Temat: Początki związku..

tatti napisał(a):

Kiedyś jak zobaczyłam mojego już było po raz pierwszy to czas mi się dosłownie w miejscu zatrzymał. Byłam pewna, że to ten jedyny, ale jednak coś nie wyszło. Potem poznałam innego, miałam już na początku znajomości wrażenie, że znamy się całe życie i to co mi opowiada brzmiało jakby to było nasze wspólne wspomnienie, w którym uczestniczyłam, również myślałam, że to może być właśnie to. A urzekł mnie zupełnie ktoś inny. Ktoś kto zawzięcie zawsze był ze mną, cieprpliwie na mnie czekał. Już prawie na samym początku mnie pokochał, a ja lubiłam z nim tylko rozmawiać. Ale dawał mi coś więcej zawsze, czego nie dostrzegałam.... Teraz jesteśmy już prawie rok razem, nawet razem mieszkamy i nie wyobrażam sobie mieszkać z kimś innym. Owszem kłócimy się czasem o pierdoły ale nawet te kłótnie kocham. Ciągle tego czegoś mi brakuje żeby powiedzieć pewna w 100%, że go kocham ale ja wiem, że to już we mnie głęboko siedzi....Obecny chłopak obalił mi mój mit, że ten jedyny jest wtedy kiedy wszystko dzieje się tak jak przedstawia się w filmach, bajkach...To co się pokazuje to zazwyczaj zauroczenia. Gdy ogień za mocno płonie ognisko szybko się wypala. W prawdziwej miłości chyba co pewien czas przychodzą motylki, niekoniecznie na początku. Najważniejsze chyba jak po kilku latach jeszcze to nadal jest. Tyle słyszałam, że tylko na początku związku para nie potrafi się od siebie oderwać, a potem każdy żyje swoim życiem dzieląc je po części ze swoją połówką. My do tej pory nie potrafimy się sobą nacieszyć. Każdego dnia nie potrafimy się od siebie oderwać. Nawet jak jedno z nas ma tylko do sklepu wyjść to zawsze drugie mu towarzyszy bo szkoda nam czasu na rozłąkę....Warto dać szansę! Nie mówię, że się uda. Ja się opierałam ponad pół roku bo nie chciałam być po raz kolejny zraniona. Ale on tak cierpliwie na mnie czekał, że już nie wierzyłam w to, że może chcieć mnie tylko na chwilkę żeby się zabawić czy coś, że jemu jednak zależy na mnie. Nie nie zawiodłam się.