Temat: Wyjscia do kolegow-Facet

TraVirgolette napisał(a):

tak sobie jeszcze pomyślałam, że ja to bym sie nawet wstydziła mieć faceta, który reaguje na moje pozwalanie/nie pozwalanie.. To takie niemęskie :-)) grunt to się po partnersku dogadać i wzajemnie nie ograniczać. Wiadomo że jak jest dziecko, to ten układ wygląda inaczej, np. w pon ja zostaje z dzieckiem, we wtorek mąż etc. 

Kenayaa napisał(a):

Poważnie? Nie godzicie się jak facet chce wyjść do kumpla? Szok! Facet to ani nie pies na smyczy, ani nie dziecko które potrzebuje zgody mamusi. A wy nie spotykacie się z koleżankami? Czy po prostu wam wolno a im nie? Masakra jakaś.Mój facet z samymi kolegami wychodzi ze dwa razy w miesiącu, ale nie na piwko (bo pije rzadko), ale pograć w jakąś fifę czy coś podobnie ambitnego. Mam 21 lat, on 23. Jesteśmy razem dwa lata, a od 1,5 roku mieszkamy razem.

Czarnamania napisał(a):

Laurka93 napisał(a):

Czarnamania napisał(a):

Nie mam potrzeby kontrolowania mężczyzny, pozwalania mu  na coś, czy zabraniania, to nie dziecko  tylko dorosły w pełni ukształtowany mężczyzna. Robi co chcę w sumie. :) Rozumiem, że ma rożne potrzeby, tak samo jak ja. Jak by chciał, to może go nawet z miesiąc w domu nie być:), bo imprezuje z  kolegami:) Mam tak od urodzenia;).Aaaa i jak nie chce to nie opowiada, co tam robił:)  30 lat -bez związku-bez dzieci

To mnie trochę przeraża, nie da się być w takim związku jak tu opisujesz. współczuje...

  Skąd wiesz, że się nie da? :) Nigdy mężczyźni nie narzekali na taki stan spraw. Ja sama potrafię powiedzieć, wiesz co, jadę na kilka dni do swoich przyjaciół z innego miasta:) i oni nigdy nie mieli z tym problemu, jak on miał znajomych w innym mieście robił to samo. :) Nie mam zamiaru mu czegoś zakazywać, nie mam zamiaru ograniczać i planować mu życia. Widzisz, dla mnie najważniejsze żeby ta druga osoba była  szczęśliwa i jeśli ma potrzebę jechać sama to jedzie:) Ja jak wyjeżdżam na festiwale filmowe, to czasem mnie miesiąc nie było i oni to rozumieli. Bo procowałam na to całe życie:P Później nadrabiamy czas , jeśli on i ja mamy taką potrzebę. Ludzie mają różne style życia, nie rozumiem, co tu jest do "oceniania". Jeden lubi piwo, drugi jak mu nogi śmierdzą. W moim środowisku, to dość powszechne. I nie mów, że się nie da:) Bo nie wiesz tego.  I nie potrzebuje twojego współczucie:) Bo to nie ma nic do rzeczy i jest zupełnie niepotrzebne:)

agataq napisał(a):

z racji tego, że mąż jeździ w rajdach, jego spotkania z kolegami, nawet te zakrapiane przebiegają w garażach podczas montażu, regulowania, wymieniania, dumania o tym co jeszcze wymienić, poprawić wyregulować, lub kontemplowania zdobytych pucharów, względnie planowania kolejnego sezonu.Musiałabym być psychicznie niezrównoważona by komukolwiek czegokolwiek zabraniać :) A co? ja do koleżanek nie ganiam? Nie przesiaduję na siłowni? Ma siedzieć w domu i czekać? Albo gorzej - mam na siłę z nim łazić i siedzieć w oparach benzyny słuchając o rzeczach, których nie rozumiem i zrozumieć nie mam zamiaru? No bez jaj :)Pewnie że jestem najważniejsza a on najważniejszy, ale są sprawy w które włazić z butami nie mam zamiaru :)I sprawy, w których kumpli nie zastąpię :)  Nawet 4 razy w tygodniuI wierzcie mi - wolę taki układ niz Ala Bundiego na kanapie :]

mritula napisał(a):

Mam rozrywkowego domatora :) Jak chce się napić zaprasza kolegów, to samo i ja. wyrosłam już z latania po klubach i pubach. Wyjścia samotne? Mąż raz max dwa do roku ja jakieś 3 razy częściej:) Jednak wolimy wolny od pracy czas spędzić razem przy dobrym drinku czy filmie.Mężatka od 13 lat. Lat 30 i 32 mąż, trójka dzieci :)

Laurka93 napisał(a):

Czarnamania napisał(a):

Laurka93 napisał(a):

Czarnamania napisał(a):

Nie mam potrzeby kontrolowania mężczyzny, pozwalania mu  na coś, czy zabraniania, to nie dziecko  tylko dorosły w pełni ukształtowany mężczyzna. Robi co chcę w sumie. :) Rozumiem, że ma rożne potrzeby, tak samo jak ja. Jak by chciał, to może go nawet z miesiąc w domu nie być:), bo imprezuje z  kolegami:) Mam tak od urodzenia;).Aaaa i jak nie chce to nie opowiada, co tam robił:)  30 lat -bez związku-bez dzieci

To mnie trochę przeraża, nie da się być w takim związku jak tu opisujesz. współczuje...

  Skąd wiesz, że się nie da? :) Nigdy mężczyźni nie narzekali na taki stan spraw. Ja sama potrafię powiedzieć, wiesz co, jadę na kilka dni do swoich przyjaciół z innego miasta:) i oni nigdy nie mieli z tym problemu, jak on miał znajomych w innym mieście robił to samo. :) Nie mam zamiaru mu czegoś zakazywać, nie mam zamiaru ograniczać i planować mu życia. Widzisz, dla mnie najważniejsze żeby ta druga osoba była  szczęśliwa i jeśli ma potrzebę jechać sama to jedzie:) Ja jak wyjeżdżam na festiwale filmowe, to czasem mnie miesiąc nie było i oni to rozumieli. Bo procowałam na to całe życie:P Później nadrabiamy czas , jeśli on i ja mamy taką potrzebę. Ludzie mają różne style życia, nie rozumiem, co tu jest do "oceniania". Jeden lubi piwo, drugi jak mu nogi śmierdzą. W moim środowisku, to dość powszechne. I nie mów, że się nie da:) Bo nie wiesz tego.  I nie potrzebuje twojego współczucie:) Bo to nie ma nic do rzeczy i jest zupełnie niepotrzebne:)

Ja i tak nigdy nie zrozumiem tego. Bo tak nie wygląda związek i to nie jest kwestia wyluzowania. Po prostu jak ludziom w związku nie zależy na sobie to nie obchodzi ich życie drugiej osoby, nie obchodzi ich gdzie wychodzą i z kim. Piszesz "zawsze rozumieli" to Ty byłaś w jakimś związku zbiorowym? Czy po prostu tak często zmieniasz tych partnerów? Jeśli to drugie to trudno się dziwić dlaczego... pracujesz sobie na to właśnie takim podejściem wiecznie wyluzowanej, pozwalającej na wszystko. Pytanie autorki moim zdaniem było skierowane do ludzi którzy mogą pochwalić się jakimś stażem związku, bo wtedy można cokolwiek powiedzieć o zdrowych relacjach.