Temat: Związek a odległosc.Proszę o słowa otuchy :(.

najpierw 3 lata zwiazek na odleglosc, widywalismy sie roznie raz na miesiac, raz na dwa tygodnie.. no jednym slowem roznie.. pozniej On zrezygnowal ze swojej pracy ( a byla bardzo dobrze platna) dla mnie.. zebysmy mogli razem zamieszkac, dostal prace na miejscu za mniejsze pieniadze ale mowi ze jest szczesliwy bo ma mnie codziennie przy sobie :) 

w przyszlym roku slob :)))))))))))

> najpierw 3 lata zwiazek na odleglosc, widywalismy
> sie roznie raz na miesiac, raz na dwa tygodnie..
> no jednym slowem roznie.. pozniej On zrezygnowal
> ze swojej pracy ( a byla bardzo dobrze platna) dla
> mnie.. zebysmy mogli razem zamieszkac, dostal
> prace na miejscu za mniejsze pieniadze ale mowi ze
> jest szczesliwy bo ma mnie codziennie przy sobie
> :) w przyszlym roku slob :)))))))))))

prawie 4 lata związku na odległość, on w Niemczech, ja w Polsce, ale codziennie rozmawialiśmy, widzieliśmy się kilka razy w roku. Jak był w PL to mieszkał ponad 400 km ode mnie, ale po jakimś czasie stwierdził, że zostawia wszystko i przeniósł się do mojego miasta.  początkowo to była tylko internetowa znajomość, ale przetrwała i od 2 lat mieszkamy już razem :)

ja mam podobnie, mój skończył już studia, wrócił do domu, a ja jeszcze rok nauki... między naszymi domami 450 km, między moimi studiami, a jego domem 320 km od 3 miesięcy widujemy się raz/2 razy w miesiącu, od października zapewne co 2 tygodnie, a to też niepewne, bo może się dostać na aplikację i wiadomo jak wtedy będzie - weekendy zajęte jedyny plus - nie mam natury "tęskniącej", ale mimo to brakuje mi już go!  do tego dochodzi ta nutka zazdrości, kogo pozna, z kim się spotka... Ty masz lepiej, zaraz wciągnie Cię wir życia studenckiego, poznasz masę ludzi, będziesz miała tyle przeżyć, że nie będzie czasu na takie myśli, ja to wszystko już znam, wiem z kim chcę być, a nie mogę jeśli go kochasz to przetrwacie, jeśli jednak wasza miłość jest świeża, to każde z Was może zafascynować się kimś innym, bo na studiach spotyka się na prawdę fantastycznych ludzi!

ps. na pocieszenie - u mnie na roku jest masa dziewczyn, które teraz biorą śluby ze swoimi facetami, z którymi są od 5 lat i więcej, którzy zostali w domu lub studiowali gdzie indziej, widywali się raz na miesiąc,  i przetrwali!!!

jeśli się kochacie to przezwyciężycie wszystko, niestety takie jest życie, ciągle napotykamy trudności ale po to by umacniać siebie, i uwierz mi te spotkania w weekendy takie stęsknione są cudowne, gorsze powroty, nienawidzę powrotów. Mam chłopaka w swoim wieku, tylko, że ja po liceum on technikum. Ja wcześniej matura i wcześniej studia, na początku byłam załamana jak Ty, ale wszystko da się przeżyć jeśli się kochacie to dacie radę,my przeżyliśmy jakoś ten rok, on teraz idzie na zaoczne, ale może za rok poszuka tu ze mną mieszkania, pracy i zamieszkamy razem. A Ty głowa do góry! i motto "byle do piątku" :)

To Ja powiem tak, nie jest łatwo być w związku z Marynarzem no ale jest wiele fanastycznych chwil których na pewno nigdy nie bede zalowała:) Kiedy on studiował dzielilo nas 400km, przyjeżdżał co drugi weekend, czasem zajecia musiały byc i w sobote wiec raz na miesiąc.... Oczywiscie kazde wakacje codziennie razem i czasem tez ja pojechałam do niego na weekend. Dzisiaj mój D. jest na statku juz prawie dwa miesięce i jeszcze zostały 2 tygodnie, potem miesiac w domu (ale ja zaczynam studia wiec spotkanie tez tylko wieczorem) i znowu na dwa miesiace. Kontakt mamy codziennie, zasieg jest internet pokładowy wiec nie ma problemu. Ale ta teskonota jest ogromna, z tym że ja jestem tego zdania że skoro ludzie się kochają to nie ma żadnej przeszkody:) Nasz zwiazek trwa 3,5 roku, nie ma rutyny, coraz mocniej sie kochamy, zalezy nam i jak już sie widzimy to jest pieknie, korzystamy z kazdej chwili:)

Tak wiec nie łam sie, dacie rade;)

Po 2 tygodniach związku (!!!) wyjechałam na rok do innego kraju. I przez ten rok widzieliśmy się 2 razy po 3-4 dni. Dziś jesteśmy razem ponad 3 lata, szczęśliwi. Można, da się, nawet na tak wczesnym etapie związku :)

Kiedyś mieliśmy przerwę jak był w wojsku, widzieliśmy się może raz na miesiąc. Nawet było tak, że nie widzieliśmy się 3 miesiące, w tym bez wspólnych świąt i sylwestra 2009/2010. Masakra była. Ale wytrzymaliśmy tamtą przerwę, byłam szczęśliwa, niestety obecnie związek chyli się ku upadkowi ale to z innego powodu. Ogólnie jeśli się kocha, wytrzyma się wszystko. Głowa do góry, nie martw się.

Badz dobrej mysli, prawdziwa milosc przetrwa naprawde wiele....wiadomo,nie bedzie latwo, tęsknota...ale jezesli bedziecie chcieli i sie starali to wszystko sie  pouklada. Wiele par zmaga sie z takimi problemami, jedno wyjezdza itd. Ja wiem o czy piszesz, bo ja tez tesknilam jak wyjechalam na wakacje przykladowo...ale trzeba myslec pozytywnie a czas mija i w koncu nadchodiz moment spotkania. Plusem jest to ze jak juz sie spotkacie to napewno to spotkanie bedzie super, nie bedziecie sie mogli soba nacieszyc i warto na to czekac.