Temat: Słomiane wdowy- łączmy się !

Uf, przez chwilkę się bałam, że temat tu nam umarł szybciutko ;) Ciekawa jest ta 3 faza ;)

O proszę, widzę, że wątek się rozwinął.
Ja ze swoim obecnie przechodzimy poważny kryzys. Tak poważny, że wszystkie dotychczasowe problemy stają się wręcz śmieszne.
Nie chcę jednak go streszczać bo to mocno prywatna sprawa jest. W każdym razie czy przechodziłyście przez jakieś wielkie problemy podczas takich rozstan?? Jak sobie radziłyście?

My mamy tak, że jeśli spędzaliśmy ze sobą bardzo dużo czasu to potem M. wydzwania do mnie co chwila. Jak jest w pracy, jak wraca z pracy, jak już ogarnie w domu. I powiem, Wam, że to bardzo lubię, bo to prawie tak jakby był obok :) Z kolei jak mamy dla siebie mało czasu w weekend to tak jakby przyzwyczajamy się do braku kontaktu i cały okres rozłąki rozmawiamy sporo mniej. 

Swanie91, my przechodziliśmy jeden dosyć poważny kryzys, nie dawno. I radziliśmy sobie w nieco dziwny sposób. O ile na codzień rozmawiamy, to taki kryzys zażegnaliśmy przez pisanie bardzo długich maili. Każde na spokojnie wyjaśniało co kogo boli, co myśli o zachowaniu drugiej osoby i jak na prawdę traktuje nasz związek. Pomogło to nam bardzo, bo unikneliśmy wypowiedzenia niepotrzebnych słów, a mogliśmy jasno sobie wszystko wyjaśnić.

Ten wątek pomaga mi przetrwać każdą chwilę, daje mi wsparcie i nadzieję na lepsze jutro :)
My mieliśmy około 2,5 roku temu dość poważny kryzys, doszło nawet do kilkudniowego rozstania. Łatwiej byłoby rozmawiać, gdybyś powiedziała mniej więcej na czym rzec polega, ale rozumiem że nie chcesz o to szanuję :).
Dla mnie problem był równie poważny z tym, że nie miałam nikogo na kogo mogłabym liczyć i to mnie bardzo dobijało w sumie tak jest do dzisiaj. Doszlo do tego, że moja matka postawiła mi ultimatum, albo ona i moge mieszkać w domu, albo I. i wyprowadzka. Dobrze się domyśliłyście, wybrałam jego, aczkolwiek n ie uważam, aby nasz problem urusł do takiej rangi, aby stawiać mi takie ultimatum. Potem był taki czas, że było między nami dziwnie. Było uczucie, ale było inaczej a po kilku dniach czułam że naprawdę jemu bardzo na mnie zalezy i widzę to do dnia dzisiejszego.
Wczoraj w nocy np. napisła mi "STARSZNIE CIE KOCHAM" było mi miło. Miałam takie sen jak niedzwiedz, że nie słyszałam. Jeśli masz wsparcie w bliskich osobach jest o wiele łatwiej przetrwać takie kryzysu. Ale chociaż nie mogłam na zabrdzo na nikogo liczyć staram dawać sobie radę :))

u nas najwiekszym problemem jest zazdrosc z jego strony, to jest strasznie meczace... wiem ze mnie kocha ale z zaufaniem jest juz duzo gorzej niestety...

Hej dziewczyny,
jak tak u was? Mój I. jutro wraca koło południa, a po południu idziemy na grilla do znajomych, a wueczór jest nasz :))

a mój wraca za 2 miesiące, na ile? może na tydzień :/ zapowiadają się "ciekawe" wakacje, chociaż obiecał że może uda nam się na tydzień wyjechać do Tunezji... tylko to mnie na razie pociesza... a wątek widzę umarł śmiercią natrralną ehh...

E tam, jeszcze nie umarł:)
Mój wraca też za 2 miesiące, tylko z tą różnicą, że na stałe.
Tylko nie jestem pewna do końca czy do tego czasu jeszcze będziemy razem...
Odległość to straszny wróg związku!
Niby jak się widzieliśmy przez tydzień (byłam go odwiedzić) to było cudownie, cały się trząsł jak mnie zobaczył, ale teraz? Teraz ten kryzys nie pozwala mi spać, jeść, normalnie funkcjonować... Porażka:(

ja myślę, że jak wróci to Wam się ułoży, wszystko odżyje, zobaczysz. No chyba, że to faktycznie nie jest to ale przynajmniej dowiesz się tego teraz i nie będziesz tracić najlepszych lat swojego życia dla faceta , któremu na Tobie nie zależy, czy nie mam racji? :) bo ja tak właśnie myślę ale mam ogromną nadzieję, że w moim przypadku będzie inaczej...

Mój zabukował bilety kilka dni temu (nie jestem pewna, ale się chyba nie pochwaliłam?) i za niecałe dwa tygodnie przylatuje do Polski na weekend :) Niby będzie tylko chwilkę, ale mam zamiar pokazać mu Wrocław i tam spędzić razem 1,5 dnia, a potem na jeden dzień zaciągnąć do mojego rodzinnego miasta :)