeszcze raz, skutecznie mnie zniechęca, choć bardzo chciałabym mieć jeszcze jedno.Jednak byc moze bedzie mi dane byc mama tylko jednego dziecka.

Uważam, że jeśli nie chcecie/nie macie czasu na zajmowanie się dzieckiem, lepiej go nie mieć. Nie zgadzam się jednak z tym zdaniem: To tak jakby próbować wmówić komuś,kto bardzo chce pomalować pokój na żółto,że i tak pomaluje go na zielono,albo kto na starość poda nam szklankę wody,co po nas zostanie,kto nas pochowa - przecież po to się urodziliśmy, by przekazać życie dalej i nie da się tego porównać do malowania ścian

Mi też przykro ze straty dziecka,i ci współczuje

Anula ale ja nie napisałam tego co umieściłaś w swoim poście powyżej :( Nigdy nie powiedziała bym tak o maleństwie.To napisała Forumowiczka mastema666 doczytaj sobie dokładnie powyższe posty i nie obrażaj...

Czemu na siłe chcecie przekonać niektórych ze dzieci są takie cudowne?
Nie wątpię że te piękne chwilę są warte tego wycierania kup, i wymiocin i wstawania po nocach żeby ululać dziecko bo coś mu nie pasi.
Ale niektórym kobietą nie jest to potrzebne, nie mają instynktu macierzyńskiego, i moim zdaniem taka osoba nie powinna mieć dzieci tylko dlatego że społeczeństwo tak mówi. Bo zarówno matka jak i dziecko byłoby nieszczęśliwe wtedy.

Tym bardziej,że to napisała mastema666 a nie ja :(

mastema666  ......

przepraszam , to bylo wlasnie do autorki tych .... no wiecie, niewiem jak to nazwac, tych smierdzi sra itp. napisalam w odpowiedzi u ciebie przypadkowo ale mialam zamiar do niej.  gabsonowa, przepraszam ze odebralas to jako do ciebie :) wyyyybacz.... 

Ależ ja nikomu nie chce niczego wmówić, i nikogo nie chce przekonać. Absolutnie! Jeżeli ktoś nie chce mieć dzieci, to niech ich nie ma i ja to akceptuję i popieram. Ale argument bo dziecko sra i śmierdzi to nie argument, i próbuję przekonać że jednak tak nie jest bo moje dziecko pachnie, jak się uleje to je przebiorę.


Autorko nie napisałaś tego tak dosadnie, ale mniej więcej o to chodziło użyłaś kulturalniejszego języka