Temat: Problem w związku...;/

nie no w takim wypadku facet przesadza... musi uszanować twoje przyzwyczajenia, a ty od czasu do czasu idź spać razem z nim :) przecież wtedy nie będziecie na pewno spali :)

Przez kilka dni wstawaj o 6.00 razem z nim to się przestawisz na wcześniejsze chodzenie spać ;)

Albo możesz spróbować melatoniny.

Prędzej czy później będziesz musiała wstawać rano ;)

niekoniecznie :) mi do tej pory zdarza sie wstawać o 14tej a w tym roku stuknęła mi trzydziestka
kwestia wykonywanego zawodu

może spróbuj to jakoś wypośrodkować, tak żebyście chodzili spać przynajmniej o podobnej porze - np. o 22 czy 23. mieszkam ze swoim narzeczonym też od października i też studiuję a on pracuje. wstaje najczęściej tak jak twój, o 6 rano, a ja mogę dłużej pospać co prawda, ale trochę już się przestawiłam, i gdy on się krząta, jeszcze dosypiam, a potem jak już wychodzi, to wstaję. dzięki temu chodzimy spać koło 23 czy 24 razem. chyba nigdy nie zdarzyło nam się iść spać osobno jeszcze.
myślę, że wszystko to kwestia przyzwyczajenia. mnie było ciężko na początku wstawać po jego wyjściu, a teraz już właściwie nawet nie chce mi się marnować czasu na dłuższe spanie.
poza tym - pogadaj z nim! :) powiedz mu, co i jak. on może zacznie chodzić spać trochę później, a ty trochę wcześniej, tym samym wypracujecie jakiś kompromis i wkrótce będzie dobrze :)
małymi kroczkami, wszystko się da zrobić.

no sorry ale ja bym nie chciała żyć z takim leniem śpiącym do 13

wydaje mi się ze jest zazdrosny o komputer...mój też takie jest jak za długo siedzę na laptopie i nie poświęcam mu uwagi...spanie to tylko takie pretekst abyś się nie zorientowała ze jest zazdrosny o ,,maszynę,,... rozpieszczaj go tak godzinę przed snem..mów mu różne miłe rzeczy i daj mu siebie ..a nóż pomoże ..heheh powodzenia...

ja go też rozumiem- sama przezywałam podobny problem u siebie tylko w drugą stronę- ja padałam na twarz o 21 jak przez rok musiałam wstawać o 5 do pracy a mój M. mogł siedzieć do 23-24 i szlag mnie trafiał jak światło z laptopa mnie dochodziło albo słyszałam dzwiek wiatraczków!  Problem się skończył kiedy M. zaczał mieć na rano do pracy a nie na zmiany gdzie wtedy mógł sobie czasem odespać braki, ja nie mogłam- teraz ja mam na poźniej niż on więc czasem ja bym mogła siedzieć a on chce już spać (czasem o 21!).

Gwaratntuje Ci, że jak ucziwie z nim powstajesz przez tydzień o 6 Twój zegar biologiczny sam się przestawi (jak nie będziesz odsypiać w dzień). Ja kiedyś też byłam spiochem co może siedzieć do 2 i spać do 12 i w domu zawsze mama się na mnie denerwowała jak w wakacje taki tryb życia prowadziłam (wtedy mogłam sobie na to pozwolić) bo kłócił się z rytmem mojej rodziny. Pytanie, czy chcesz dla związku z czegoś zrezygnowac, dostosowac się dla kogoś czy uparcie tkwić przy swoich przyzwyczajeniach bo tak Ci wygodniej. Zawsze można próbowac "wyśrodkowac" czas kładzenia się do łóżka razem o ile oboje tego chcecie. Chyba, że Tobie wspólne usypianie nie jest do szczęścia potrzebne i nie zamierzasz się zmuszać- ale wtedy nie dziw się, że facet który widocznie ma taką potrzebę też nie będzie się zmuszał w jakiejś innej kwestii na której akurat Tobie będzie zależeć.

Eh dziewczyny, po pierwsze pisałam że siedzę z lapkiem przy biurku, do łóżka nie dochodzi a wiatraczka nie słychać bo w nocy siedzę na mini netbooku, a one mają mały wiatraczek który się rzadko włącza...

to powstawaj tak jeszcze drugi tydzień- widocznie więcej czasu na przestawienie się potrzebujesz, w końcu padniesz o tej 22. Uwierz mi, każdy jest w stanie przestawić swój zegar jeśli tak mu się warunki ułożą choć trzeba się z tym trochę pomęczyć- czytałam o tym kiedyś, i większość nie pociągnie długo na 4h snu. A co do światła- wiesz u mnie też teoretycznie nie dochodziło do łóżka- laptop był odwrócony a ja i tak czułam, że jest widniej w pokoju. To tak jak niektórym przeszkadza latarnia za oknem mimo zasłon.