Temat: Mój facet mnie irytuje

Nie rozumiesz, ze Twoj przypadek byl juz z tych skrajnych? Jak czlowiek pare razy o czyms zapomni to nie oznacza, ze ma tak caly czas

Ja się czasami wkurzam na mojego partnera, bo NIE PAMIĘTA, co mówiłam, ty się wkurzasz, bo pamięta "za bardzo", i według Twoich słów, wskazówek postępuje.. Czasami mam ochotę swojego udusić, ale wtedy myślę sobie o tych wszystkich zaletach, to te wady bledną na tyle, że nie mają już takiego znaczenia. Dlaczego wstydzisz się swojego partnera przed rodziną? Zrobił coś kiedyś, co cię zażenowało itp.? Mój facet ma świetny kontakt z moim ojcem, śmiem twierdzić że lepszy, niż mam ja, ale się z tego faktu cieszę, nigdy nie musiałam się za niego wstydzić. A mam wrażenie, że ty już wstydzisz się "zawczasu", zanim on coś nieodpowiedniego robi. Pewnie dajesz mu to odczuć dlatego nie chce spędzać czasu z Twoją rodziną. 

Tak, ma drugie dno. Po prostu wypiera z pamięci rzeczy, które są dla niego niewygodne.

Albo po prostu tak głupio się tłumaczy.

A to kino, gdy dziewczyna przyjeżdża tylko na kilka godzin, to bezmyślność, brak logicznego planowania.

Wydaje mi się, że on się przyzwyczaił, że może zapominać i dlatego zapomniał. Mój chłopak kiedyś też był taki zapominalski, ale widzial, ze było mi przykro i jakoś jednak teraz wiecej pamieta. Jak ktoś kocha, to się stara i zmienia. Chyba,  że widzi, że nie musi.  

Ale ostatnio była sytuacja, która bardzo dała mi do myślenia. Zawsze ja wszystko wybierałam i kupowałam, mój TŻ nigdy. Myślałam, że mu się nie chce, woli poczekać aż ja to zrobię, że wynika to z wygodnictwa. Zepsuł nam się czajnik, nie miałam czasu wybrać i zamówić nowego. Kiedyś się wkurzylam i powiedziałam, że on ma więcej czasu i żeby wreszcie coś wybral, a nie zawsze czeka aż ja to zrobię. A on powiedział,  że bardzo by chciał kupić czajnik, ale uznał, że jak on wybierze to na pewno będę niezadowolona i i tak wybiorę ostatecznie inny. I uświadomiłam sobie, że w sumie to była racja - kiedyś wybierał rzeczy, a potem je krytykowałam i podcinałam mu skrzydła i w końcu stopniowo wybierał mniej i mniej. Aż po latach wszystko wybierałam już ja. Teraz staram się zmienić i nie być taka dominująca w wyborze rzeczy, nawet jak wybierze coś co średnio mi się podoba i w moim mniemaniu wybrałabym lepiej, to wiem, ze to nie tedy droga i się hamuję.  

Szkoda chłopaka, zostaw go i nie zatruwaj mu życia:(

Piszę to osoba, która uważa, że to w kobietach siła. 

Ja widzę większy problem w Tobie niż w nim

Ja widzę początek konca. Było fajnie bo były miłe spotkania niezobowiązujące, było do kogo pojechać i spędzić miło czas. W obliczu życiowej decyzji nagle otworzyły Ci się oczy ze to jest nie tak, to jest nie tak itd. Nie ma co rozpatrywać czy Ty przesadzasz, czy faktycznie on ma jakieś nieodpowiednie podejście : fakt jest taki ze gdybys go kochała to po trzech latach życia na odległość skakalabys z radości ze zamieszacie razem, a Tobie właśnie spadają zamiast tego różowe okulary. Odpuść. Albo zostaniesz w związku z przyzwyczajenia. Albo sie rozstaniesz i tak - później, marnując sobie i jemu kilka lat przy okazji. Ja nie widzę tu ani trochę milosci skoro widzisz problem w za dużym kwiatku albo bieganiu z innymi itd itp. 

Nie zauważyłam nic złego w jego zachowaniu na podstawie powyższych przykładów, każdy ma pewne sprzeczne cechy, można być introwertykiem a mimo to jechać na zlot, serio. Wyobrażasz sobie, ze ja introwertyk nieznoszący ludzi poznałam chłopaka na portalu randkowym? Wyobrażasz sobie, zapraszałam obcych facetów na randkę!

Natomiast Ty masz jakiś problem i ewidentnie lepiej byłoby się zastanowić - jeśli oczekujesz wyjścia do kina a potem wkurzasz się, że zabrał CIę do kina no to coś nie tak.

Wydaje mi się, że najlepiej byłoby gdybyś szczerze mu powiedziała to, co nam napisałaś tutaj. To nie będzie łatwa ani przyjemna rozmowa, ale może naprawdę dużo zmienić, bo w sumie nie wiesz jak to wygląda z jego strony. Może jego zachowanie jest mocno uzasadnione i to, co Cię w nim denerwuje jego też irytuje tylko nie potrafi w inny sposób się zachowywać z jakichś konkretnych przyczyn? Ja na Twoim miejscu dałabym mu szansę na poznanie sprawy z Twojej strony i przeanalizowanie sobie tego. Wszystko można zacząć od początku na nowych zasadach tylko jeśli oczywiście takowe sobie ustalicie.

Autorko, a nie jesteś przypadkiem trochę typem takiej księżniczki, która oczekuje że zawsze bedzie najważniejsza i chłopak powinien poświęcić swoje życie na dogadzaniu Ci i domyślaniu się czego byś w danej chwili chciała? Z tym spotykaniem się z ludźmi, to trochę brzmi jakbyś wkurzała się o to, że facet w ogóle śmie mieć jakieś życie poza Tobą. Reszta brzmi jakbyś oczekiwała że wszystko zawsze powinno być tak jak to sobie w głowie wymyśliłaś, a on ma obowiązek się domyślić a potem zrobić tak żeby Ci dogodzić. 

Skoro zakomunikowałaś że chcesz do kina chłop posłuchał i Cie zabrał. Ty w między czasie pomyślałaś że kino to jednak głupi pomysł, ale nic nie powiedziałaś oczekując że sam się domyśli Twojej zmiany nastroju lub ewentualnie wywróży ze szklanej kuli i zrobi tak jak Ty chcesz. Sam się miał domyślić że nie chcesz dużego kwiata, sam się ma domyślać i zgadywać jak ma się zachowywać przy Twojej rodzinie... a ty nie komunikujesz, tylko oczekujesz i wymagasz. 

Też uważam że warto się zastanowić czy w ogóle warto ciągnąć ten związek dalej. Pytanie, czy w ogóle znajdzie się jakikolwiek facet który będzie potrafił czytać w Twoich myślach i będzie w stanie spełnić Twoje wymagania.