Temat: Problem w związku, bezsilność

Hej dziewczyny, chyba po prostu chciałabym się wyżalić, może usłyszeć jakąś radę. Czuję, że bardzo już mi to działa na głowę. Trochę mnie krępuje pisanie o takich intymnych sprawach na forum, ale czuję, że muszę się wygadać. Chciałabym, żeby ktoś na to spojrzał z boku.

Jesteśmy razem od marca, czyli niecały rok. On ma 28 lat, ja 23. To mój pierwszy związek, pierwszy pocałunek, pierwszy seks. Od trzech miesięcy mieszkamy razem. Może to trochę szybko, ale sytuacja życiowa tak się ułożyła.

Od ok 4 miesięcy jest u nas problem z seksem. Na początku wszystko było okej, mimo że nie mieszkaliśmy razem i mieliśmy dla siebie mniej czasu, to było średnio 2-3 razy w tygodniu. Czułam się atrakcyjna, pożądana. Seks był ok, nie jakiś rewelacyjny, dosłownie kilka razy miałam orgazm, ale i tak byłam w miarę zadowolona, bo to nie tak, że chłopak był egoistą. Zawsze pytał czy mi dobrze itp.

Natomiast mniej więcej od września coś się zmieniło. Jesteśmy razem króciutko, więc raczej nie zwalalabym tego na wypalenie i znudzenie. Zaczęło się od miesięcznej przerwy. Miesiąc bez seksu. Wprost spytałam go, czy coś jest nie tak. Przyznał, że ostatnio był przemęczony, stres w pracy, brak snu, mniej siłowni itp. ok, rozumiem. Ale od tego czasu wszystko poszło na łeb na szyję. Zamieszkaliśmy razem, codziennie kładziemy się razem do łóżka. Mimo to seksu jest malutko. Przytulanie, całusy w główkę, tak. Ale nie czuje już żadnej namiętności.

Myślę że taka średnia przez ostatnie 3 miesiące to raz na 2 tygodnie. Jak już jest, to bardzo mechanicznie, przed snem, mam wrażenie, że się zmusza, żeby mnie zadowolić. Dla niektórych może to ok, no ale dla mnie niestety nie, tym bardziej że wiem, jak było na początku. Czuję się niepożądana, brakuje mi tej namiętności w związku. Bardzo się tym zadręczam, męczy mnie to psychicznie i przez to czuję, że ja też już tracę ochotę. Teraz znowu mija miesiąc od ostatniego razu. Porozmawialiśmy. Powiedziałam, że nie potrafię udawać, że wszystko jest ok. Przyznał, że od paru tygodni kompletnie nie ma ochoty. Ani na seks ze mną, ani na masturbację, ani na pornosy. Nic.

Bardzo mnie przepraszał. Powiedziałam mu, że nie ma za co, że rozumiem, ale że musimy coś z tym zrobić bo sobie tak tego nie wyobrażam na dłuższą metę. Obiecał, że pójdzie w pierwszej kolejności na badanie poziomu testosteronu.

Dziewczyny, czasem czuję się ze sobą okropnie. A to dlatego, że od jakiegoś czasu pojawiają się u mnie myśli o zerwaniu. Wiecie, taki tok rozumowania. Jesteśmy ze sobą krótko, ja jestem młoda, całe życie przede mną, i już takie problemy w związku? Jak teraz jest tak źle, co będzie potem? Ja po prostu czuję, jak bardzo mnie to męczy psychicznie. Ja sama, jak się okazuje, mam dość duże libido, ale przede wszystkim potrzebuję tej czułości, namiętności w związku. Nie wystarczy mi całus w główkę. My mamy po 20 parę lat! On jest cudowny, opiekuńczy, wiem, że mu zależy. Z drugiej strony nie jest to jeszcze AŻ TAK poważne. Ostatnio, przy tej rozmowie, powiedział, że bardzo mnie lubi i coś do mnie czuje. Ale nie kocha.

I, szczerze mówiąc, ja też nie wiem, czy potrafilabym powiedzieć, że go kocham. Czasem wydaje mi się że  tak, czasem już sama nie wiem. Te problemy łóżkowe tylko to pogorszyły, trwa już to kilka miesięcy i po prostu czuję, że tracimy te namiętność, ekscytację, pożądanie. A nie minął nawet rok odkąd jesteśmy razem. Do tego coraz częściej martwię się, jak to będzie w przyszłości, mam wątpliwości, czy jestem gotowa na tak poważny związek. Od dłuższego czasu planowałam wyjechać, takie marzenie do zrealizowania, a teraz....Sama nie wiem, nie wiem, czy jestem gotowa na rezygnację ze swoich planów, marzeń. Wiem, że to trochę dziecinne. 

Z drugiej strony jak myślę, że mielibyśmy zerwać, to chce mi się płakać. To naprawdę cudowny człowiek, mój przyjaciel. Dzieli ze mną sporo planów itp. Czasem myślę sobie, że dany radę, on mówi, że jest gotowy ze mną wyjechać, że nie muszę z niczego rezygnować. Ale ja naprawdę czuję, że ta sytuacja bardzo na mnie wpływa. Czuję się bardziej jakbym była z przyjacielem właśnie, a nie facetem. Nawet się już nie całujemy tak "na serio", bardziej jakieś buziaczki. Poczekam aż pójdzie na to badanie, zobaczę, jak będzie przez kolejny miesiąc, dwa, ale jak nic się nie zmieni, to czuję, że nie dam rady. Po prostu widzę, że sama już jestem zniechęcona, myśl o seksie mnie stresuje, czuję się nieatrakcyjna, niepożądana.  Czy jest to dla was błahy powód do rozstania ? Proszę nie oceniajcie mnie za surowo. Mam mętlik w głowie, ostatnio cały czas tylko o tym myślę, płaczę, milion myśli przechodzi mi przez głowę. Po prostu to nie jest to, czego oczekuję na tym etapie związku, i w ogóle w związku.