Temat: wasi ojcowie...

O jaaa, az przykro że az tylu złych ojców. Mój jest kochany, choć czasem nerwowy, ale ogólnie bardzo dobry i chce dla mnie jak najlepiej. A jak to czytam co piszecie to mam wrażenie, że jest najlepszym tatą na świecie.

Mój jest kochany :)

jak tak czytam wasze odpowiedzi to naprawde zazdroszcze dziewczynom ktore maja ojców z ktorymi moga normalnie pogadac, ktorzy je wspieraja i okazuja milosc, martwia sie. chcialabym zeby moj taki byl... 

moj ojciec wogole sie niemartwi o moja przyszlosc nigdy niemyslal zeby zapewnic jakas przyszlosc mi i siostrze, wogole go nieobchodzi , ojciec by chcial zebysmy z siostra jak sie kiedys wyprowadzimy z domu to zebysmy mialy kase i jeszcze jemu dawaly... 

Ja mam z tatą o wiele lepszy kontakt niż z mamą. Jestem w 100% córeczką tatusia i wiem, że mam przeogromne szczęście. Chciałabym, żeby mój mąż był taki jak tata :) Mam siostrę, a wiem, że każdy facet chciałby mieć syna, więc takim synem jestem po części dla mojego tatka. Oboje uwielbiamy piłkę nożną, ogólnie sport, mamy mnóstwo wspólnych tematów do rozmów, ten sam charakter, poczucie humoru, dlatego tak dobrze się dogadujemy. Nie zamieniłabym go na innego nigdy w życiu :)

mój tata sprawdza się w 100%.

Wiadomo, ze kazdy jest inny. Niestety nawet i najgorsi idioci zostają ojcami...rodziców sie nie wybiera. Ja naszczęscie należę do szczęsciar z fajnym tatuśkiem. Wiadomo, ma wady, ale któż ich nie ma?

Wlasciwie to niewiele moge powiedziec o moim ojcu. Nie mam z nim dobrego kontaktu. Odzywa sie do mnie tylko wtedy gdy cos chce, od dziecka byłam grubaskiem - wysmiewal mnie i osmieszał, niewazne czy bylismy na osobnosci czy przy ludziach. Wiem o nim tylko tyle, ze jest zyciowym nieudacznikiem....

Rola mojego ojca do tej pory sprowadzała sie do placenia alimentow, teraz nawet tego nie robi... Mama znalazla sobie kolejnego ktory okazał sie alkoholikiem i nie jeden raz podniosl na mnie reke. Na szczescie opamietala się i go zostawila...

Mój ojciec kiedyś był wspaniałym człowiekiem, pamiętam jak byłam mała i wspólnie jeździliśmy na grzyby do lasu, oglądaliśmy filmy, graliśmy w piłkę czy jeździliśmy na rowery... Niestety zaczął zmieniać się jakieś 6 lat temu i od tego czasu jest koszmar, jest leniwy, nic mu się nie chce, do pracy nie jeździ (ma zakład) i prawie doprowadził firmę do ruiny, na szczęście mama się wzięła i nie pozwala na to. Często wyzywa mnie, siostrę, matkę, że jesteśmy nierobami i tylko na nim żerujemy, a tak na prawdę to mama teraz haruje jak wół, zajmuje się domem + siedzi po 10 godzin w firmie, śpi po 5-6 godzin, a on sobie wszystko olewa... Często jak jeździmy na zakupy to krzyczy dlaczego ciągle nowe rzeczy i czemu ciągle takie drogie i w ogóle po co to nam. Porównuje nas do swojego patologicznego domu w którym się wychował, w którym matka pracowała do śmierci a ojciec tylko pił i leżał przed telewizorem, z którego dzieci pouciekały jak tylko mogły, ale dla niego taki układ jest idealny. Pożyczył ode mnie wszystkie oszczędności które miałam (nie było ich mało, ok 11 tysięcy ze stypendiów naukowych i nagród) i teraz zostałam praktycznie bez grosza (czyli jak mnie wywali z domu po 18stce bo tak mówi to nawet nie mam gdzie pójść czy za co żyć, co oznacza rezygnację ze szkoły i z marzeń). Coraz częściej zastanawiam się, dlaczego mama nie wystąpi o rozwód, ale ona bardzo boi się tego co powiedzą inni ludzie, zresztą obecnie nie miałybyśmy nawet gdzie pójść (rodzice mamy zmarli a cały spadek po niej również przejął i roztrwonił "tatuś"). Jak to piszę to łzy mi ciekną po policzkach ale miałam potrzebę się komuś wygadać, a nie mogłabym tego powiedzieć nikomu z mojego otoczenia... :( Zastanawia mnie dlaczego niektórzy robią wszystko byleby komuś zatruć życie i doprowadzić do depresji i nerwicy :((

Mój tato też jest nerwowy i czasem apodyktyczny i w sumie tylko tyle mogę mu zarzucić, bo tak to wiem, że poświęciłby dla mnie i mojego brata wszystko.

I też jestem w szoku, że tyle z Was tak narzeka na swoją rodzinę.. ciekawe na ile to prawda, a na ile typowe polskie narzekanie...