Temat: Samotność w małżeństwie

Wiele razy myślałam o tym żeby odejść, ale przeraża mnie to, że w ten sposób 'zabiorę' ojca dzieciom. Syn ma 5,5lat. Ojciec jest dla Niego bardzo ważny...
Faktycznie jest tak, że łączą nas tylko dzieci   Z drugiej strony jestem za młoda na taką wegetację... Chciałabym jeszcze poczuć ten dreszcz emocji...
Najgorszy jest ten strach przed nieznanym... Tylko dlatego wciąż trwam w tym małżeństwie...

jeśli wam obojgu zależy na związku, na naprawie relacji - terapia. 

No i jeszcze jedno. Jeśli mu zależy na dzieciach i chciałby było dobrze między wami to powinien zdecydować się na terapie.

Nie sądzę, że On się na to zgodzi...
Przede wszystkim ja już nie mam pewności czy Mu zależy... Przestaję nawet wierzyć w to, że mi zależy

Jasne, każcie jej się rozwieść, bo ślub to taka umowa tymczasowa.

Spróbuj zaaranżować jakąś romantyczną kolację, wywal dzieciaki do babci czy coś, zbliż się do niego, zadbaj o siebie mocniej niż zawsze, zwróć jego uwagę:) Bo faceci patrzą na kobiety tak "powinna mnie przyciągnąć wyglądem i zatrzymać charakterem".

Głowa do góry! :)

a ja jako dziecko rozowdników moge powiedzieć, że bardziej krzywdzisz dzieci, że jestes z ojcem niż, jakbyś go zostawiła... rodzice zmarnowali mi dzieciństwo i nigdy im tego nie zapomne. Ciagle w  głowie mam krzyki, kłotnie i "przepychanki". Nawet jeśli u Ciebie tak  nie jest to wiedz, że dziecko wyczuwa że się nie kochacie i jesteście sobie obcy. Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak to boli, kiedy ogląda się rodziców i widzi jak bardzo nie chcą być razem... jak nie możesz nic zrobić by im pomóc..by zbliżyc do siebie... jak bardzo nie chcesz spędzać z nimi czasu, bo czujesz się jak w obcym miejscu... chcesz oglądać zakochanych rodziców...nosić im śniadanie do łóżka... ale nie możesz bo oni mimo, że mieszkają razem nie chcą wale już tego ciągnąć.. i tylko przez Ciebie to trwa.. bo kobieta boi się opuścić męza. Ja mimo smutku i nie wybaczalnego żalu do rodziców, dziękuje mamie, że zostawiła ojca. Było cięzko, cięzko było mi się w nowym towarzystwie zaadoptować, zmienić miejsce zamieszkania. Ciągle jest ciężko - w świeta i rózne rocznice musze decydować gdzie być, ale innego wyjścia nie było.
Jeśli nie chcesz zrobić tego dla siebie, zrób dla dzieci - kiedyś Ci podizękują...

Cóż... Moim zdaniem wiele małżeństw tak wygląda po kilkunastu latach obcowania. Moi rodzice są chyba razem dlatego, że jest im wygodnie, bo kto by się rozwodził po 20 latach małżeństwa? Jak niby miał poukładać wtedy życie? Czy odnalazł by się samotnie w świecie?
Po kilku, kilkunastu latach wszytko wygasa. Niestety. Przykre ale prawdziwe, ale oczywiście wszędzie są wyjątki.
Btw-bardzo nie kulturalny ten twój mąż, skoro mówi ci takie rzeczy...

cóż.. musi dojść do rozmowy. Musisz się dowiedzieć czy on chce to ratować czy nie. Jeśli nie - to nie ma już o czym mówić. Dlaczego masz się męczyć i marnować życie??

strasznie współczuję :( nie chciałabym się znaleźć w takiej sytuacji...